Μπουσούλησα στο όνειρο και βρήκα μια σου σκέψη.
σαν από καθαρό γυαλί που άλλοι σου βρομίσαν...
δεν ήταν όμως τωρινή,δεν άνηκε σε παρελθόν
ούτε μετρούσε μέλλον...
ήταν σαν μια αποβολή σε μήτρα ακροπιασμένη...
που ολοκλήρωση ζητά σε σώμα δίχως αίμα.
δεν συγχωρώ τα σφάλματα, δεν ξέρω να πεθαίνω..
είπες, θα μάθω κάποτε, όμως αυτό αργεί...
δεν κάνω εγώ για ήρωας, φύγε πριν να πονέσεις
και πάρε και την σκέψη σου,μπορεί να ματωθεί...
συγύρισα το μέσα μου,πετώ κάθε σου χνούδι
ρακοσυλλέκτη δεν ζητώ,
μ΄ απορριμματοφόρο...http://mesologitisa.blogspot.gr/
εξαιρετικό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή