Ανθρωπάκια - Νικολέττα Μ. Σίμωνος

Ανθρωπάκια πάνε κι έρχονται

Ανθρωπάκια πήγαιν’-έλα
Ράθυμα μα και χαμένα
Μπρος-πίσω
Πίσω-μπρος
Δεξιά-αριστερά
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Άσπρα ανθρωπάκια
Μαύρα ανθρωπάκια
Μικρά ανθρωπάκια ασπρόμαυρα
Σαν κουστουμαρισμένα
Πιόνια στης οικουμένης τη σκακιέρα παραταγμένα
Πιόνια ενός μυαλού υπερφίαλου σκοταδιασμένα
«Βασιλιάδες», «βασίλισσες»
Μες στην τρελλή -ανούσια- χαρά τους
Να ΄ναι καλά η άγνοιά τους!



Πηγή: http://nicolettasimonos.blogspot.gr/

Κι ὅταν φτάσῃ ἡ ἄνοιξη - Κωνσταντῖνος Χατζόπουλος

Κι ὅταν φτάσῃ ἡ ἄνοιξη
κι ἔρθουν τὰ πουλιὰ
καὶ γυρίσουν τ᾿ ἄνθη,
σὰν ἕναν καιρὸ
θὰ σὲ περιμένω.

Κι ὅταν ἔρθῃ πάλι
καὶ τὸ καλοκαίρι
μὲ τὸ μαϊστράλι,
σὰν ἕναν καιρὸ
θὰ σὲ περιμένω.

Μὰ ὅταν τὸ φθινόπωρο
ξαναφτάσῃ ὑγρὸ
καὶ συννεφιασμένο,
θἄρθω νὰ σὲ βρῶ
δὲ θὰ περιμένω.

Οι τρεις γέροντες

Άσε με... - Στέβη Σαμέλη

Άσε με να παίξω λίγο ακόμα

περνάει η ζωή και μεγαλώνω

 

Άσε με να τρέξω λίγο ακόμα

υπάρχουν δρόμοι που δεν πρόλαβα να τρέξω

 

Άσε με να γελάσω λίγο ακόμα

σκληραίνει ο κόσμος και το γέλιο λιγοστεύει

 

 

Άσε με να ονειρευτώ λίγο ακόμα

στα όνειρά μου οι χειμώνες ξεθυμαίνουν

Ρώμος Φιλύρας...

Ποιητής
 
Είχα πέσει σε βύθος, είχα πάντα τη μαύρη
κι ολοπέλπιδη νύστα του βραχνά καταλύτη...
μες στο κάμα του θέρους, τη θλιμμένη και λαύρη
ποθοθάνατη 'νείρια του οράματος νήτη.
Έχω λήθαργου μοίρα κι είχα παραμελήσει
χρόνια. Κι όμως ο στίχος, ο ρυθμός δεν ελείπαν.
Είχα ανέβει εκεί που 'ναι μόναχα η βρύση...
κι η επιστήμη, αν δεν είχα, δεν θ' ανέβαινα -είπαν.
Επειδή κι είχα χάσει το ρέγουλο, είμαι
ο εμπνευσμένος ονείρων και κόσμων προφήτης,
ο πηγαίος ποιητής που στο σύννεφο κείμαι,
ο μεγάλος, ο θείος των ρυθμών υποφήτης!

Αγάπης πυγμή...- Σωκράτους Δαιμόνιο

Αγάπης πυγμή...

Δόξα το Σύμπαν,
μεγάλη ανακούφηση
που νοιώθω
μεγάλη ευλογία...
Βρήκα τον τρόπο
να μη σβήσω τον κόπο
σε τελική ευθεία
την ουτοπία να ζήσω...

Υ.Γ:Και εσένα Ψυχή δε σε ξεχνώ
και επιτέλους Χ(Κ)ρόνο σου δίνω,
να στοχαστείς σε αφήνω
την Ανάγκη μου ελευθερώνω
τις εμμονές μου τώρα διώχνω
γιατι μας αγαπώ και τους δυο.

Ας κάνουμε ένα διαλειματάκι. Χθες έπεσε το μάτι μας σ' αυτό το άρθρο.

Άσχετο με τη θεματολογία μας βέβαια αλλά μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.
Τι άλλο θα σκεφτούν οι άνθρωποι;;;

Αυτοκίνητο μετατρέπει οποιοδήποτε τοίχο σε Cinema

Το SMART ForStars παρουσιάζεται αυτές τις μέρες στο Motor Show στο Παρίσι. Όπως θα δείτε πέρα από το φουτουριστικό του σχεδιασμό, διαθέτει έναν ενσωματωμένο προτζέκτορα στο μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου, έτσι ώστε να έχετε τη δυνατότητα να μετατρέψετε κάθε τοίχο σε προσωπικό σας σινεμά.

Ναζίμ Χικμέτ, ένας Τούρκος ποιητής αφιερώνει ποίημα στον Μπελογιάννη.

Πριν παρουσιάσουμε το ποίημα θα ήταν καλό να κάνουμε μια σύντομη παρουσίαση της βιογραφίας του Τούρκου ποιητή, πιστέψτε μας δεν θα σας κουράσουμε καθόλου καθώς θα είμαστε περιεκτικοί.

Ο Ναζίμ Χικμέτ είναι ίσως ο μεγαλύτερος ποιητής της Τουρκίας όχι μόνο για το έργο του αλλά και για τις απόψεις του, τις οποίες εξέφραζε με θάρρος και μάλιστα σε μια χώρα που μέχρι και σήμερα δεν έχει κάνει σχεδόν κανένα βήμα εμπρός όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1902 ενώ πέθανε το 1963. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο των εργαζομένων στην Σοβιετική ένωση ενώ όταν γύρισε στην Τουρκία πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Κομουνιστικού Κόμματος Τουρκίας ενώ ταυτόχρονα ίδρυσε και το φιλολογικό περιοδικό Ρεζίμι Άι. Το 1937 καταδικάστηκε σε28 χρόνια φυλάκιση για την πολιτική του δράση. Ο Χικμέτ εκτός από ποιήματα έγραψε και αξιόλογα θεατρικά έργα και μυθιστορήματα. Τέλος θα πρέπει να επισημάνουμε ότι έτρεφε πολύ θερμά φιλελληνικά αισθήματα.

Το ποίημα που θα παρουσιάσουμε παρακάτω είναι αφιερωμένο στον Μπελογιάννη, όλοι μας γνωρίζουμε την ζωή και τη δράση του ''Ανθρώπου με το γαρύφαλο'' γι' αυτό και δεν θα την παρουσιάσουμε ώστε να μη σας κουράσουμε.
Το ποίημα:

Μαξ Κυων- Περιπλάνηση

Περιπλάνηση

Στις πλάνες τους περπατώ και χαιρετώ τον εαυτό μου,
τι δύσμοιρος που μοιάζω..

Στις πλάτες τους προβλέπω τον προσεχές καημό μου,
την πίκρα μου μοιράζω..

Τα μάτια μου, η αντίσταση του όχλου..

Στις γύρες μου αφήνω τα βλέμματα τους να 'ρθουν,
τι τίμημα πληρώνω..

Στις νύχτες μου σκορπίζω τ' αισθήματα να παίξουν,
την μοναξιά πλαισιώνω..

Τα μάτια μου, η ερήμωση του φόβου..

Ότι άφησες πίσω - Σταματία Μέμου

Δεν αντέχω πια να διαβάζω άλλα γράμματα.

Μου είναι αδύνατο

Η αλληλογραφία μας σταμάτησε πριν

πολύ καιρό,

Όταν εσύ έφυγες.

Τώρα πια έχω

μόνη συντροφιά

τα γράμματά σου.

Ξεκινώντας τη μέρα με Πικάσο...

Δεν ψάχνω. Μόνο βρίσκω.

Καλό σαββατοκύριακο!

«Μιλάς Ελληνικά, απλώς δεν το ξέρεις»…

Η συγγραφέας Άννα Στεφανίδου με το σκεπτικό να φέρει τους αγγλόφωνους πιο κοντά στη γλώσσα μας και να την εκτιμήσουν όπως της αξίζει παρουσίασε το πρώτο βιβλίο της από τις εκδόσεις Ιανός με τίτλο: «You speak Greek, you just don’t know it» («Μιλάς Εληνικά, απλώς δεν το ξέρεις»). Πρόκειται για μια πρωτότυπη παρουσίαση χιλιάδων ελληνικών λέξεων που υπάρχουν και χρησιμοποιούνται σήμερα στην αγγλική γλώσσα, χωρισμένες αλφαβητικά και θεματικά σε 3 στήλες, με την αγγλική λέξη, την αντίστοιχη ελληνική λέξη και την ελληνική λέξη με λατινικούς χαρακτήρες για να διαβάζεται εύκολα από τους ξένους...

Ο Ρωμηός στον Παράδεισο - Γεώργιος Σουρής

Θεούλη μου, τί σοῦ ῾λθε νὰ μ᾿ ἁγιάσεις;
νομίζεις πῶς θὰ μ᾿ ἔμελλε καθόλου,
ἂν ἤθελες κι ἐμένα νὰ κολάσεις
καὶ μ᾿ ἔστελνες παρέα τοῦ διαβόλου;
Μ᾿ ἀρέσει ὁ Παράδεισος, ἀλήθεια,
χωρὶς δουλειὰ σκοτώνω τὸ καιρὸ
βλέπω ἁγίους γύρω μου σωρό,
διαβάζω συναξάρια, παραμύθια,
κι ἀκούω καὶ τραγούδια θεϊκά,
μά, ἔλα ποὺ δὲν ἔχετε συνήθεια,
νὰ λέτε κι ἕνα δυὸ πολιτικά!
Σὺ κυβερνᾷς γιὰ πάντα μὲ γαλήνη
κι ὥρα ἀπ᾿ τὸ θρόνο σου δὲ πέφτεις...

Λιοντάρι και Ζέβρα - Χρυσάνθη Νικολάου

Ένα δυνατό λιοντάρι
λεία για να βρει καλή,
για συνέταιρο μια ζέβρα
στο κυνήγι προσκαλεί.

Κι ανταμείφθηκαν οι δυο τους

με θηράματα πολλά.
Μα στης μοιρασιάς την ώρα
το λιοντάρι της μιλά:

-Μια μερίδα παίρνω πρώτος,
επειδή είμαι βασιλιάς,
και τη δεύτερη ως ίσος
συνεταίρος της δουλειάς.

Ανταλλαγή - Niki Tag

Και έφυγες την στιγμή που έμαθα να δίνω ..
Λιποτάκτησες .. από τον παράδεισο που εγώ η ίδια ζωγράφισα με τα χέρια μου..
Έριξες στην φωτιά το παραμύθι που σου διάβαζα τις νύχτες…
Φύσηξες να σβήσει το κερί που κρατούσα αναμμένο με

τις ανάσες μας..
Ότι πόθησα κι ότι ονειρεύτηκα το πήρε ο άνεμος..
Το σκόρπισε … το διαμέλισε …
Υπολόγισες τον θάνατο όταν με έδινες σε αυτόν ..;
ή απλά.. με πούλησες όσο – όσο … ζητώντας πίσω σαν αντάλλαγμα
την ψυχή σου…. ;

Εμείς και το Facebook. Μια σχέση μίσους...

Αγαπητοί φίλοι για χάριν της αλήθειας θα πρέπει να αποδώσουμε στο facebook ένα μεγάλο ''ευχαριστώ'' ως μπλογκ, καθώς ήταν το μέσο εκείνο που μας έφερε σε επαφή μαζί σας. Επίσης θα πρέπει να είμαστε ειλικρινής, το facebook ακόμα συνεχίζει να διαδίδει την προσπάθεια μας.

Όμως στην πραγματικότητα η προσπάθεια μας έχει γίνει δημοφιλής γιατί εμείς είμαστε σε άμεση επαφή με τον κόσμο, με τα προβλήματα του, με τη ζωή του. Πριν κάνουμε το οτιδήποτε πρώτα το αναφέρουμε στους αναγνώστες μας και πάντα αιτιολογούμε το ''γιατί'' κάνουμε κάτι. Σκοπός μας είναι ο κόσμος να βλέπει τον εαυτό του μέσα από το ιστολόγιο μας και να καταλάβει ότι το '' Ποίηση και λογοτεχνία'' είναι δικό μας, όλων μας και όχι μόνο των διαχειριστών του...

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης- Όταν διεγείρονται

 

Όταν διεγείρονται 

Προσπάθησε να τα φυλάξεις, ποιητή,
όσο κι αν είναι λίγα αυτά που σταματιούνται.
Του ερωτισμού σου τα οράματα.
Βάλ' τα, μισοκρυμμένα, μες τες φράσεις σου.
Προσπάθησε να τα κρατήσεις, ποιητή,
όταν διεγείρονται μες το μυαλό σου
την νύχτα, ή μες την λάμψι του μεσημεριού.

Κρίσεις με ιστορία 29 αιώνων

Της Μαίρης Αδαμοπούλου

 

 

Πείνα και αρρώστιες, κοινωνική αναστάτωση και φτώχεια. Δεν πρόκειται για περίληψη των δελτίων ειδήσεων, αλλά για την κατάσταση στην Ελλάδα πριν από 29 αιώνες. Τη λύση στη βαθιά κρίση του 8ου αι. π.Χ. έδωσε ο βασιλιάς της Ηλιδας, Ιφιτος, που αποφάσισε να αναδιοργανώσει - ύστερα από υπόδειξη του Απόλλωνα - τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η συνταγή, όπως έδειξε η Ιστορία, πέτυχε. Και το μάθημα που φτάνει από την αρχαιότητα είναι πως η κρίση μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία για μεγάλες επιτυχίες.

Τούτη είναι μόνο μία από τις χιλιάδες ξεχασμένες «Κρίσεις, συνέχειες και ασυνέχειες στην Ιστορία» που θα «ξαναζωντανέψουν» σε περισσότερα από 50 μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους στο πλαίσιο των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς, οι οποίες θα εορταστούν αύριο και το Σαββατοκύριακο με ξεναγήσεις, ομιλίες, περιοδικές εκθέσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα και ελεύθερη είσοδο...

The Athens Prize for Literature 2012: Οι βραχείες λίστες

 Η απονομή των βραβείων θα γίνει στις 6 Οκτωβρίου

Για έκτη συνεχή χρονιά απονέμονται φέτος τα βραβεία The Athens Prize for Literature του περιοδικού (δε)κατα για ελληνικό και ξένο μυθιστόρημα. Επτά μυθιστορήματα, εκδόσεις του 2011 που υποβάλλουν στις επιτροπές των βραβείων οι εκδότες, περιλαμβάνουν οι βραχείες λίστες που ανακοίνωσε το περιοδικό...

Η «Έρημη Χώρα» του Τ.Σ Έλιοτ και ένα μελοποιημένο ποίημα από Τρύπες

Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1888 στο St Louis στο Missouri έρχεται στον κόσμο ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του 20^ου αιώνα ο Τόμας Στερνς Έλιοτ (Thomas Stearns Eliot).

«Είπανε εναντίον του πως αφήνει τον αναγνώστη μέσα στη στεγνή, στέρφα και άνυδρη Έρημη Χώρα, μόνο, χωρίς ελπίδα σωτηρίας. Αυτό θα ήταν αλήθεια αν ο Έλιοτ δεν είχε δημιουργήσει ποίηση. Και η ποίηση όσο απελπισμένη κι αν είναι, μας σώζει πάντα, με κάποιον τρόπο, από την ταραχή των παθών», γράφει ο Γιώργος Σεφέρης για τον Τ.Σ. Έλιοτ...

«Ο Κάφκα συνομιλεί με την Γκούντρουν ‘Ενσλιν

Επιμέλεια: Νικόλας Αρώνης

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ: ΔΕΥΤΕΡΑ 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΡΙΤΗ

Στην Πειραματική Σκηνή του Θεάτρου «Πρόβα» θα παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά, από τη Δευτέρα 15 Οκτωβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη, το έργο «Ο Κάφκα συνομιλεί με την Γκούντρουν ‘Ενσλιν», βασισμένο σε κείμενα του Φραντς Κάφκα και της Κριστίνε Μπρύκνερ.

Η ανηλεής μάχη των Νηστευτών με την πείνα και την δίψα μέσα σε κλουβιά, και ο απεγνωσμένος αγώνας (με έσχατο μέσο πάλης την απεργία πείνας) των ηγετών της R.A.F. (Ομάδα Μπάαντερ - Μάϊνχοφ) για να μην εκμηδενιστεί η προσωπικότητά τους μέσα στα Λευκά Κελλιά των φυλακών του Στάμχάϊμ, ήταν η αφορμή γι’ αυτήν την παράσταση - ντοκουμέντο, που είναι στηριγμένη και στο διήγημα του Φραντς Κάφκα «Ο καλλιτέχνης της πείνας» και σ’ ένα κείμενο της Κριστίνε Μπρύκνερ για την Γκούντρουν Ένσλιν, ηγετικό στέλεχος της R.A.F.

Μην ξεχνάς - Ντίνος Χριστιανόπουλος

Γιάννης Ρίτσος - Εἶναι ὁρισμένοι στίχοι

Εἶναι ὁρισμένοι στίχοι

Εἶναι ὁρισμένοι στίχοι-κάποτε ὁλόκληρα ποιήματα-
ποὺ μήτε ἐγὼ δὲν ξέρω τί σημαίνουν. Αὐτὸ ποὺ δὲν ξέρω
ἀκόμη μὲ κρατάει. Κι ἐσὺ ἔχεις δίκιο νὰ ρωτᾷς.
Μὴ μὲ ρωτᾷς.
Δὲν ξέρω σοῦ λέω.
Δυὸ παράλληλα φῶτα ἀπ᾿ τὸ ἴδιο κέντρο. Ὁ ἦχος τοῦ νεροῦ
ποὺ πέφτει τὸν χειμῶνα, ἀπ᾿ τὸ ξεχειλισμένο λοῦκι
ἢ ὁ ἦχος μιᾶς σταγόνας καθὼς πέφτει
ἀπό ῾να τριαντάφυλλο στὸν ποτισμένο κῆπο
ἀργὰ-ἀργὰ ἕνα ἀνοιξιάτικο ἀπόβραδο
σὰν τὸν λυγμὸ ἑνὸς πουλιοῦ. Δὲν ξέρω
τί σημαίνει αὐτὸς ὁ ἦχος-ὡστόσο ἐγὼ τὸν παραδέχομαι.
Τ᾿ ἄλλα ποὺ ξέρω στὰ ἐξηγῶ. Δὲν τὸ ἀμελῶ.
Ὅμως κι αὐτὰ προσθέτουν στὴ ζωή μας. Κοιτοῦσα
ὅπως κοιμότανε, τὸ γόνατό της νὰ γωνιάζει τὸ σεντόνι-
Δὲν ἦταν μόνο ὁ ἔρωτας. Αὐτὴ ἡ γωνία
εἶναι ἡ κορυφογραμμὴ τῆς τρυφερότητας, καὶ τὸ ἄρωμα
τοῦ σεντονιοῦ, τοῦ λευκοῦ καὶ τῆς ἄνοιξης, συμπλήρωναν
ἐκεῖνο τὸ ἀνεξήγητο ποὺ ζήτησα, ἄσκοπα καὶ πάλι, νὰ στὸ ἐξηγήσω.

Πηγή

Σαλτιμπάγκοι- Γκιγιόμ Απολινέρ

Σαλτιμπάγκοι

Ξεμακραίνει το μπουλούκι
Απ΄του κάμπου τα περβόλια
Απ΄τα γκρίζα πανδοχεία
Τ' αλειτούργητα χωριά

Τα παιδιά πάνε μπροστά
Ξοπίσω σαλτιμπάγκοι αλλοπαρμένοι
Γνέφουν στα οπωροφόρα από μακριά
Κι εκείνα γέρνουνε καρτερικά

Σέρνουν μαζί τους σύνεργα κάθε λογής
Ταμπούρλα τσέρκια χρυσαφένια
Η αρκούδα κι η μαιμού ζώα σοφά
Απ΄τους περαστικούς πεντάρες ζητιανεύουν

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ- « ήλθε είδε απήλθε»

« ήλθε είδε απήλθε»

Ω!! Τι χώρος μαγεία νοσταλγίας ροδόφεγγος
το λευκό της κρυστάλλου αμέθυστος πέτρα
καταιγίδα φωτός με καθρέφτες των τοίχων
ω!! τι χώρος αστρόφεγγος
ροδοπέταλα σκέψης
στου μυαλού μου τα μέτρα
και ευθεία του βλέμματος η υδρία των ήχων

κλειδί χρυσυδράργυρο κρυφές επισκέψεις
σμιλευμένος ισόχωρος με την πέτρα ευήχων

Κάθε σκέψη αέτωμα κάθε χρώμα νανούρισμα
το διάφανο άρωμα φαντασίας ελπίζουσας
αναδύει φυγόκεντρα με κρουνούς της διάχυσης
ω!! γλυκό μου πλατσούρισμα
στη χαρά τριβελίζω
με φτερά υποτείνουσας
σε χώρο κατάμεστο με ομόκεντρα νάρκωσης
χαράζω χρυσόμαλλο δέρμα τοίχου σκαλίζω
στοχεύοντας τέλειο και πορείας συγκλίνουσας

...

Ξεκινώντας την μέρα με Κωστή Παλαμά.

Ασάλευτη δεν είναι καμιά ζωή
Λογής ταξίδια μ΄ έχουν τρικυμίσει
μ΄ είδαν τόποι, μου ανοίξανε ναοί
και τέχνες με περπάτησαν και η φύση.

Κωστής Παλαμάς.

Καλημέρα. Σήμερα είναι η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής σας.

Παράξενα αλλά δημιουργικά γραφεία!

Όταν οι σχεδιαστές έχουν έμπνευση και οι εργοδότες ανοιχτά μυαλά το αποτέλεσμα είναι δημιουργικά και λειτουργικά γραφεία εντελώς ξεχωριστά.
Βέβαια εκτός από εντυπωσιακή παρουσία τέτοια γραφεία συνήθως ανεβάζουν το ενδιαφέρον των εργαζομένων για τη δουλειά και φυσικά αυξάνουν την απόδοσή τους.

Γραφείο σε βράχο

Το Λούβρο «πάει» Θεσσαλονίκη

Υπό τον φιλόδοξο τίτλο «Το Λούβρο στη Θεσσαλονίκη», πέντε εκθέσεις, που θα παρουσιαστούν σε ισάριθμους μουσειακούς χώρους με εγκαίνια στο τριήμερο από 12 έως 14 Οκτωβρίου, αποτελούν τη συνεισφορά του μεγάλου γαλλικού μουσείου στον εορτασμό για την επέτειο των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.

Πρόκειται άλλωστε για το αντίδωρο του Λούβρου στην έκθεση «Στο Βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου: η Αρχαία Μακεδονία», που είχε σταλεί στη Γαλλία το περασμένο φθινόπωρο. «Το γεγονός, μάλιστα, ότι ο διευθυντής του Λούβρου, Henri Loyrette, θα παρευρεθεί στα εγκαίνια των εκθέσεων δείχνει τη σημασία που δίνουν στις εκδηλώσεις» λέει η κυρία Λίνα Μενδώνη, γενική γραμματέας Πολιτισμού και πρόεδρος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, το οποίο και ενέκρινε την οργάνωση των εκθέσεων...

Ο λύκος - Στέλιος Α. Δουμένης

Ο λύκος παίρνει το αρνί στα δόντια του και φεύγει,
η προβατίνα η μάννα του, γριά και πως να τρέξει.
Και τρέχει η δόλια όσο μπορεί ξοπίσω από το λύκο,
κι όλο του λέει με κλάματα και τον παρακαλάει.

“Άσε βρε λύκο το παιδί και πάρε εμέ την μάννα,
κι είναι μωρό - δεν πρόλαβε τη φύση να γνωρίσει”.
Ο λύκος κοντοστέκεται στα στήθια νιώθει σπάραγμα,
αφήνει κάτω το αρνί χωρίς κανένα αντάλλαγμα.

Την άλλη μέρα ο βοσκός παίρνει τ' αρνί το σφάζει
και δίπλα η μάννα του θρηνεί, χτυπιέται και σπαράζει.
Και λέει με πόνο η φτωχιά, στην πίκρα της την τόση,
“Αν ήταν λύκος ο βοσκός, γιε μου, θα σ' είχα σώσει”.




Πηγή: http://www.mikrosapoplous.gr/Doumenis.htm

Η εποχή της εικόνας - Κωνσταντίνος Μακρής

Η εποχή της εικόνας:

Εγώ φαίνομαι

Εσύ φαίνεσαι

Αυτός φαίνεται.

Ένα ρήμα

Που κλίνεται ανελέητα

Σε όλους του χρόνους.

Αέναα ανακυκλούται

Μέσα στο βόρβορο

Της επιδερμικής κοινωνίας...



Πηγή: http://konstandinosmakris.blogspot.gr/

Ο προφητικότατος Λιαντίνης...

Στο παρακάτω βίντεο θα διαπιστώσετε κι εσείς πως όταν ένας άνθρωπος καταφέρει να πιάσει ένα διαφορετικό επίπεδο πνευματικότητας από τον μέσο όρο, όπως για παράδειγμα ο αείμνηστος καθηγητής Λιαντίνης, τότε μπορεί να προφητεύσει και το μέλλον καθώς βλέπει πολλά χρόνια μπροστά.

'' Ζούμε εις βάρος των μελλοντικών γενεών''

ΑΝΤΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ - ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Εχεμύθεια

Με την ριπή του ανέμου στα μαλλιά
Της γυναικός που στροβιλίζεται μες στο σαλόνι
Και παίρνει την ζωή όπως της έρχεται
Και με στολίδια και παιδιά
Που την λατρεύουν κι όλο λέγουν τ'ονομά της
Και με τους άνδρες που σηκώνουν
Όρθιο το χέρι τους στον ουρανό
Μες στην εξαίσια λειτουργία των παλμών τους
Στον στρόβιλο του βαλς που πλησιάζει
Τα στήθη τους στα στήθη της γυναίκας.




Λόγος και τέχνη

Νίκος Τσίντρος- Η πληρωμή

Η πληρωμή

Αίμα στον τοίχο έρεε,
ζεστό και προσκυνούσε,
στα πόδια του μελαχρινού,
αμούστακου παιδιού μου.

Κλαίγοντας το μάζεψα,
το φύλαξα στο στήθος
και με τα χέρια έσκαψα

κι έθαψα τον πόνο.

Το δολοφόνο ήξερα
και μίλαγα μαζί του.
Ήτανε χρόνια σκοτεινά,
ο κόσμος τον φοβόταν.

Προδότης κι αιμοσταγής,
των Γερμανών εργάτης.
Στο τοίχο έστησε παιδιά,
γέρους και παλικάρια...

Οδυσσέας Ελύτης

ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ- ΜΙΚΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Μην καταργείτε την υπογεγραμμένη
ιδίως κάτω από το ωμέγα
είναι κρίμα να εκλείψει
η πιο μικρή ασέλγεια
του αλφαβήτου μας...

Στέλιος Χαραλαμπίδης- Καθημερινός λογισμός

Καθημερινός λογισμός

Τα χρώματα της νιότης φανερά ξεθωριασμένα.
Όνειρα που 'γιναν βουβά και μετρημένα,
και μια σιωπή σκοταδιασμένη, μες το μυαλό μου
κόβουν βόλτες.
Καθώς  κλείνουν της ζωής όλες οι πόρτες.
Ο έρωτας έγινε απαγορευμένος, όμως τα χρόνια
και η απόσταση δεν με σταματούν.
Καταραμμένος γίνομαι, και πότε ευλογημένος,
σαν κυνηγώ τα άπιαστα, ποτέ που δεν αρκούν.
Ανεμοδούρι σταματά τον λογισμό μου, που από
μένα πιο ψηλά, και απ’ τον εγωισμό μου,
εκτείνεται προκλητικά, χρόνια τώρα πολλά. 
 Ότι γκρεμίζω χτίζεται, και ότι επιχειρώ αναβιώνει.
 Ότι χτίζω γκρεμίζεται, και ότι αγαπώ, η ίδια η ζωή  
το αποτελειώνει.

Στέλιος Χαραλαμπίδης

Copyright ©

Ξεκινώντας την μέρα με κάτι διαφορετικό για σήμερα.

Μια φράση που την δημοσιεύουμε για να δούμε όλοι μας τελικά πως σκέφτονται οι άρχοντες ενός τόπου. Πρόκειται για μια φράση που έμεινε κι αυτή στην ιστορία, ίσως όχι τόσο πολύ όσο κάποιες άλλες, αλλά έμεινε τόσο όσο χρειάζόταν να μας διδάξει μερικά πράγματα.

Όταν η Μαρία Αντουανέτα πληροφορήθηκε ότι ο Γαλλικός λαός δεν έχει ψωμί να φάει τότε απάντησε:

''Και γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι;''

Καλημέρα σε όλους...

Ταξί μετατρέπει το θόρυβο των δρόμων σε μελωδία!

Ο μουσικός και σχεδιαστης Yuri Suzuki βρίσκεται πίσω από αυτό το πρωτότυπο project, που φέρει την ονομασία «Sound Taxi» και κυκλοφόρησε πριν από μερικές ημέρες στους δρόμους του Λονδίνου, δημιουργώντας ποικίλες αντιδράσεις στους περαστικούς.

Πρόκειται για ένα παραδοσιακό μαύρο λονδρέζικο ταξί, το οποίο τροποποιήθηκε και εξοπλίστηκε με ειδικά ηχεία και μικρόφωνα τα οποία συλλέγουν και καταγράφουν τους θορύβους στους δρόμους.

Που είσαι - Τάσος Λειβαδίτης

Ἔβρεχε ἐκεῖνο τὸ βράδυ, ἔβρεχε
ἀνέβηκα τὰ σκαλιὰ κανεὶς στὴν κάμαρα
Ἔβρεχε; ἔτρεμε στ᾿ ἀνοιχτὸ παράθυρο ἡ κουρτίνα
Ἔβρεχε…

«Φεύγω μὴ ζητήσεις νὰ μὲ βρεῖς. Ἀγαπῶ ἄλλον!», ἔγραφε
Ἀγαπῶ ἄλλον;
Ποῦ εἶσαι; Ποῦ νὰ πάω;
Φυσάει, κρυώνω;
Ποῦ εἶσαι; Ποῦ νὰ πάω;
Φυσάει, κρυώνω;
Οἱ δρόμοι λασπωμένοι, κίτρινα φῶτα, ἔβρεχε

Ζευγάρια ἀγκαλιασμένα κάτω ἀπ᾿ τὶς ὀμπρέλες τους
σὲ λίγο θὰ ἀνάβουνε τὸ φῶς
Θὰ κοιτάζονται στὰ μάτια καὶ θὰ πετᾶν ἀπὸ πάνω τους ὅλη τὴ μοναξιὰ

Δύο ποιήματα του Παύλου Νιρβάνα

Ξενιτειά


Ξένος ὁ τόπος κι ὁ καιρὸς κι οἱ ἄνθρωποι ὅλοι ξένοι
μὲς στὴ μεγάλη μοναξιά. Μάταια ζητῶ ἕνα φίλο,
μὰ ἐκεῖ ποὺ παραδέρνομαι στὴ νύχτα τὴ θλιμένη,
ἀκούω σὲ κάποιο ἀλύχτημα τὸ σπιτικό μου σκύλο.


Ὁδοιπόρος
 
Δὲ θέλω ἐγὼ τριαντάφυλλα στὸν ἔρημό μου δρόμο,
δέντρο δὲν θέλω νὰ σταθῶ, πηγὴ νὰ ξεδιψάσω.
Ἐγὼ ἀνεβαίνω τὸ βουνό, μ᾿ ἕνα σταυρὸ στὸν ὦμο.
Τοῦ φθινοπώρου ἂς ἁπλωθοῦν τὰ φύλλα, νὰ περάσω.

Πηγή

Πλάνη και Πόνος: Η φαντασία που οδηγεί σε λάθος μονοπάτια - Σταματία Μέμου

Αγάπη θα’ναι,

όταν ο άλλος πάρει την αδυναμία σου

και τη μετατρέψει σε πλεονέκτημα

όταν χαρεί και γελάσει

με την παιδική σου αφέλεια

όταν το κλάμα σου

ποτίσει το ύφασμα στον ώμο του άλλου

και κυλήσει εκεί

με ανακούφιση.

Τα τρία σοφά γνωμικά

Περικλῆς Γιαννόπουλος, «Ἡ ξενομανία» (ένα φαινόμενο που δεν σταμάτησε ποτέ να υπάρχει στην Ελλάδα)

Ἡ ξενομανία

Εἶνε ἀδύνατον νὰ ἀρχίσῃ δημιουργία Ἑλληνικῆς ζωῆς ἐνόσῳ ὅλα τὰ πράγματα τῆς ζωῆς ἀπὸ τὸ πρῶτον κουρέλι τοῦ λίκνου -καὶ ὅλων τῶν ἰδεῶν- μέχρι τοῦ τελευταίου κουρελίου τοῦ τάφου, εἶναι ξένα.

Τὸ κτύπημα τῆς ξενομανίας εἶνε τὸ πρῶτον κίνημα, ὁ πρῶτος ἀγὼν τῶν ποθούντων νὰ ἀγωνισθοῦν διὰ μίαν ἀρχὴν Ἑλλάδος.

Ἡ ξενομανία εἶνε χωριατιά. Εἶνε προστυχιά. Εἶνε κουταμάρα. Εἶνε ἀφιλοτιμία. Εἶνε ἀφιλοπατρία. Καὶ εἶνε ξυππασιά. Καὶ εἶνε ἀμάθεια...

Σε παλιό συμφοιτητή - Κ. Καρυωτάκης

Σε παλιό συμφοιτητή

Φίλε, η καρδιά μου τώρα σα να εγέρασε.
Τελείωσεν η ζωή μου τής Αθήνας,
που όμοια και με το γλέντι επέρασε
και με την πίκρα κάποτε τής πείνας.

Δέ θά' ρθω πια στον τόπο που πατρίδα μου
τόν έδωκε το γιόρτασμα τής νιότης,
παρά περαστικός, με την ελπίδα μου,
με τ'όνειρο που εσβήστη, ταξιδιώτης.

Προσκυνητής θα πάω κατά το σπίτι σου
και θα μού πουν δέν ξέρουνε τι εγίνης.
Μ' άλλον μαζί θα ιδώ την Αφροδίτη σου
κι άλλοι το σπίτι θά 'χουν τής Ειρήνης.

Θα πάω προς την ταβέρνα, το σαμιώτικο
που επίναμε για να ξαναζητήσω.
Θα λείπεις, το κρασί τους θά 'ναι αλλιώτικο,
όμως εγώ θα πιώ και θα μεθύσω.

Θ' ανέβω τραγουδώντας και τρεκλίζοντας
στο Ζάππειο ου ετραβούσαμεν αντάμα.
Τριγύρω θά 'ναι ωραία πλατύς ο ορίζοντας,
και θά 'ναι το τραγούδι μου σαν κλάμα. 

Πηγή

Πάμπλο Νερούδα, o αιώνια ερωτευμένος ποιητής

Στις 23 Σεπτεμβρίου 1973 έφυγε από τη ζωή ο Χιλιανός ποιητής Πάμπλο Νερούδα, «ο σπουδαιότερος ποιητής του 20ου αιώνα» σύμφωνα με τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Τα έργα του είναι τα πιο πολυδιαβασμένα έργα ισπανόφωνου δημιουργού.

Ο ποιητής, διπλωμάτης, κομουνιστής, κάτοχος του Νόμπελ Λογοτεχνίας και αιώνια ερωτευμένος Πάμπλο Νερούδα κηδεύτηκε με συνοδεία χιλιάδων πολιτών, που αγνόησαν την απαγόρευση του καθεστώτος Πινοσέτ. Ο Πάμπλο Νερούδα, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Ρικάρντο Νεφταλί Ελιέθερ Ρέγιες Μποσοάλτο, γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου 1904 στην πόλη Παράλ της Χιλής. Λίγο μετά τη γέννησή του, πεθαίνει η μητέρα του Ρόσα και ο πατέρας του Χοσέ, εργάτης των σιδηροδρόμων, μετακομίζει στην πόλη Τεμούκο όπου ξαναπαντρεύεται. Το όνομα «Πάμπλο Νερούδα», προς τιμήν του Τσέχου ποιητή Γιαν Νερούντα, αποτελεί το φιλολογικό ψευδώνυμο του από την ηλικία των 20, όνομα το οποίο αργότερα νομιμοποιεί...

Η τέχνη της βιβλιοδεσίας στο Βυζαντινό Μουσείο

Αυθεντικά δείγματα βυζαντινών και μεταβυζαντινών βιβλιοδεσιών, σύγχρονες εικαστικές δημιουργίες και συλλεκτικά αντίτυπα βιβλίων εκτίθενται από χθες, Τετάρτη, στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, όπου πραγματοποιείται η έκθεση «Η Τέχνη της Βιβλιοδεσίας. Από το Βυζάντιο στη σύγχρονη εικαστική δημιουργία», η οποία διοργανώνεται σε συνεργασία με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και την Ελληνική Εταιρεία Βιβλιοδεσίας.

Οι εκτιθέμενες βιβλιοδεσίες χρονολογούνται από τον 11ο έως τον 19ο αιώνα και είναι από τη συλλογή χειρογράφων και παλαιτύπων του Βυζαντινού Μουσείου, καθώς και από την Ελληνική Βιβλιοθήκη του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης»...

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ- ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

                  Δεν ξέρεις τι να γράψεις πια,

                  τα λόγια στέρεψαν,

                  χαθήκανε οι λέξεις.

                  Μονάχα μουτζουρώνεις το χαρτί,

                  η ώρα να περάσει.

                  Κλείνουν τα μάτια,

                  ταξιδεύει ο νους,

                  ο ύπνος σε παίρνει στα φτερά του,

                  το όνειρο ξαπλώνει στο χαρτί

                  και γράφει ποίημα!

Μάριος Ιωάννου- Οι Σαρκοβόροι Πόθοι Μου

Οι Σαρκοβόροι Πόθοι Μου

Η σάρκα σου τους γέννησε.

Κι εκεί πάλι,

κατάσαρκα,

κάτω απ' το μεσοφόρι σου,

έλαβαν σάρκα

και αίμα

οι σαρκοβόροι πόθοι μου.

Ξεκινώντας την μέρα με κάτι μάλλον σωστό... τελικά.

Πώς έχουμε την αξίωση να κρατήσει το μυστικό μας ένας άλλος, αν δεν μπορούμε να το κρατήσουμε εμείς οι ίδιοι; 

Λα Ροσφουκώ

Καλή σας ημέρα. Άλλο ένα ταξίδι στη λογοτεχνία ξεκινάει...

Πίνακες ζωγραφικής πάνω σε… κάγκελα!

Οι Zebrating είναι μια ομάδα δύο Γερμανών καλλιτεχνών από την πόλη Mannheim της νοτιοδυτικής Γερμανίας, οι οποίοι φημίζονται για την τέχνη που δημιουργούν επάνω σε κιγκλιδώματα δρόμων.

Τα κάγκελα σε σταθμούς τρένων, σε στάσεις λεωφορείων, σε γέφυρες και σε αυλές κτιρίων γίνονται ένας πρωτότυπος καμβάς, στην επιφάνεια των οποίων αποτυπώνεται η ευφάνταστη όσο και… επίπονη καλλιτεχνική εργασία των ζωγράφων του δρόμου.

Το πράσινο απόγεμα - Μίλτος Σαχτούρης

Ἐκεῖνο τὸ πράσινο ἀπόγεμα
ὁ θάνατος εἶχε βάλει, στόχο τὴν αὐλή μου
ἀπ᾿ τὸ νεκρό μου τὸ παράθυρο
μὲ τὸ βελούδινό μου μάτι
τὸν ἔβλεπα νὰ τριγυρνάει
γύριζε καὶ παράσταινε τὸν κουλουρτζῆ
γύριζε καὶ παράσταινε τὸν λαχειοπώλη
καὶ τὰ παιδιὰ τίποτα δὲν ὑποπτεύονταν
ἔπαιζαν μὲ πιστόλια καὶ τσίριζαν
αὐτὸς πάλι γύριζε καὶ πλησίαζε
καὶ πάλι μάκραινε καὶ ἔφευγε

Εύη Γκάλαβου- Καλοκαιρινό φιλί.

Καλοκαιρινό φιλί.

Ξάπλωσαν κάτω από το πυκνό φύλλωμα της βρεγμένης κρανιάς. Αμίλητη, φορώντας την κόκκινη κορδέλα στα ξανθά ξέμπλεκα μαλλιά της, χαμογελούσε ενώ έβλεπε μέσα από τα μισόκλειστα ματόφυλλά της, πονηρά.

"Έλα λοιπόν δως μου φιλί!" είπε μέσα της ξέπνοη. 

Τον ένιωσε να της αγγίζει το μάγουλο, ήθελε απεγνωσμένα να απαντήσει στο φιλί του. .

"Έλα, τώρα!" ήθελε να του πει, όμως κρατήθηκε. Τα μάτια της γυάλιζαν από την ηδονή που την είχε κυριεύσει. Ένιωθε το σώμα της να αιωρείται και να τον πλησιάζει, να τον ακουμπά έτσι όπως στέκονταν αμήχανα σκυμμένος πάνω της. Η ψυχή της γέμιζε απορία. 

"Γιατί κοντοστέκεται; Δεν θα κρατηθώ άλλο, θα τον φιλήσω!" σκέφτονταν καθώς την έπιανε από το ροδαλό της καρπό. 

Δεν μπορούσε άλλο να τον περιμένει, άνοιξε τα μάτια της, με βλέμμα που πετούσαν σπίθες. Ύστερα, άπλωσε τα χέρια της, τα έβαλε στους ώμους του και γυναικεία, τον φίλησε. Ήταν το πρώτο της! Το φιλί της πεταλούδισε στο στόμα του,  πάνω στα χείλη του. Ήταν ζεστό και μυρωμένο.

 

Γυναίκα

Αχ Ισμήνη - Ο δείμος του πολίτη

Αχ, Ισμήνη,

μόνη έμεινες,

χάθηκαν οι αδελφοί σου,

σ’ εγκατέλειψε κι η Αντιγόνη,

αυθόρμητη πάντα

λάτρευε τ’ αδέλφια της

κι ήθελε να ενώσει όσους αγαπά,

μα τελικά χώρισε κι από σε.

Τα μάρμαρα μεταφράζεις,

τις επιτύμβιες στήλες κλάματα ποτίζεις,

τους ήχους δακρύων κωδικοποιείς,

σημάδια επιβεβαίωσης αναζητάς,

μαρτυρίες για το χαμένο ηρωισμό

ενός δισταγμού στην άρνηση.

Κραυγή - Word Chimes

Φώναξε όσο πιο δυνατά μπορείς

Τα πνευμόνια σου να ματώσουν

Η λαλιά σου να χαθεί, σαν να μην υπήρξε ποτέ

 

Κι αν ακόμη πονάς

Κι αν ακόμη νιώθεις το ίδιο

Είναι γιατί άργησες πολύ..

 

Κράτησες την κραυγή μέσα σου καιρό

Κι αυτή χάλασε, σάπισε…

 

Πηγή: http://wchimes.blogspot.gr/2012/09/blog-post_24.html?spref=fb

Αφιερωμένο σε όσους έχουν ένα δικό τους τριαντάφυλλο σε κάποιον πλανήτη...

Μια φράση βγαλμένη από τον μικρό πρίγκηπα:

''Είναι λυπηρό να ξεχνάς έναν φίλο. Δεν τυχαίνει σε όλους να έχουν έναν φίλο.''

-