Είναι η ζωή σου απλωμένη...
Είναι η ζωή σου απλωμένη
σαν τα κομμάτια στο βυθό
ενός ναυάγιου ξεχασμένου
πνιγμένου στο θαμπό νερό.
Είναι η ζωή σου απλωμένη,
όπως του πλοίου τα πανιά
και ξεχυθήκαν ικεσίες,
λυγμοί και πάθη στ'ανοιχτά.
Είναι η ζωή σου απλωμένη
μέσα στην άβυσσο του νου,
πυκνή ομίχλη συσκοτίζει
μνήμες και αλήθειες του ουρανού.
Είναι η ζωή σου απλωμένη
σε όλα τα πέρατα της γης
και τα φτερά θολού ονείρου
πέταγμα άπατης κορφής.
Μα θα'ρθει η μέρα που θα γείρεις
ανήμπορος μες'στο κενό,
σκιές και πέπλα θ'ανεμίσεις
με το γλυκό στερνό παλμό.
Ανοιξιάτικη Συνωμοσία
Απλά τα σύννεφα κρυφογελάνε
και με τον άνεμο συνωμοτούν
διάφανα χρώματα να στροβιλίσουν
μνήμες και αλήθειες να μπερδευτούν.
Πέταγμα τ'όνειρο, μια αυταπάτη
παίζει η Άνοιξη και μας πονά
μέσα στο λήθαργο μια παραζάλη,
κραυγή του έρωτα, χέρια ανοιχτά.
Νύχτα του τέλους, καρδιές νυστέρι
κόβουν το νήμα της προσμονής,
φτερά στ' όνειρο δίνει τ'άγερι
μιας ανοιξιάτικης διαδρομής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.