Κυλάει η ευτυχία στις σχισμένες σελίδες της τωρινής ζωής μου. Λίγες σταγόνες χρώματος σε γράμματα που υμνούσαν τη μοναξιά. Σβήνονται,μπερδεύονται, και εξαφανίζουν τα μαύρα δάκρυα. Πλέον ένα πρόσωπο κοιτά,
ένα χέρι γράφει. Σειρές από ανεξίτηλες αναμνήσεις γεμίζουν ένα καινούργιο βιβλίο. Ναι,τα μάτια αυτά χαράζουν τα ωραιότερα γράμματα πάνω στη πέτρα που έκρυβε το άσπρο. Ξανά και ξανά,ο δικός μου συγγραφέας, με αυτές τις λέξεις μου γελά.
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα. Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη. Ευχαριστούμε πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.