Τόσο καιρό...
τη σκιά σου φοβάσαι...
τα λόγια,τα τραγούδια σου
όλα τον φόβο στάζουν...
τη σκιά σου φοβάσαι...
τα λόγια,τα τραγούδια σου
όλα τον φόβο στάζουν...
Και εγώ προσπαθώ οικεία να με νοιώσεις...
Κάπου κάπου αφήνεσαι...πάλι πίσω τραβιέσαι.
Κάπου κάπου αφήνεσαι...πάλι πίσω τραβιέσαι.
Απορώ...απορώ...
πως έχεις ακόμα καρδιά...
ποια φεγγάρια τις νύχτες σου
μιλούν για τη Φύση,
σε ποια λόγια πλυμμύρες
τον Έρωτα λες παρα-Φύση...
πως έχεις ακόμα καρδιά...
ποια φεγγάρια τις νύχτες σου
μιλούν για τη Φύση,
σε ποια λόγια πλυμμύρες
τον Έρωτα λες παρα-Φύση...
Υ.Γ:Με αντιφάσεις έμαθες να ζεις...
όχι αυτές των Σοφών...
αλλά αυτές των Φόβων...
Δειλή σε αποκαλώ...
όχι αυτές των Σοφών...
αλλά αυτές των Φόβων...
Δειλή σε αποκαλώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.