Τάσος Λειβαδίτης: "Νενικήκαμεν;"

Λειβαδίτης Τάσος, Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα, Κέδρος, Αθήνα, 1987.

                                                                     Νενικήκαμεν

Όραμα μεγάλο πάνω απ' τους δρόμους, σα φύλλα του
         φθινοπώρου σκόρπιζαν οι ζητωκραυγές.
Η πόλη είχε χαθεί κάτω απ' τα φώτα, τις σημαίες, τη
      βουή. Γιορτάζαμε τη νίκη.

Όμως την ίδια ώρα κάποιος σηκώνεται μες στο σιωπηλό
      σπίτι, δεν ανάβει φως, ντύνεται και κάθεται στο
      σκοτάδι.
Κανείς δεν μπορεί να τον βοηθήσει.

ΣΧΟΛΙΟ

  Οι συλλογικές νίκες είναι λαμπρές: οι εθνικές νίκες όπως αυτές του αθλητισμού, οι νίκες της αγάπης όπως αυτές των θρησκευτικών γιορτών. Δικαιολογημένα ο κόσμος συρρέει σε όλες. Μα έτσι, λόγω του συνωστισμού, δημιουργούνται ιδιότροπες πλημμύρες. Οι τελευταίες έχουν θύματα μονάδες ανθρώπων που δεν συμμετέχουν σ΄αυτές τις νίκες από αδυναμία που η ίδια η κοινωνία θρέφει.
  Τώρα όμως αυτές οι μονάδες πληθαίνουν. Όλο και περισσότερο ο κόσμος των παρελάσεων γίνεται... "μονάδες".  Κάποιος είπε, "για να δικαιωθούν οι προηγούμενοι που υπέφεραν μόνοι τους στις νικηφόρες περιόδους". Παραφωνία. 

  Αδειάζει άραγε η παρέλαση των νικητών; Κάποια συνθήματα σιωπούν και άλλα δυναμώνουν.

                                   Ε.Ν. 

 

Η ζωή ο θάνατος κι αναμεσίς η τέχνη