Μαίρη Μάλιαλη- Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ( Μια άλλη γλώσσα)

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ( Μια άλλη γλώσσα)

Ήσουν ήλιος και σε γνώρισα,
ζέστανες τους παγωμένους,

στίχους της ψυχής μου,
και μπόλιασες τους λόγους μου.

Με δροσοστάλες αγάπης
πότισες την καρδιά,
καρποφορώντας σκέψεις,
απ του μυαλού μου τα φυτώρια.

Πέρα απ τα γενεαλογικά μονοπάτια,
των αναγεννημένων νευρώνων,
μ’ έμαθες σταθερά να βαδίζω,
υμνώντας ομορφιά κι αγάπη.

Κατανοώ επαναστατημένες φράσεις,
άπιαστες και δύσκολες,
από αισθήσεις ηδονής γεμάτες,
που σαν ηφαίστειο εκρήγνυνται,
στην τέφρα τυλιγμένες.

...

Πίσω απ των σκέψεων τα όρια,
ανακάλυψα χιλιάδες θησαυρούς,
και μαζί τους συμπορεύομαι,
ποτίζοντας την άνυδρη ψυχή.

Σαν μέλισσα ρουφώ την ποιητική,
των λουλουδιών σου γύρη,
στους ανθισμένους λόγους,
που ο ήλιος απλόχερα μου χάρισε,
ελιξίριο δώρο ζωής.

Ανεξίτηλη της ποίησης η πηγή,
που με την δροσιά της,
την ψυχή αναζωογόνησε
και βγήκε απ το σκοτάδι,
απολαμβάνοντας αγάπη
στ όνειρο των ποιητών.

Ανέσπερο το φως,
που πήρα στην ψυχή.
Μέσα απ του ήλιου το φως,
ξελαφρώνω πάθη
και ελευθερώνω στεναχώριες.

Σ ένα χαρτί μιλώ και γράφω,
στίχους της ζωής διασκευάζω.
Κάθε ποίημα ψυχής λυγμός,
που τον πόνο πολεμάει.
Νιώθω ευτυχισμένη,
όπως ποτέ δεν ένοιωσα.

Μαίρη Μάλιαλη (από μια ποιητική μου συλλογή)
05/08/2012