Φωνή γυναίκας
Γεννήθηκα παντρεμένη με σένα ενώ ήσουν στρατιώτης.
ξέρω πως στα εμβατήρια και τους πολέμους
ατελείωτες εποχές σε τραβούν μακριά μου.
πάνω στο κρεβάτι σου άπλωσα μια σημαία –
αλλά όταν σε σκέφτομαι στο στρατόπεδο
βρέχει στο φθινοπωρινό σώμα μου
όπως σ’ ένα κομμένο δάσος.
Όταν δονείται ο ουρανός του Σεπτέμβρη
και μοιάζει με γιγάντιο άρμα πάνω στα βουνά,
κόκκινα φασκόμηλα ανοίγονται στην καρδιά μου.
Με καλείς,
με χρησιμοποιείς
με την πίστη που δίνεις στα πράγματα,
σαν νερό που χύνεις στα χέρια σου
ή σαν μάλλινο ρούχο που σου τυλίγει το στήθος.
Είμαι ο αδύναμος φράκτης του κήπου σου
που στέκεται άλαλος μέχρι να ανθίσεις
Κάτω από πομπές ανέστιων άστρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.