Πριν παρουσιάσουμε το ποίημα θα σας παρουσιάσουμε την ποιήτρια πολύ σύντομα. Η Μαρία Ράλλη εκτός από ποιήτρια ήταν και πεζογράφος, διετέλεσε γραμματέας της λυρικής σκηνής και της Εθνικής εταιρείας λογοτεχνών. Έγραψε τις ποιητικές συλλογές ''Γυναικεία λόγια'' ''εξομολογήσεις'' ''Στίχοι'' και ''Λόγια σε νεκρό'', πέθανε το 1975.
ΜΑΚΑΡΙΑ
Μια τέτοια μέρα Κύριε δώσε μου να πεθάνω
μια και δεν είναι βολετό τη ζήση να χαρώ,
δεν ξέρω τ' είναι το καλό, κι αν είναι, πως το φθάνω
είν' η καρδιά μου σύντριμα να πάω για να το βρω.
Ανώφελα στοχαστηκά τα που' ναι καμωμένα
κι ακόμα τα ονειρεύτηκα κείνα τα μακρυνά
που κλείνουν ορίζοντες και μοιάζουν μαγεμένα
και δεν τα πιάνει μισεμός και νους δεν τα μηνά
Κι' είδα το πως επέστρεψα σ' ένα θλιμένο δείλι
σε κάτι λόγια τρυφερά κι απλότατα πολύ
σε μια νυχτιά, σε μια ματιά, σ' ενός παιδιού τα χείλη
σε μιας αγάπη, μιας ψυχής, τ' άγγιγμα, το φιλί.
Και μ' εφτανε το σπίτι μας, μ΄αυτό το λίγο κήπο
με της μητέρας κι αδερφής τη γνώριμη φωνή
με το τρωτό μονότονο του ρολογιού μας χτύπο
που' κοβε με ρωτήματα την πένθιμη σιγή
Κ΄εγώ περιπλανήθηκα που τα' χα κι όλα εντός μου
σαν θησαυρός ατίμητος στα βάθη μου κρυφός
τ' αδιάλυτα μυστήρια κ η νόηση του κόσμου
και της καρδιάς μου τ' ανθίσματα λευκότερο απ' το φως.
Μια τέτοια μέρα, Κύριε, που τίποτα δε χάνω
και βάρυνε μου κ' η ψυχή που στάθηκε ορθή
ξεμέτρησε μου τη ζωή και δώσε να πεθάνω
αύριο θα' ναι απρόσιτα κι όλα θα χουν σωθεί.
''Παγκόσμια ποιητική ανθολογία, Ταξίδι στην ποίηση από τις εκδόσεις ΝΑΥΤΙΛΟΣ''
ΜΑΚΑΡΙΑ
Μια τέτοια μέρα Κύριε δώσε μου να πεθάνω
μια και δεν είναι βολετό τη ζήση να χαρώ,
δεν ξέρω τ' είναι το καλό, κι αν είναι, πως το φθάνω
είν' η καρδιά μου σύντριμα να πάω για να το βρω.
Ανώφελα στοχαστηκά τα που' ναι καμωμένα
κι ακόμα τα ονειρεύτηκα κείνα τα μακρυνά
που κλείνουν ορίζοντες και μοιάζουν μαγεμένα
και δεν τα πιάνει μισεμός και νους δεν τα μηνά
Κι' είδα το πως επέστρεψα σ' ένα θλιμένο δείλι
σε κάτι λόγια τρυφερά κι απλότατα πολύ
σε μια νυχτιά, σε μια ματιά, σ' ενός παιδιού τα χείλη
σε μιας αγάπη, μιας ψυχής, τ' άγγιγμα, το φιλί.
Και μ' εφτανε το σπίτι μας, μ΄αυτό το λίγο κήπο
με της μητέρας κι αδερφής τη γνώριμη φωνή
με το τρωτό μονότονο του ρολογιού μας χτύπο
που' κοβε με ρωτήματα την πένθιμη σιγή
Κ΄εγώ περιπλανήθηκα που τα' χα κι όλα εντός μου
σαν θησαυρός ατίμητος στα βάθη μου κρυφός
τ' αδιάλυτα μυστήρια κ η νόηση του κόσμου
και της καρδιάς μου τ' ανθίσματα λευκότερο απ' το φως.
Μια τέτοια μέρα, Κύριε, που τίποτα δε χάνω
και βάρυνε μου κ' η ψυχή που στάθηκε ορθή
ξεμέτρησε μου τη ζωή και δώσε να πεθάνω
αύριο θα' ναι απρόσιτα κι όλα θα χουν σωθεί.
''Παγκόσμια ποιητική ανθολογία, Ταξίδι στην ποίηση από τις εκδόσεις ΝΑΥΤΙΛΟΣ''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.