Σ’ ένα παλιό καφενείο. Μια συνάντηση με το μέλλον. Ο Άγγελος πίνει ένα ελληνικό. Εκείνη τη στιγμή μπαίνει ένας άγνωστος.
Μιχάλης: Δείχνει μια καρέκλα. Μπορώ;
Άγγελος: Κανένα πρόβλημα…. Ο άγνωστος πιάνει την καρέκλα. Είμαι μόνος μου. Ο άγνωστος φέρνει την καρέκλα.
Μιχάλης: Δεν θα έρθει η φίλη σας;
Άγγελος: Η φίλη μου; Πού ξέρετε ότι έχω μια φίλη;
Μιχάλης: Ο λαιμός σας…. Ο Άγγελος πιάνει το δώρο της Αγαθής και χαμογελά.
Άγγελος: Είστε παρατηρητικός.
Μιχάλης: Προσέχω τις λεπτομέρειες που έχουν σημασία.
Άγγελος: Καθίστε… τι θα πάρετε;
Μιχάλης: Το ίδιο αν είναι γλυκό.
Άγγελος: Άλλον έναν παρακαλώ.
....
Μιχάλης: Είστε μουσικός;
Άγγελος: Πιανίστας.
Μιχάλης: Ετοιμάζετε μια σονάτα ;
Άγγελος: Είστε απίστευτος.
Μιχάλης: Τα δάκτυλά σας είναι απίστευτα.
Άγγελος: Να ‘στε καλά. Χρόνος. Μελετώ την ελληνική σονάτα.
Μιχάλης: Ένα σπάνιο κομμάτι του Μητρόπουλου.
Άγγελος: Γι’ αυτό θέλω να το αναδείξω.
Μιχάλης: Έχετε δίκιο. Χρόνος. Αλλά είναι και όμορφο.
Άγγελος: Ελπίζω να μην το αδικήσω.
Μιχάλης: Δεν υπάρχει λόγος. Του φέρνουν τον καφέ. Ευχαριστώ. Στην υγειά σας.
Άγγελος: Επίσης! Και στα όνειρά μας.
Μιχάλης: Ποια όνειρα;
Άγγελος: Δεν ονειρεύεστε;
Μιχάλης: Δεν γίνεται.
Άγγελος: Δεν καταλαβαίνω
Μιχάλης: Το μέλλον υπάρχει ήδη. Ενώ τα όνειρα.
Άγγελος: Δεν είναι η ελευθερία μας;
Μιχάλης: Είναι ο ύπνος μας. Και κάποιοι πρέπει…
Άγγελος: Μα, γιατί;
Μιχάλης: Για να ζήσει το μέλλον.
Άγγελος: Αλλιώς;
Μιχάλης: Η κυριαρχία του παρόντος δεν θα σταματήσει.
Άγγελος: Η κυριαρχία…. Δεν το σκέφτηκα ποτέ με αυτόν τον τρόπο.
Μιχάλης: Το παρόν φοβάται και το παρελθόν.
Άγγελος: Η μνήμη πληγώνει.
Μιχάλης: Η μνήμη είναι το κομμάτι της ανθρωπότητας που έχουμε μέσα μας.
Άγγελος: Η ανθρωπιά είναι πιο επικίνδυνη ακόμα.
Μιχάλης: Γιατί βλέπει το μέλλον και μέσα στο παρελθόν.
Άγγελος: Είναι τόσο διαφορετικός ο χρόνος;
Μιχάλης: Είμαστε κομμάτια χρόνου που δεν έσπασαν.
Άγγελος: Κι όμως η λήθη…
Μιχάλης: Δεν υπάρχει παντού ούτε πάντα.
Άγγελος: Και στο πιάνο υπάρχει μνήμη.
Μιχάλης: Ειδικά στη σονάτα σας.
Άγγελος: Κάθε φορά που την παίζω γεννιέται ένας ολόκληρος κόσμος.
Μιχάλης: Την επόμενη φορά δεν θα πεθάνει.
Άγγελος: Πώς είναι δυνατόν;
Μιχάλης: Θα σας ακούσω…
Μιχάλης: Δείχνει μια καρέκλα. Μπορώ;Άγγελος: Κανένα πρόβλημα…. Ο άγνωστος πιάνει την καρέκλα. Είμαι μόνος μου. Ο άγνωστος φέρνει την καρέκλα.
Μιχάλης: Δεν θα έρθει η φίλη σας;
Άγγελος: Η φίλη μου; Πού ξέρετε ότι έχω μια φίλη;
Μιχάλης: Ο λαιμός σας…. Ο Άγγελος πιάνει το δώρο της Αγαθής και χαμογελά.
Άγγελος: Είστε παρατηρητικός.
Μιχάλης: Προσέχω τις λεπτομέρειες που έχουν σημασία.
Άγγελος: Καθίστε… τι θα πάρετε;
Μιχάλης: Το ίδιο αν είναι γλυκό.
Άγγελος: Άλλον έναν παρακαλώ.
....
Μιχάλης: Είστε μουσικός;
Άγγελος: Πιανίστας.
Μιχάλης: Ετοιμάζετε μια σονάτα ;
Άγγελος: Είστε απίστευτος.
Μιχάλης: Τα δάκτυλά σας είναι απίστευτα.
Άγγελος: Να ‘στε καλά. Χρόνος. Μελετώ την ελληνική σονάτα.
Μιχάλης: Ένα σπάνιο κομμάτι του Μητρόπουλου.
Άγγελος: Γι’ αυτό θέλω να το αναδείξω.
Μιχάλης: Έχετε δίκιο. Χρόνος. Αλλά είναι και όμορφο.
Άγγελος: Ελπίζω να μην το αδικήσω.
Μιχάλης: Δεν υπάρχει λόγος. Του φέρνουν τον καφέ. Ευχαριστώ. Στην υγειά σας.
Άγγελος: Επίσης! Και στα όνειρά μας.
Μιχάλης: Ποια όνειρα;
Άγγελος: Δεν ονειρεύεστε;
Μιχάλης: Δεν γίνεται.
Άγγελος: Δεν καταλαβαίνω
Μιχάλης: Το μέλλον υπάρχει ήδη. Ενώ τα όνειρα.
Άγγελος: Δεν είναι η ελευθερία μας;
Μιχάλης: Είναι ο ύπνος μας. Και κάποιοι πρέπει…
Άγγελος: Μα, γιατί;
Μιχάλης: Για να ζήσει το μέλλον.
Άγγελος: Αλλιώς;
Μιχάλης: Η κυριαρχία του παρόντος δεν θα σταματήσει.
Άγγελος: Η κυριαρχία…. Δεν το σκέφτηκα ποτέ με αυτόν τον τρόπο.
Μιχάλης: Το παρόν φοβάται και το παρελθόν.
Άγγελος: Η μνήμη πληγώνει.
Μιχάλης: Η μνήμη είναι το κομμάτι της ανθρωπότητας που έχουμε μέσα μας.
Άγγελος: Η ανθρωπιά είναι πιο επικίνδυνη ακόμα.
Μιχάλης: Γιατί βλέπει το μέλλον και μέσα στο παρελθόν.
Άγγελος: Είναι τόσο διαφορετικός ο χρόνος;
Μιχάλης: Είμαστε κομμάτια χρόνου που δεν έσπασαν.
Άγγελος: Κι όμως η λήθη…
Μιχάλης: Δεν υπάρχει παντού ούτε πάντα.
Άγγελος: Και στο πιάνο υπάρχει μνήμη.
Μιχάλης: Ειδικά στη σονάτα σας.
Άγγελος: Κάθε φορά που την παίζω γεννιέται ένας ολόκληρος κόσμος.
Μιχάλης: Την επόμενη φορά δεν θα πεθάνει.
Άγγελος: Πώς είναι δυνατόν;
Μιχάλης: Θα σας ακούσω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.