Ποτέ από δικό μου χέρι/Αμφιθυμία - Σταματία Μέμου

Ποτέ από δικό μου χέρι/Αμφιθυμία

 
Ποτέ δεν κατάλαβα τι είναι αυτό που οι άλλοι

αποκαλούν θάνατο.

Μέσα σε κενά πέρασε η ζωή μου,σχεδόν

ποτέ δε σκέφτηκα το θάνατο,τουλάχιστον

από δικό μου χέρι.

Πάντα τον φοβόμουν αλλά πάντα υπήρχε κάτι

που με τραβούσε.

Είναι το ονειρικό πέρασμα σε άλλη ζωή ή

η αιώνια τυραννία;

Θαρρώ πως θα αργήσω να μάθω,αλλά

ποτέ κανείς δεν ξέρει.

Ποτέ,όμως! Ποτέ,από δικό μου χέρι.

Το ψυχικό ταλάντεμα μεταξύ ζωής και

θανάτου,αγάπης και μίσους.

Αγάπη για ζωή,μίσος για ζωή;

Ποτέ από δικό μου χέρι.

Ζωή,όχι μόνο άδεια και σκοτεινή

Ζωή ονειρική και αισιόδοξη.

Αμφιθυμία;

Ποιός όμως ο σκοπός της ζωής όταν δεν

έχεις τίποτα και ακόμα χειρότερα όταν έχεις

αλλά νομίζεις ότι δεν έχεις;

Ποτέ από δικό μου χέρι.

Θαρρώ πως αυτά τα λόγια και μόνο βγαίνουν

αυτή τη στιγμή και τίποτα άλλο.

Εικόνες πολλές,που όμως δε μεταφράζονται

ούτε μεταφέρονται πιστά στο χαρτί.

Ακριβώς γιατί είναι ονειρικές,από μια άλλη διάσταση.

Εικόνες ζωής ή θανάτου;

Μιας άλλης ζωής,μιας άλλης διάστασης

της ζωής που κανένας ή ίσως λίγοι να γνωρίσουν;

Ή εικόνες θανάτου;

Όχι,θλίψης και φόνων αλλά της ζωής

μετά θάνατον.Σίγουρα όχι θλίψης,τουλάχιστον

αυτή η σκέψη είναι αισιόδοξη.

Ξάπλωσε για λίγο κάτω από τον ίσκιο ενός

δέντρου,άκουσε το θρόϊσμα των φύλλων του,

σίγουρα θα σε κάνει να σκεφτείς πολλά.

Για να βαδίσεις,χριεάζεσαι θετικές σκέψεις

όχι μια ψυχή που θα σε κάνει να αμφιταλαντεύεσαι

και ένα χέρι φονικό.

Έτσι,θα δυστυχίσεις.

Σκέψου για τη ζωή σου μέχρι τώρα,

για το τώρα και για το ύστερα.

Χωρίς το φονικό χέρι θα υπάρξει σίγουρα.

Σκέψου,τα θαύματα γίνονται από σένα.

Από τη θεία ψυχή σου και όχι από ένα

φονικό χέρι που αντιστοιχεί σε μια

φονική ψυχή.

Σκέψου αυτά και θα καταλάβεις πολλές

από τις αλήθειες της ζωής,μαζί ίσως και

το θάνατο.