Σκόνη εσύ λυπήσου με
Στης βελονιάς το κέντημα
στης μυρωδιάς τη χάρη
στην πλάνη του παράδεισου
σκοντάφτει μ' ευκολία
οι στόχοι γίνανε καπνός
όπου ελπίδα και γκρεμός
ποιός να' ναι η αιτία !
μήπως της πόλης απονιά και γύρισμα της πλάτης
ή μήπως ζούγκλα σύγχρονη που τρώει πολιτισμένα
που καίει χαρτιά της μόρφωσης και τους γονείς μεθάει
εκεί που χαθήκαν ηθικές κι ο νόμος βόλτα πάει
η πόλη δείχνει εμάς κι εμείς την κοινωνία
κι η κοινωνία απαντά
'' μου σπας την ησυχία ''
κι όλοι εμείς που κάναμε μπαλάκι την ευθύνη
όσο κι αν κλάψουμε μαζί
τι να την κάνεις την οργή
σ΄ αισθήματα φτωχεύσαμε το μέλλον όλο φθίνει.....
άτονη κρύα πινελιά κορμί σκυφτό αποκαμωμένο
χάρτινη μοιάζει η γροθιά και στην ψυχή σκοτάδι
κι εκεί που πλάθαν όνειρα
τώρα ηχούν παμπόνηρα
ψεύτικοι κόσμοι το πρωί κι απατηλοί το βράδι
τρέμουν τα χέρια ανήμπορα
το γέλιο πολυτέλεια φωτιά στα σωθικά μας
'' λίγα ψιλά παρακαλώ ''
μ' ευγένεια φαρμάκι απ΄τον καημό
μα όλοι τελματώσαμε κουφοί στ' αρχοντικά μας
τα φώτα χαμηλώνουνε και πέφτει η αυλαία
μορφές αγγέλων κίνησαν πομπές με υμνολόγια
το τέλος μοιάζει λυτρωμός
μα βγαίνει κραυγή σαν κεραυνός
έσχατο μη προς το θεριό εκεί απ' τα καταγώγια
'' σκόνη του τέλους άπονη ξεμυαλισμών σκουπίδι
τουλάχιστον εσύ λυπήσου με
χάσου απ' τη σκέψη μια στιγμή
λείψε απ' τις φλέβες την αυγή
τότε που θέλγεις ν' αποκτήσουμε ''
'' τη ζητιανιά την έκανες πηλό στα δάχτυλά σου
πόνο και θλίψη ξέβρασε το παθος σου να ζήσεις
κι αν λυπηθώ τί ωφελεί !
δείξε στον έμπορο πυγμή !
μια στάλα μόνο θέληση και πίσω θα γυρίσεις ''
Στης βελονιάς το κέντημα στης μυρωδιάς τη χάρη
στην πλάνη του παράδεισου
σκοντάφτει μ' ευκολία
οι στόχοι γίνανε καπνός
όπου ελπίδα και γκρεμός
ποιός να' ναι η αιτία !
μήπως της πόλης απονιά και γύρισμα της πλάτης
ή μήπως ζούγκλα σύγχρονη που τρώει πολιτισμένα
που καίει χαρτιά της μόρφωσης και τους γονείς μεθάει
εκεί που χαθήκαν ηθικές κι ο νόμος βόλτα πάει
η πόλη δείχνει εμάς κι εμείς την κοινωνία
κι η κοινωνία απαντά
'' μου σπας την ησυχία ''
κι όλοι εμείς που κάναμε μπαλάκι την ευθύνη
όσο κι αν κλάψουμε μαζί
τι να την κάνεις την οργή
σ΄ αισθήματα φτωχεύσαμε το μέλλον όλο φθίνει.....
άτονη κρύα πινελιά κορμί σκυφτό αποκαμωμένο
χάρτινη μοιάζει η γροθιά και στην ψυχή σκοτάδι
κι εκεί που πλάθαν όνειρα
τώρα ηχούν παμπόνηρα
ψεύτικοι κόσμοι το πρωί κι απατηλοί το βράδι
τρέμουν τα χέρια ανήμπορα
το γέλιο πολυτέλεια φωτιά στα σωθικά μας
'' λίγα ψιλά παρακαλώ ''
μ' ευγένεια φαρμάκι απ΄τον καημό
μα όλοι τελματώσαμε κουφοί στ' αρχοντικά μας
τα φώτα χαμηλώνουνε και πέφτει η αυλαία
μορφές αγγέλων κίνησαν πομπές με υμνολόγια
το τέλος μοιάζει λυτρωμός
μα βγαίνει κραυγή σαν κεραυνός
έσχατο μη προς το θεριό εκεί απ' τα καταγώγια
'' σκόνη του τέλους άπονη ξεμυαλισμών σκουπίδι
τουλάχιστον εσύ λυπήσου με
χάσου απ' τη σκέψη μια στιγμή
λείψε απ' τις φλέβες την αυγή
τότε που θέλγεις ν' αποκτήσουμε ''
'' τη ζητιανιά την έκανες πηλό στα δάχτυλά σου
πόνο και θλίψη ξέβρασε το παθος σου να ζήσεις
κι αν λυπηθώ τί ωφελεί !
δείξε στον έμπορο πυγμή !
μια στάλα μόνο θέληση και πίσω θα γυρίσεις ''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.