Ταξιδεύοντας- Στέλλα Μήτσιου

Τρεχω αναμεσα σε οργωμενους αγρους

Κυκλωμενη από πνευματα..

Η πρωινη αχλυς κυανη κι αξεδιαλυτη..

Μυστηριο στην πολη των στεναγμων

…και ξαφνικα αντιμετωπη με τον Ηλιο.

Περιπλανωμαι στις σκιες ,

Σε πρασινες αψιδες κηπων

Και σε παλατια αιμοδιψων τυραννων

. .τη βασιλεια ψαχνοντας των ουρανων

Τη σωτηρια χασαμε οριστικα,

Τα πλουτη συσσωρευοντας

Σε αχρηστα αναθηματα..

Και τις ελπιδες αποθεσαμε στις οπλες χρυσου ταυρου

Σε βαθρο την

υποκρισια                                                                                                                                 

Και σε βωμο την ταπεινοτητα…

…θυσιασαμε……     

.Περνω τωρα από αστραφτερα τεραιν διεθνων αερολιμενων

Σερνω με κοπο τη ζωη μου…την πτηση μου αναμενοντας…

Τριβω στις παλαμες μου,το ξερο παξιμαδι της ψυχης μου

Ψιχουλα  ευτυχιας αφηνω για σημαδια..

Κολλαω τα χειλη μου στα χειλη του ηλιου,

Πλανταζω..για λιγο   Φως….