Ποίηση του Νοέμβρη
Ω, αλειτούργητη καρδιά
ζωή συννεφιασμένη
πόσες δεν πόθησες χαρές
και βγήκες γελασμένη
Σα θάμα εκεί στο σύθαμπο
και σαν σκιά κλαμένη
μου φάνηκες πως ήσουνα
εσύ αγαπημένη
Μα σαν τα φώτα άναψαν
έμεινα πάλι μόνος
μέσα στα κλώνια των καιρών
να με μαραίνει ο χρόνος
Ω, της ανάσας μου πληγή
σε λέω αγαπημένη
κι ας είσαι σαν του Χαλεπά
«ωραία Κοιμωμένη»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.