5 ποιήματα - Γεωργία Δεληγιαννοπούλου (από μπουκάλι στη θάλασσα)

Ο ΒΟΜΒΟΣ ΣΤΟ ΘΥΜΑΡΙ

Οι λέξεις θέλουν προσευχή

Να τις μιλάς σαν το θυμάρι

Που  ακούει ο αέρας το άρωμά του

Δεν είναι  χωριστός ο κόσμος όπως φαίνεται

Απ’  όλα που μιλιούνται

Οι λέξεις φιλοτεχνούν μια ζωγραφιά

Μες στον αέρα που τις ταξιδεύει

Πονάν σκοτώνουν αγαπούν

Άνοιξε το σώμα

Ακούει το θυμάρι μιλάει ο βόμβος

Οι λέξεις θέλουν αναπνοή

17-10-2007

ΟΔΟΣ ΚΑΛΙΡΡΌΗΣ

Αυτόχθων κατά την παράδοση

Αττικός

Ο ποταμός αυτός

Εξόρισε στα δάκρυα τα νερά του

Από θυμό

Κι από κατατρεγμό

Ο ίδιος όμως έμεινε μέσα στο ρήγμα

Δεν είχε πού αλλού να πάει

Τώρα κάθε που βρέχει πλημμυρίζει ο λάκκος βρισιές

Και  μετράει πόσα παρθενικά μάτια πρέπει να κλάψουν

Για να πλαντάξει η κοίτη του

6-1-2009

ΤΟΠΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ακροβατώ στο ιώτα του γρίφου

Όχι για να τον λύσω

Να σταθώ επάνω του  οξεία

Κι ανιδιοτελής των μυστικών

Με μια λεπταίσθητη καμπύλη παπαρούνας

ΑΝΘΗ ΡΟΔΑΚΙΝΙΑΣ

Ένας  καλός μάστορας βιδώνει στην πραγματικότητα το επέκεινα 

Μια βίδα όλη κι όλη κρατά τον κόσμο ακέραιο

Μαγνάδι για σώμα

Μαγνάδι για χώμα

Σ’  ένα κουκούτσι από ροδάκινο ταξιδεύει

Πλεούμενο χαμογελαστό

Απ’  το γενέθλιο απόβραδο μέχρι το σκιερό λαγκάδι των Λαμύρων

Άνθη ροδακινιάς ξημέρωσε τότε

Ευωδίασε ο τόπος

Το γραμμένο είναι πάντα  στης βίδας τους κοχλίες

22-1-2009

ΟΞΕΙΔΙΟ ΤΟΥ ΑΙΩΝΙΟΥ

Με σκουριασμένους μεντεσέδες περπατώντας

σε σπίτι  αφιλόξενο που τρίζει

Κι όμως στο βορινό μπαλκόνι την ανατολή δυο  δεκοχτούρες 

Με ράμφη αντικριστά όπως ξυλόγλυπτο της Σκύρου

Και στο μεσημβρινό παράθυρο το αυτοφυές της Αττικής λυκόφως

Ευδοκιμούν   ακόμα οι κύκλοι των χιλιετιών

Προσωρινά κι ωραία

Τους ακούω καμιά φορά να τρίζουν με το νοτιά

Ή να φουσκώνουν οξυγόνο

Όπως μπουμπούκι τριανταφυλλιάς

Έτσι κι αλλιώς

Η Ώρα

Τόσα αγκάθια έχει για να σε πονέσει

Που κι ο μικρός πανσές δεν την αντέχει

Φουντώνει μωβ καημούς και μετά σβήνει

12-3-2009