Κι όταν
Μια μέρα ξέμπαρκο το πλοίο θα σε φέρει
Τότε και πάλι θα μου πεις
"Απ' όλα τ' απροσδόκητα, το χθες φοβάμαι πιο πολύ"
Μα εγώ δε θα ρωτήσω
Λιγάκι θα συμμαζέψω την αλλοιωμένη σου αύρα, μονάχα
Για ύπνο θα σε βάλω, κάτω από σκεπάσματα ανάλαφρα και κουβέρτες ζεστές
Κι η θάλασσα θα σε νανουρίσει γαλήνια
Έπειτα στον παγωμένο αέρα θα βγούμε
Για να ξετσαλακωθεί η όψη σου
Και πάλι ξεπροβόδισμα, στο δρόμο της επιστροφής
Μ' ένα λευκό πανί στο χέρι, λευκό για να βαφτεί το μέλλον σου
Έστω για λίγο, για τόσο λίγο
Κι όταν
Σημείωμα ευχαριστήριο στην πόρτα μου αντικρίσω
Ούτε που θα το διαβάσω, θα το δεις
Ευθύς στον κάδο με τα υπόλοιπα
-Κοίτα να δεις, μαζεύτηκαν πολλά-
Και δε θα με ρωτήσεις το γιατί
Γιατί θα έχεις ήδη γίνει χθες
Κι είν' εύκολο καμιά φορά, το παρελθόν ν' αλλάξει όψη
Σε δεύτερη ανάγνωση
Σε τρίτη
Σε χιλιοστή
Τόσο ώστε το χτες να γίνει σήμερα
Και να γαντζώσει τα νύχια του στο αύριο
Έτσι κι εγώ, όπως τότε κι εσύ
Στην πόρτα θα γυρίσω δυο φορές το κλειδί
Γιατί απ' όλα τ' απροσδόκητα
Το χτες φοβάμαι πιο πολύ...
Πηγή: http://narfita.pblogs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.