Ήταν νύχτα!
Ήρθες όπως πάντα μοναχά
για να μου δώσεις εκείνο το κρασί.
Είπες πως ήταν το τελευταίο
κόκκινο
και έκλεισες με βία την πόρτα!
Βάλθηκες τότε να ξεκουμπώσεις
το πάνω του πουκαμίσου μου κουμπί
και μ’ ένα κόκκινο στα χείλη μου
κραγιόν
γέμισα τα γόνατα μας κόκκινο.
Εκείνο το τραυματισμένο
το πεθαμένο κόκκινο
που έχει τον τόνο των πληγών
όπως σε κάτι φωτογραφίες
των παιδικών μου χρόνων!
Είχα γρατζουνιστεί μαθαίνοντας ποδήλατο!
Έπειτα στεκόσουν στη πόρτα
στο νοσοκομείο μου είπαν
πως πέθανες σε μια λίμνη από
κείνο το χρώμα που σου’ δωσα,
ξέπνοος τώρα στο ρολόι γράφεις
κάτι άγνωστα νούμερα!
Θα ναι μία ,δύο ,τρεις….
Δεν είχα υπολογίσει πως ήρθες
τόσο νύχτα !
Και έξω είχε ένα κρύο τσουχτερό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.