Κάποτε σκέφτηκε ο θεός τον άνθρωπο να φτιάξει,
χωρίς νάχει την πρόθεση μετά να τον πετάξει.
Πήρε ότι βρήκε υλικά που είχαν τότε οι τόποι,
νερό, ασβέστη, χώματα και… γίναμε οι ανθρώποι.
Έφτιαξε τον αρσενικό με δύναμη και γένια,
μα άμα τον είδε μοναχό τότε του μπήκε η έννοια.
Κατάλαβε πως θα χαθεί η ράτσα του ανθρώπου
κι έπρεπε να «συνευρεθεί» τώρα και επί τόπου.
Δεν είχε χρόνο να χαλά να κάμει άλλο χαρμάνι,
κόβει απ’ τον άντρα μια μεριά και τη γυναίκα φτιάνει.
Όσο κι αν είναι δυνατός ο άντρας κι έχει θάρρος,
είναι άνθρωπος κι είναι τρωτός αφού υπάρχει χάρος!
Γι αυτό έπρεπε να βρεθεί τρόπος να αυγατίζει,
νάχει πολλή παραγωγή κι ο χάρος ας θερίζει.
Άλλωστε πόσο μοναχός τα ίδια και τα ίδια,
θέλει ο Αδάμ την Εύα του,να… κάνει και παιχνίδια.
Έτσι περίπου ξεκινά η ιστορία του κόσμου
και μ’ έχετε τώρα μπροστά κι εγώ εσάς εμπρός μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.