Δεν ξέρω πια τι θα μείνει απ’ τα λίγα που έχω
Μπορεί ένα σύννεφο μπορεί μια ρίμα του πελάγου μπορεί ένας αφρός
Κυμάτου και να πλέω μεσοθάλασσα
Χωρίς δυνάμεις και με όνειρα ελάχιστα.
Αλλά αν καταφέρουν να μου πάρουν την καρδιά, νικήθηκα.
Θυμάμαι τα κορίτσια που φίλησα
Όλα τους γίναν λουλούδια στον νου μου
Με ορθοπεταλιές πήγα
βαθιά στων λεξιλογίων τον κήπο
Αποσκιρτώντας απ’ τις τάξεις όλων..
Όταν σωπάσουν τα ωδικά μου μάτια
Και το στόμα μου δεν κοιτάζει πουθενά πια
Θα συντελεστεί ένας θάνατος σωστός-
θα με ξεκάνουν οι μνήμες και τα λογάκια που μίλησα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.