ΟΤΑΝ ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΒΗΝΟΥΝ
Το ρολόι κτυπά το δώδεκα της νυκτός
Τα φώτα του κόσμου σβήνουν απότομα
Χωρίς προειδοποίηση καμιά
Μια νεκρική πομπή το σκοτάδι απλώνει στους δρόμους
Σα να φοβάται ο κόσμος το ρολόι
Και κρύβεται στα σπίτια του
Κάπου κάπου
Ακούγεται το κλάμα μια γάτας
Ή ο θόρυβος από τις παντούφλες του ξένου
Που νοικιάζει κρεβάτι ένα δέντρο τις νύχτες
Πίσω από το σπίτι μας
Μουσικές ,μεθυσμένες φωνές
Έρχονται πιλαλώντας από τη θάλασσα
Με ενοχλεί όχι τόσο το μεθύσι τους
Όσο η τραγουδιστή φωνή των ποτών
Που κράζει σα κοράκι τη νύχτα
Και λουφάζει δειλό με το πρώτο φως της μέρας
Οι απέναντι έχουν τα φώτα ακόμα ανοικτά
Κρίμα που δεν τους ξέρω
Ίσως τις νύχτες αυτές
Που ο ύπνος δε λέει να χωνέψει το στήθος
Να ΄παιρνα ένα μπουκάλι κρασί
Και να ξαγρυπνούσαμε παρέα ακούγοντας το μεθύσι
Της νύχτας τ’άστρα ξεμάκρυναν
Σα να μη τα βλέπω πια
Υπνωτίζομαι πλάι σε ένα δρεπανοφέγγαρο
Κι αντίκρυ στο πράσινο υποτονικό φως
Της λάμπας που σιγοπαίζει με τον τοίχο
Το αεράκι έξω μου παγώνει το αίμα
Καθώς περνά η ώρα
Η εικόνα της Αγιά-
Απλώνει την ασημένια ποδιά προς τα μένα
Λες να βγει από το κάδρο της;
Τα φώτα του κόσμου έσβησαν
Και τα δικά μου μάτια σβήνουν
Στο σκοτάδι της κάμαρας και ονειρεύομαι
Τι όνειρα είναι τούτα που μου στέλνεις Μορφέα;
Τι είδους ναρκωτικές απαλύνσεις της σκέψης είναι τούτες;
Ποια μορφή θυμήθηκες και συ
Ξεχασμένη καβάλα στο χρόνο
Που αργά απόψε με νανουρίζει
Μια φριχτή κραυγή τρόμου περιλούζει το μυαλό μου
Σα κάτι βαθύτερο να χει να πει
Η φωνή που καιρό τώρα σωπαίνει
Είναι μια μελαγχολική πρόσοψη
Και δυο όμορφα χέρια
Τόσο ζεστά και τόσο ώριμα
Σα δυο καρβέλια πρωινά ξεφουρνισμένα
Μια παρατημένη μορφή του τώρα και του τότε
Έχει υγρασία
Και οι εφιάλτες πιο υγροί από ποτέ
Στάζουν στα μάτια ,στα αυτιά και στο αιδοίο μου
Γεμίζοντάς με από αισθήσεις
Που δε νιώθω ,δε βλέπω ,δεν ακούω
Με σφίγγει τόσο μες την αγκαλιά της
Για να μη προλάβω να δω
Τη μορφή της ενσάρκωσής της
Πρόσοψη μου τι να σαι;
Τα φώτα του κόσμου έσβησαν
Μα τώρα τα δικά μου μάτια ανοίγουν
Και βλέπω και ακούω και νιώθω
Πως ότι γεννιέται πεθαίνει
Και ότι πεθαίνει ξαναζεί
Τις νύχτες με άρπες ναρκωτικές
Όταν τα φώτα του κόσμου σβήνουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.