Δε μπορώ να γράψω ποιήματα.
Φταίνε τα χέρια μου που τρέμουν ή φταίει
Το μισοσκόταδο ή το ζαβό
Το ριζικό μου.
Κύριε ελέησον με.
Αφημένη παράλογα μέσα σε κάτι που
Δε γνωρίζω τι είναι
Καταρρέω και επανέρχομαι
Ολοένα πιο κουρασμένη.
Τα πάντα ακουμπούν επάνω μου νιώθω το
Βάρος τους να με παραλύει
Επιστρατεύω τη θέλησή μου
Και κάποια εγχειρίδια ψυχολογίας
Πηγαίνω πάνω κάω, φτιάχνω
Καφέ ξαναφτιάχνω
Η ζωή του Ζ.Π. Σαρτρ με κυνηγάει
Ανελέητα θέλω κόσμο θέλω έρωτα δόξα
Αγώνες θέλω να λέω ΟΧΙ να με
Συντροφεύουν
Αγαπημένοι βάσει προγράμματος θέλω
Προσωπικότητα.
Δεν μπορώ να γράψω ποιήματα
Αλλά το τραγικό είναι πως δε μπορώ να
Καθαρίσω μια πατάτα.
Από τη συλλογή της Έλενας Πολυγένη "Η θλίψη μου είναι μια γυναίκα", εκδόσεις poema
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.