Γιατί; Γιατί;
Θ' αναρωτιέμαι πάντα
Τη μοίρα σου ποιά αιτία, άραγε, σε παρέσυρε
Να την προκαλέσεις έτσι απροκάλυπτα
Σα να 'σουν ο χειρότερος εχθρός σου
Κι αντί διέξοδο να ψάχνεις για να βρεις
Του κόσμου όλα τα εμπόδια χτίζεις στον πηγαιμό σου
Προδότης του εαυτού σου;
Τάσεις καταστροφής;
Μα εσύ όλο μου γελάς, σαν να 'χεις κάτι να πεις
Μα δεν το λες το ρημάδι
Πες μου τι δε μπορώ
Με το φτωχό μυαλό μου να το αντιληφτώ
Κι ίσως να σε νιώσω
Για μια φορά κι εγώ."
Τότε και πάλι γέλασες
Καθάρια, δυνατά
Χαίρεσαι που προκαλείς την απορία;
Η απλώς
Ούτε που πρόσεξες τα λόγια μου, ασφαλώς...
Μ' αμέσως με διέψευσες
Όλα τα 'χες ακούσει
Το πρόσωπό σου έστρεψες
Κι είπες ψιθυριστά:
"Φταίει, να
Που δεν έχεις καταλάβει ένα πράγμα για εμένα
Πως όταν παγιδεύομαι σε λαβύρινθους
Δημιουργώ γκρεμούς...
Πηγή: http://narfita.pblogs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.