Η 9η και η 10η σκηνή του θεατρικού του Νίκου Λυγερού - Η χαρούμενη έκπληξη

9η - Παράξενη Συζήτηση

Σ’ ένα σχολείο.
Αγαθή: Θέλετε να διδάξετε εδώ;
Luis: Βεβαίως!
Αγαθή: Ισπανικά;
Luis: Τι άλλο;
Αγαθή: Ασφαλώς, τι άλλο;
Luis: Υπάρχει ένα πρόβλημα;
Αγαθή: Όχι, κανένα.
Luis: Τότε, δεν καταλαβαίνω την ερώτηση.
Αγαθή: Απλώς η προφορά σας…
Luis: Τι έχει η προφορά μου;
Αγαθή: Υπάρχει…
Luis: Κι είμαι καταδικασμένος;
Αγαθή: Μερικοί γονείς…
Luis: Θα πουν ότι δεν μιλώ καλά ισπανικά;
Αγαθή: Όχι, βεβαίως.
Luis: Τότε;
Αγαθή: Δεν με βοηθάτε!
Luis: Ψάχνω απλώς δουλειά. Σε τι να σας βοηθήσω; Πείτε μου να δω αν μπορώ…
Αγαθή: Θέλω να σας πω…
Luis: Ναι, τι θέλετε να πείτε;
Αγαθή: Madre de Dios!
Luis: ¿Hablas español?
Αγαθή: No, no. Χρόνος. Claro que no! Σιωπή. Θέλω να πω όχι.
Luis: Esta usted una buena mujer!
Αγαθή: No, ... Σιωπή. No, ...
Luis: ¿Por qué ?
Αγαθή: Porque... Χρόνος. Αχ, Θεέ μου. Χρόνος. Αν ήμουν καλή, δεν θα σας παίδευα έτσι…
Luis: Και τι θα κάνατε;
Αγαθή: Θα σας έδινα αυτή τη δουλειά.
Luis: Ενώ τώρα;
Αγαθή: Θα περιμένω να αναγνωρίσετε τα διπλώματά σας.
Luis: Θέλετε να πείτε ότι δεν πιστεύετε ότι μιλώ ισπανικά;
Αγαθή: Όχι, βέβαια.
Luis: Τότε;
Αγαθή: Το σχολείο χρειάζεται την αναγνώριση.
Luis: Μα τα διπλώματά μου είναι ισπανικά και πρέπει ν’ αποδείξω….
Αγαθή: Ξέρω, ξέρω… Αυτό λέει ο νόμος…
Luis: Και πόσο θα πάρει αυτή η αναγνώριση;
Αγαθή: Με ενοχές. Μερικούς μήνες…
Luis: Μερικούς μήνες! Μα τότε θα χάσω κι αυτή τη δουλειά.
Αγαθή: Τι να σας πω; Χρόνος. Το σχολείο…
Luis: Το σχολείο, είναι απάνθρωπο!
Αγαθή: Ειλικρινά, λυπάμαι…
Luis: Yo tambien!
Αγαθή: Το φαντάζομαι.
Luis: Ευχαριστώ για όλα πάντως… Σιωπή.
Αγαθή: Μην το παίρνετε έτσι… Τα χαρτιά σας είναι χρήσιμα σε κάθε περίπτωση. Σας το λέω για το μέλλον…
Luis: Ποιο μέλλον; Χρόνος.Αν δεν βρω δουλειά, θα πρέπει να επιστρέψω στην πατρίδα μου.
Αγαθή: Αφήστε μου τα στοιχεία σας….
Luis: Γιατί; Για να μην με ξεχάσετε;
Αγαθή: Έχω μια φίλη που ψάχνει ένα μεταφραστή.
Luis: Για ισπανικά;
Αγαθή: Θέλει να μεταφράσει ένα βιβλίο φιλοσοφίας.
Luis: Μόνο η φιλοσοφία μπορεί ν’ αντικαταστήσει το μέλλον.




10η - Φιλική Εταιρεία

Στο τηλέφωνο.
Μυρσίνη: Παρακαλώ;
Αγαθή: Εγώ είμαι.
Μυρσίνη: Αγαθή;
Αγαθή: Μυρσίνη μου…
Μυρσίνη: Τι τρέχει;
Αγαθή: Είμαι χάλια.
Μυρσίνη: Μα, γιατί; Τι έγινε;
Αγαθή: Ο Μιχάλης έχει γράψει πολλά βιβλία;
Μυρσίνη: Ναι, μερικά… Αλλά τι σχέση έχει…
Αγαθή: Έχουν μεταφραστεί στα ισπανικά;
Μυρσίνη: Όχι.
Αγαθή: Δεν θα ήταν καλό;
Μυρσίνη: Βεβαίως… Χρόνος. Θα με τρελάνεις;
Αγαθή: Πρέπει να με βοηθήσεις.
Μυρσίνη: Ό,τι θες, αγάπη μου. Πες μου.
Αγαθή: Θα πάρεις ένα κύριο και θα του πεις ότι χρειάζεσαι ένα μεταφραστή στα ισπανικά για ένα βιβλίο του Μιχάλη. Πάρε το πιο χοντρό.
Μυρσίνη: Το πιο χοντρό;
Αγαθή: Κι αν δεν έχει ένα αρκετά χοντρό, πες του να γράψει ένα.
Μυρσίνη: Αγαθή, συνειδητοποιείς τι μου ζητάς;
Αγαθή: Θα το κάνεις για μένα;
Μυρσίνη: Να μην ανησυχείς κι αν χρειαστεί ο Μιχάλης θα γράψει ό,τι θες.
Αγαθή: Σ’ ευχαριστώ. Χρόνος. Και μην ανησυχείς για τα λεφτά. Θα βρω μια υποτροφία. Χρόνος. Έχεις μολύβι και χαρτί;
Μυρσίνη: Περίμενε λίγο…
Αγαθή: Τι θα έκανα χωρίς εσένα….
Στο τηλέφωνο.
Μυρσίνη: Μου έδωσε το τηλέφωνό σας η φίλη μου, η Αγαθή.
Luis: Α, κατάλαβα. Είστε η κυρία για τη μετάφραση.
Μυρσίνη: Ναι, ακριβώς.
Luis: Πείτε μου, τι θέλετε…
Μυρσίνη: Θα ήθελα να μεταφράσετε στα ισπανικά ένα βιβλίο του… ανδρός μου.
Luis: Θα ήταν χαρά μου. Χρόνος. Ένα βιβλίο φιλοσοφίας μου είπε η κυρία Αγαθή.
Μυρσίνη: Η κυρία Αγαθή… Ναι… Ένα βιβλίο φιλοσοφίας.
Luis: Με θέμα;
Μυρσίνη: Με θέμα;
Luis: Ποιος είναι ο τίτλος, αν θέλετε;
Μυρσίνη: Είναι τόσο σημαντικό;
Luis: Ο τίτλος είναι το στίγμα του βιβλίου…
Μυρσίνη: Έχετε δίκιο. Χρόνος. Κι ο Μιχάλης τους προσέχει.
Luis: Χαίρομαι.
Μυρσίνη: Λοιπόν, ο τίτλος είναι…. Σιωπή.
Luis: Συγνώμη, δεν άκουσα.
Μυρσίνη: Η ανθρωπότητα και ο χρόνος.
Luis: Θα είναι μεγάλο τότε.
Μυρσίνη: Ναι, ναι μεγάλο! Χρόνος. Σας αρέσει; Εννοώ, είναι εντάξει;
Luis: Ο τίτλος;
Μυρσίνη: Θέλω να πω, συμφωνείτε;
Luis: Ντροπαλός. Ναι, εντάξει.
Μυρσίνη: Αχ, Θεέ μου, τι χαζή που είμαι. Ξέχασα να σας πω για την πληρωμή…
Luis: Χρειάζεστε αναγνώριση διπλώματος;
Μυρσίνη: Όχι, όχι, μην ανησυχείτε.