Η ειρωνεία του Σωκράτη - Ν. Λυγερός

Τι ειρωνεία όμως

να μου δείχνεις

μετά από τόσα χρόνια

την αθώωση

ενός δασκάλου

που δεν διάβασες

για τον οποίο 

αδιαφορούσες

και που έγινε

η πολύπλοκη αφορμή

της παράξενης

γνωριμίας

μετά την σκηνή

στο κόκκινο σπίτι.

Walt Whitman (O Captain! my Captain!)

Ω Καπετάνιε! Καπετάνιε μου!

Ω Καπετάνιε! Καπετάνιε μου! Το φοβερό ταξίδι μας έχει τελειώσει·

Το πλοίο βάσταξε κάθε βιτσιά, το έπαθλο που αποζητήσαμε το έχουμε σηκώσει·

Το λιμάνι είναι κοντά, ακούω τις καμπάνες, συνεπαρμένο κόσμο,

Ενώ τα μάτια τους ακολουθούν τη σταθερή καρίνα, το σκάφος βλοσυρό και θαρραλέο:

Εύη Γκάλαβου- "Οδηγίες. (έργα αναγνωστών)

"Οδηγίες.

Χαρτογραφημένη,

σημάδια

από διαβήτες.

Ρίγος

στο κορμί

απ' τα φιλιά του.

Κάθε 

παράλληλος

αποτύπωμα.

Κάθε 

ισημερινός

θεία

ηδονή."

http://gynaika-g.blogspot.com/

Όνειρο μέσα σε όνειρο - Edgar Allan Poe

Ο Σταυρός του Νότου - Νίκος Καββαδίας

Εβραζε το κύμα του γαρμπή.
Ημαστε σκυφτοί κ' οι δυό στο χάρτη·
γύρισες και μού 'πες πως το Μάρτη
σ' άλλους παραλλήλους θα 'χεις μπει.

Κούλικο στο στήθος σου τατού,
που όσο κι' αν το καις δε λέει να σβήσει.
Είπαν πως την είχες αγαπήσει
σε μια κρίση μαύρου πυρετού.

Βάρδια πλάι σε κάβο φαλακρό
κι ο Σταυρός του Νότου με τα στράλια.
Κομπολόι κρατάς από κοράλλια
κι άκοπο μασάς καφέ πικρό.

Λίμνες της Σελήνης - Πάνος Παπαγεωργίου

Η μικρή πέτρα
που ριγά στ' άγγιγμα σου
κι η κραυγή
του σύμπαντός σου
είμαι.

Και στέκω εκεί
και θωρώ στα μάτια σου
τους ουρανούς και τους πλανήτες
και τις λίμνες της Σελήνης.
Και μένω εκεί
κι αναζητώ στην ανάσα σου
τον άλλο ορίζοντα
και τα νησιά
που δεν ανακαλύφθηκαν ακόμη.

Η μικρή φλόγα
που θεριεύει στ' άγγιγμά σου
κι η γαλήνη
του Απείρου σου
είμαι.


Πηγή

ΑΡΘΟΥΡΟΣ ΡΕΜΠΩ- ΚΑΠΟΤΕ, ΕΑΝ ΕΝΘΥΜΟΥΜΑΙ ΚΑΛΩΣ

ΚΑΠΟΤΕ, ΕΑΝ ΕΝΘΥΜΟΥΜΑΙ ΚΑΛΩΣ

Κάποτε, αν θυμάμαι καλά, με συμπόσιο έμοιαζε η ζωή μου, όπου κάθε καρδιά ανοίχθηκε και κάθε λογής κρασί έτρεξε. 

Ένα βράδυ, κάθισα την Ομορφιά στα πόδια μου  -και τη βρήκα πικρή -και τη βεβήλωσα. 

Όρθωσα το ανάστημα μου ενάντια στη δικαιοσύνη...

Emily Elizabeth Dickinson- Ένα βιβλίο

Ένα βιβλίο

Δεν υπάρχει φρεγάτα σαν ένα βιβλίο

Να μας πάει χώρες μακριά,

Ούτε ίππος ταχύς σαν μια σελίδα

Καλπάζουσας ποίησης.

Αυτό το πέρασμα μπορεί να το διασχίσει και ο φτωχότερος

Χωρίς την τυραννία διοδίων·

Πόσο λιτή είναι η άμαξα

Που μεταφέρει μια ανθρώπινη ψυχή!

Περιοδικό "ΞΕΚΙΝΗΜΑ", 15 Φλεβάρη 1944, Τεύχος 1

Ρώμος Φιλύρας- ''ΠΟΙΗΤΗΣ''

ΠΟΙΗΤΗΣ

Είχα πέσει σε βύθος, είχα, πάντα, τη μαύρη
κι ολαπέλπιδη νύστα του βραχνά καταλύτη'
μες στο κάμα του θέρους, τη θλιμμένη και λαύρη
ποθοθάνατη 'νείρια του οράματος νήτη.

Έχω λήθαργου μοίρα κι είχα παραμιλήσει
χρόνια' κι όμως ο Στίχος, ο Ρυθμός δεν ελείπαν.
Είχα ανέβει εκεί πού' ναι μονάχα η Βρύση
κι η Επιστήμη, αν δεν είχα, δε θ' ανέβαινα, είπαν.

Επειδή και είχα χάσει το ρέγουλο, είμαι
ο εμπνευσμένος ονείρων και κόσμων προφήτης,
ο πηγαίος ποιητής που στο σύννεφο κείμαι
ο μεγάλος, ο θείος των ρυθμών υποφήτης.

Καλημέρα σε όλους...

Νίκολας Φιρν: Το Πηγάδι του Θαλή

   Βιβλίο:

Φιρν Νίκολας, Ο Ζήνωνας και η χελώνα, Πώς να σκέφτεστε σαν φιλόσοφοι, μτφρ. Αριάδνη Αλαβάνου, Λιβάνη, Αθήνα, 2003.  

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Το Πηγάδι του Θαλή 

Περαστικές - Κώστας Ουράνης

Γυναῖκες ποὺ σᾶς εἶδα σ᾿ ἕνα τραῖνο
τὴ στιγμὴ ποὺ κινοῦσε γι᾿ ἄλλα μέρη·
γυναῖκες ποὺ σᾶς εἶδα σ᾿ ἄλλου χέρι
μὲ γέλιο νὰ περνᾶτε εὐτυχισμένο·
γυναῖκες, σὲ μπαλκόνια νὰ κοιτᾶτε
στὸ κενὸ μ᾿ ἕνα βλέμμα ξεχασμένο,
ἢ ἀπὸ ἕνα πλοῖο σαλπαρισμένο
μ᾿ ἕνα μαντήλι ἀργὰ νὰ χαιρετᾶτε:
νὰ ξέρατε μὲ πόση νοσταλγία,
στὰ δειλινὰ τὰ βροχερὰ καὶ κρύα,
σᾶς ξαναφέρνω στὴν ἀναμνησή μου,
γυναῖκες, ποὺ περάσατε μίαν ὥρα
ἀπ᾿ τη ζωή μου μέσα -καὶ ποὺ τώρα
κρατᾶτε μου στὰ ξένα τὴν ψυχή μου!


Πηγή

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ - ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ

http://www.poetrysymposium.gr

                                                Ποίηση και Όνειρο                

                                                 Πάτρα 5− 8 Ιουλίου 2012                       

Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΠΕΜΠΤΗ

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΗΦΟΡΟ ΒΡΕΤΤΑΚΟ

Απόγευμα, 19.00

Πρόεδρος: Δημήτρης Χαρίτος

Κώστας Βρεττάκος, σκηνοθέτης: οργάνωση παρουσίασης του έργου του Νικηφόρου Βρεττάκου...

Γοργόνα - Ηρώ Νικολοπούλου

Αν ποτέ βρεθείς
στης σιωπής τα μεγάλα διαστήματα,
τότε που τα μάτια γεμίζουν με κύματα.

Περίμενε.

Μετά τον δυτικό άνεμο
θα έλθει στον επόμενο γύρο
μια μικρή σγουρή γοργόνα
ελπίζοντας
πως έχεις βράγχια κι εσύ.


Πηγή

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ-ΑΘΩΣ ΔΗΜΟΥΛΑΣ

 

Η αρχή, ένας τυχαίος μάλλον συνδυασμός

λέξεων είναι, που διεγείρει περιέργεια,

φαντασία και αίσθημα. Έπειτα η λογική,

ΜΕΣ’ ΑΠ’ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΟΥ ΒΓΗΚΕΣ-RAFAEL ALBERTI

ΜΕΣ’ ΑΠ’ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΟΥ ΒΓΗΚΕΣ 

Μέσ’ απ’ τη θάλασσα που βγήκες πάλι μπαίνεις τώρα.

 Τα χείλη μου κοιμούνται πλάι-πλάι με τ’ άρωμά σου.

Θα πιώ τα φύκια σου, κι απ’ τη χλωρίδα την αψιά σου

θ’ αρμέξω τις δροσιές: τα πόσιμα καυτά σου δώρα.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Αργεντίνου ψυχοθεραπευτή Χόρχε Μπουκάι, "Να σου πω μια Ιστορία"

 
(από το βιβλίο του Αργεντινού ψυχοθεραπευτή Χόρχε Μπουκάι, "Να σου πω μια Ιστορία")


Ζούσε κάποτε, πριν πολλά χρόνια, ένας βασιλιάς πολύ θλιμμένος που είχε έναν
υπηρέτη χαρούμενο και αισιόδοξο. Κάθε πρωί ξυπνούσε τον βασιλιά πηγαίνοντας
του το πρόγευμα, τραγουδούσε χαρούμενα στιχάκια, του έκανε αστείους
μορφασμούς. Στο κεφάτο πρόσωπό του υπήρχε πάντα ένα μεγάλο φωτεινό
χαμόγελο, αλλά και όλη του η ζωή ήταν ήρεμη και ευτυχισμένη. Κάποια μέρα ο
βασιλιάς δεν άντεξε και τον ρώτησε:

Χόρχε Λουίς Μπόρχες- Ένας αναγνώστης

Ένας αναγνώστης

Άλλοι, ας καυχηθούν για τις σελίδες που έχουν γράψει’
εγώ, είμαι περήφανος για κείνες που έχω διαβάσει.
Μπορεί να μην υπήρξα φιλόλογος,
ή να μην έχω ερευνήσει τις πτώσεις , τις εγκλίσεις τις δύσκολες
                   μεταφωνίες των γραμμάτων,
το δέλτα που μετατρέπεται σε ταυ
την ισοδυναμία του χι με το κάπα,
αλλά, χρόνο με το χρόνο , μ’ έχει κυριέψει
ένα πάθος για τη γλώσσα...

ΓΡΑΜΜΑ ΣΦΡΑΓΙΣΤΟ- Lef Doe

Κάθε τέλη του Μαγιού, λίγο πριν φορτσάτο μπει το καλοκαίρι

σαν από συνήθειο, επέτειος καθορισμένη

η καρδιά μου πρώτα ανθίζει κι ύστερα μαραίνει.

Το γράμμα σου έμεινε άθικτο· ακόμη σφραγιστό με βουλοκέρι

αποφεύγω να τ' ανοίξω, πάει μια δεκαετία

του 'αντίο' να μη μάθω ποιος ο λόγος κι η αιτία.

Έλεγα: “Αυτό που ζούμε δεν είν' αληθινό· είναι παραμυθένιο

εσύ 'σαι η σμαραγδένια η βασίλισσα κι εγώ ο ρήγας σου

τ' άστρα διασχίζουμε πάνω στην ασημένια χαίτη του Πήγασου.”

Στείλτε μας τα δικά σας έργα...

Στείλτε μας τα δικά σας έργα που θέλετε να μοιραστείτε με το κοινό της λογοτεχνίας. Η σελίδα μας είναι εδώ για να δημοσιοποιεί τα δικά σας δημιουργήματα είτε είναι ποιήματα, είτε είναι νουβέλες, διηγήματα, μυθιστορήματα κτλ.

Ακόμα στο '' Ποίηση και Λογοτεχνία'' μπορείτε να δημοσιοποιήσετε διάφορες εκδηλώσεις που θα γίνουν (παρουσιάσεις, λογοτεχνικά αφιερώματα κτλ) και θέλετε να τις κάνετε γνωστές στο κοινό.

Μιλήστε για τη σελίδα μας σε φίλους, γνωστούς και συγγενείς σας που θεωρείτε πως θα τους ενδιαφέρει βοηθώντας έτσι την προσπάθεια μας.

Σας ευχαριστούμε πολύ.

12 Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου (απόσπασμα από H' Προφητικός )

 Κωστής Παλαμάς (1859-1943)

Μες τις παινεμένες χώρες, Χώρα
παινεμένη, θα 'ρθει κι η ώρα,
και θα πέσεις, κι από σέν' απάνου η Φήμη
το στερνό το σάλπισμά της θα σαλπίσει
σε βοριά κι ανατολή, νοτιά και δύση.
Πάει το ψήλος σου, το χτίσμα σου συντρίμι.
Θα 'ρθει κι η ώρα εσένα ήταν ο δρόμος
σε βοριά κι ανατολή, νοτιά και δύση,
σαν το δρόμο του ήλιου γέρνεις όμως
το πρωί για σε δε θα γυρίσει...

ΞΕΛΑΣΠΩΣΤΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ - Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

Το μέλλον δε θ’ αρθεί

από μοναχό του, έτσι νέτο-σκέτο,

 αν δεν πάρουμε μέτρα

κ’ εμείς.

Καλημέρα σας...

Και καλό μήνα.

Κώστας Καρυωτάκης- ΘΑΝΑΤΟΙ

ΘΑΝΑΤΟΙ 
Είναι άνθρωποι που την κακήν ώρα
την έχουν μέσα τους.

Χεράκια που κρατώντας τα τριαντάφυλλα
κι απ' τη χαρά ζεστά των φιλημάτων,
χεράκια που κρατώντας τα τριαντάφυλλα
χτυπήσατε τις πόρτες των θανάτων·

ματάκια μου που κάτι το εδιψάσατε
και διψασμένα εμείνατε ποτήρια,
ματάκια μου που κάτι το εδιψάσατε
κι εμείνατε κλεισμένα παραθύρια·

«Οι κούφιοι άνθρωποι»- Τόμας Σ. Έλιοτ

«Οι κούφιοι άνθρωποι»

    (Τόμας Σ. Έλιοτ)

Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι/ είμαστε οι βαλσαμωμένοι άνθρωποι

σκύβοντας μαζί/ κεφαλοκαύκι άχυρο. Αλίμονο!

Οι στεγνές φωνές μας, όταν/ ψιθυρίζουμε μαζί

είναι ήσυχες και ανόητες/ σαν άνεμος σε ξερό χορτάρι

ή πόδια ποντικών σε σπασμένο γυαλί/

στο ξερό μας κελάρι...

Άρης Αλεξάνδρου: Ανατολή Ηλίου

Αλεξάνδρου Άρης, Ποιήματα (1941-1974), Ύψιλον, Αθήνα, 1991.      

                               

                                              ΑΝΑΤΟΛΗ ΗΛΙΟΥ

                                                                        στον Γιάννη Ρίτσο

Είταν η ώρα που επρόκειτο να ανάψουν οι φανοστάτες. Δεν είχε 

καμιά αμφιβολία, το ‘ξερε πως όπου να ναι θα ανάβανε, όπως και 

κάθε βράδι άλλωστε. Πήγε και στάθηκε στη διασταύρωση, για την 

ακρίβεια στη νισίδα ασφαλείας, για να δει τους φανοστάτες να ανά-

βουν ταυτόχρονα, τόσο στον κάθετο, όσο και στον οριζόντιο δρόμο.

  Με το κεφάλι ασάλευτο, έστριψε το δεξί του μάτι δεξιά, το αρι-

στερό του αριστερά. Περίμενε, μα οι φανοστάτες δεν ανάβανε. Τα

μάτια του κουράστηκαν, άρχισαν να πονάνε, σ’εκείνη την άβολη

στάση. Σε λίγο δεν άντεξε και έφυγε. 

Ωστόσο, το επόμενο σούρουπο, πιστός στο καθήκον, πήγε και

ξαναστάθηκε στη νησίδα του. Οι φανοστάτες και πάλι δεν ανάψανε,

ούτε εκείνο το βράδι, ούτε τις άλλες νύχτες, μα τα μάτια του συνήθι-

ζαν λίγο λίγο, δεν κουράζονταν πια, δεν πονούσαν.

   Και κάποτε, εκεί που στεκόταν και περίμενε, χάραξε εντελώς

ξαφνικά. Εντελώς ξαφνικά, είδε τον ήλιο να ανατέλει, ταυτόχρονα, 

απ’τον κάθετο δρόμο και απ’ τον άλλον, τον οριζόντιο...

Θέμα Bonus. Ιδέα για την παραλία. Βότσαλα γίνονται πέτρινες… πατημασιές!

Δηλώνει δημόσιος υπάλληλος στην Υπηρεσία Έκτακτης Ανάγκης της Σκωτίας και ερασιτέχνης φωτογράφος. «Το δεύτερο νομίζω ταιριάζει περισσότερο στην καλλιτεχνική μου φύση», λέει ο Iain Blake και συμπληρώνει: «Η φύση είναι αυτή που με εμπνέει περισσότερο»…

Σε μια από τις πολλές βόλτες του στην παραλία συνήθιζε να μαζεύει πέτρες και βότσαλα «για κάποια μελλοντική χρήση», όπως λέει ο ίδιος. Για του λόγου το αληθές η πρώτη του συλλογή φωτογραφιών με τον τίτλο «Stone Footprints» (σ.σ. «Πέτρινες Πατημασιές») περιλαμβάνει… και πέτρες και βότσαλα σε περίεργες συνθέσεις!

Ο Άνεμος Κουβάρι του Διονύση Χαριτόπουλου

Μετά από εβδομάδες πολλής και κουραστικής δουλειάς, βλέποντας δε ότι έχω χάσει αμέτρητες αναρτήσεις προσφιλών blogs (δεν ξέρω σε ποιες ημερομηνίες έχω μείνει), επανέρχομαι με έναν Έλληνα συγγραφέα, για τον οποίο η μοναδική πηγή πληροφορίας που είχα ήταν ένα ντοκιμαντέρ που είχα παρακολουθήσει στην κρατική τηλεόραση. 

Ο Άνεμος Κουβάρι βρέθηκε στα χέρια μου πριν λίγες μέρες, χαρισμένο από μία θεία μου. Ευλογημένη να είναι η γυναίκα, γιατί πραγματικά δεν περίμενα τέτοιαν έκφραση πάθους, τέτοιαν έκφραση της γυναικείας ψυχοσύνθεσης από αντρική πένα...μέχρι βέβαια που πληροφορήθηκα και εν τέλει συνειδητοποίησα ότι αυτό το βιβλίο δε θα μπορούσε να είχε γραφεί χωρίς τη συνδρομή μιας γυναίκας. Η Λορίν και ο Άντρας (γιατί αυτό ήταν για εκείνη) γνωρίζονται όπως γνωρίζονται σήμερα οι άνθρωποι, απλά και κατά το σύνηθες μέσω της δουλειάς τους...

Τάσος Λειβαδίτης-Σε περιμένω παντού

Οροφέρνης-Κ.Π. Καβάφης.

Aυτός που εις το τετράδραχμον επάνω
μοιάζει σαν να χαμογελά το πρόσωπό του,
το έμορφο, λεπτό του πρόσωπο,
αυτός είν’ ο Οροφέρνης Aριαράθου.


Παιδί τον έδιωξαν απ’ την Καππαδοκία,
απ’ το μεγάλο πατρικό παλάτι,
και τον εστείλανε να μεγαλώσει
στην Ιωνία, και να ξεχασθεί στους ξένους.

A εξαίσιες της Ιωνίας νύχτες
που άφοβα, κ’ ελληνικά όλως διόλου
εγνώρισε πλήρη την ηδονή.
Μες στην καρδιά του, πάντοτε Aσιανός·
αλλά στους τρόπους του και στην λαλιά του Έλλην,
με περουζέδες στολισμένος, ελληνοντυμένος,
το σώμα του με μύρον ιασεμιού ευωδιασμένο,
κι απ’ τους ωραίους της Ιωνίας νέους,
ο πιο ωραίος αυτός, ο πιο ιδανικός...