Βιβλίο, καφές και μολότοφ

 

Στην αθηναϊκή παρουσίαση του τελευταίου μυθιστορήματος του Φίλιπ Κερ, την ώρα των επεισοδίων

Τα ρολά του βιβλιοπωλείου Ιανός, στην οδό Σταδίου, ήταν κατεβασμένα προχθές το βράδυ, όπως και όλων των καταστημάτων στους βασικούς άξονες του Κέντρου. Απέξω περνούσαν χιλιάδες διαδηλωτές - στη Σταδίου βρισκόταν κυρίως το μπλοκ του ΠΑΜΕ - και τίποτε δεν πρόδιδε ότι στο εσωτερικό του καταστήματος μπορούσε να υπάρχει ζωή.

Κι όμως. Πού και πού κάποιοι έμπαιναν στον Ιανό από μια πλαϊνή πόρτα, πού και πού ένα στόρι σηκωνόταν για να αφήσει κάποιον να μπει ή να βγει. Και εκείνες τις στιγμές, αν ήσουν απέξω, έβλεπες πως μέσα ο χώρος ήταν φωτισμένος.

Τι συνέβαινε; Στις 7 ήταν προγραμματισμένη εκδήλωση με την παρουσία του Φίλιπ Κερ, του σκωτσέζου συγγραφέα της «Τριλογίας του Βερολίνου» (εκδ. Κέδρος), των τριών μυθιστορημάτων του με αστυνομική πλοκή που τοποθετούνται στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, λίγο πριν και λίγο μετά, και που γνώρισαν παγκόσμια επιτυχία...

 

 

Την προηγουμένη ο ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου είχε πει πως η έλευση του συγγραφέα ήταν προγραμματισμένη, έναν Φίλιπ Κερ δεν γίνεται να τον ξαναφέρουμε, και πως «θα κάνουμε την εκδήλωση έστω και αν απέξω βρέχει μολότοφ». Το 'πε και το 'κανε.

Και όπως το πρώτο βιβλίο της τριλογίας, «Οι βιολέτες του Μάρτη» (είναι το όνομα του τελευταίου κύματος προσχωρησάντων στο κόμμα του Χίτλερ), αναφέρεται ταυτόχρονα σε μια αστυνομική ιστορία, στην άνοδο της Ακροδεξιάς, στην ευρύτερη πολιτική κατάσταση της εποχής αλλά και στα καμπαρέ του Μεσοπολέμου, έτσι και η προχθεσινή εκδήλωση είχε τέτοια μεικτά στοιχεία.

Ενώ απέξω ακούγονταν τα συνθήματα των διαδηλωτών, μέσα κυκλοφορούσαν γκαρσόνια που σερβίριζαν καφέδες, κρασιά και ποτά. Ο κόσμος, παρά τις δυσκολίες της ημέρας, ήταν αρκετός. Ο Φίλιπ Κερ μιλούσε για την Ακροδεξιά, για τη θέση της Βρετανίας εκτός ευρώ, με την οποία και ο ίδιος συμφωνεί. Και την ώρα που η διαδήλωση κόντρα στο Μνημόνιο που, σε μεγάλο βαθμό, επέβαλαν οι Γερμανοί, δεχόταν πλήγμα από την καταρρακτώδη βροχή και έβαινε προς το πρόωρο τέλος της, εκείνος εκτόξευσε τη δική του «μολότοφ»: «Η Γερμανία είναι ένα τέρας που εμείς δημιουργήσαμε».

Εντέλει, βέβαια, δεν εννοούσε κάτι άλλο πέραν του ότι όλη η Ευρώπη αγοράζει τα γερμανικά προϊόντα.  «Οι Γερμανοί είναι θύματα της επιτυχίας τους, κι όλοι εμείς οι άλλοι είμαστε επίσης θύματα της επιτυχίας τους», είπε. «Οταν το 1945 μάζευαν τις βομβαρδισμένες πέτρες στον δρόμο για να ξαναχτίσουν τα σπίτια τους, ποιος θα το πίστευε ότι θα έφταναν σε ένα τέτοιο οικονομικό θαύμα; Προσωπικά έχω αυτοκίνητο, πλυντήριο και τηλέφωνο γερμανικά. Εχουν καταπληκτικά προϊόντα. Ολοι αγοράζουμε τα προϊόντα τους και συμβάλαμε στη δημιουργία αυτής της δυνατής χώρας, ίσως της πιο πετυχημένης χώρας στον κόσμο. Οι Γερμανοί δεν συμπαθούν τον δανεισμό, προτιμούν την αποταμίευση που εμείς οι άλλοι θεωρούμε αναχρονιστική. Στη Βρετανία όλοι δανείζονται για να αγοράζουν διαμερίσματα και σπίτια. Η Βρετανία έχει το ίδιο μεγάλο χρέος με την Ελλάδα, η διαφορά είναι ότι μπορεί να το διαχειριστεί η ίδια και διατηρεί την εθνική κυριαρχία της. Κανείς όμως δεν λέει τη δυσάρεστη αλήθεια ότι τόσα χρόνια ζούσαμε με δανεικά. Οταν οι Εργατικοί έχασαν τις εκλογές και την εξουσία, άφησαν στο υπουργείο Οικονομικών ένα σημείωμα στους Τόρις που έλεγε: "Την πατήσατε, δεν υπάρχει μία". Αυτό το χιούμορ τώρα το πληρώνουν, γιατί οι Τόρις τους το κοπανάνε κάθε φορά που αυτοί ασκούν κριτική από τη θέση της αντιπολίτευσης».

Οι καλοί και οι κακοί
«Πολλά έργα που αναφέρονται στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο», λέει ο Φίλιπ Κερ με αφορμή τη δική του «Τριλογία του Βερολίνου», «γίνονται δημοφιλή για έναν λόγο: ότι σε αυτή την περίπτωση είναι πασιφανές ποιος είναι ο καλός και ποιος ο κακός, κάτι που δεν μπορείς να το πεις με την ίδια ευκολία για τους πολέμους στην Κορέα ή στο Αφγανιστάν. Οταν διαβάζω τη βιογραφία ενός Ναζί, μετά θέλω να κάνω ντους. Να εξαγνιστώ». 

 

Μανώλη Πιμπλή 

Τα ΝΕΑ