ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ
Αμμόχωστος Νέα Ιουστινιανή
κύτταρο και σπάραγμα
στην διψασμένη μου ψυχή
τα χρυσά και τα κόκκινα του Ήλιου
στην γη σου καρφώθηκαν Αλάσια
Μοιρασμένη σε δυο βουλές …..πορφυρά
σημάδια
στο κύλισμα της θάλασσας
θρυμματισμένο κοχύλι
στο πέρασμα στο πλάγιασμα
Τα λευκά πουλιά του Θεού
χτυπούν δυνατά τα φτερά τους στον αέρα
του ουράνιου τόξου
τις δυο άκρες
δένουν
Στα
ακίνητα μάτια, η σιωπή
την φωνή κομματιάζει
Η ομίχλη σκέπασε τα μάτια
τα κρυφά μας δάκρυα
αστέρια που έριξε
ο ουρανός στην γη
Τα μεσημέρια , ο αγέρας στεναγμός βαρύς
της Άνοιξης το πρώτο
ευωδιαστό λούλουδο είσαι εσύ
το μεγάλο περιβόλι με τις πορτοκαλιές
σου
μύρα ακόμα ανασαίνει
Η άμμος τρυπά τα δάχτυλα
και όλο
πληθαίνει και όλο βαραίνει
και τα μπλε κρινάκια
με ξέχειλες τις ρίζες
έμειναν εκεί
Η νύχτα δεν πιστεύει την αυγή
που είναι γεμάτη βλέφαρα
που είναι γεμάτη φως
γιατί αυτή διδάσκει μόνο την σιγή
και το σκοτάδι
Τα φύλλα έπεσαν φέτος νωρίς
στην μυστική βλάστηση
ο σπόρος
την κρυφή προσταγή περιμένει
Το χάραμα αρχίζει
και ο Ήλιος
στο κάστρο σου Φαμαγκουστα
αναζητά μια άλλη
δυσδαιμονα πιστή
Σαλαμίνα….Αλάσια ….Εγκωμη…… Αρσινόη
περνούν οι ώρες, οι μέρες
οι χρόνοι
και η καρδιά μόνη και η καρδιά έγινε πλήθος
που ταξιδεύει και σωπαίνει
και η καρδιά υπομένει και σωπαίνει…..
καρτερικά περιμένει…
Θερμές ευχαριστίες για την δημοσίευση του ποιήματος μου
ΑπάντησηΔιαγραφή