Μπαίνω στο δάσος με τα σύμβολα.
Λέω: να παίξουμε ξανά
την κοκκινοσκουφίτσα.
Νυχτώνει απότομα.
Κι όπως δεν ξέρω ακόμα
"υπάρχει άραγε σκοτάδι αληθινό
ή πάλι έχω να κάνω με το σύμβολό του;"
ξεχνιέμαι ανάσκελα στις ρίζες μιας
πελώριας
βαλανιδιάς-ενόρασης.
Σπουργίτια λέξεις
τσιμπολογούν τα σπλάχνα μου.
Δεκάδες τραγωδίες γράφονται
με ηρωικούς μονόλογους
και χορικά που μελωδούν
οδοντικά θροΐσματα.
Ενώ βαθιά διαλύονται τα δρώμενα
και ασύμμετρες φιγούρες ξυλοκόπων
ρίχνουν -χωρίς ουτ' ένα νταπ- κατάχαμα
αιωνόβιους χρησμούς
ή -αμίλητοι- φωνάζουνε
"Ο λύκος!".
Και δείχνουνε -αμείλιχτοι-
εμένα.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.