"Καημένη γιαγιούλα", είπε η Αμαράντα Ούρσουλα, "πέθανε απ' τα γεράματα".
Η Ούρσουλα ξαφνιάστηκε.
"Είμαι ζωντανή!" είπε.
"Βλέπεις", είπε η Αμαράντα Ούρσουλα, συγκρατώντας τα γέλια της, "ούτε που αναπνέει".
"Μα μιλάω", φώναξε η Ούρσουλα.
"Ούτε που μιλάει", είπε ο Αουρελιάνο. "Πέθανε σαν τζιτζικάκι".
Τότε η Ούρσουλα υποτάχτηκε στο ολοφάνερο. "Θεέ μου" είπε χαμηλόφωνα. "Έτσι λοιπόν είναι ο θάνατος".
Άρχισε μιαν ατελείωτη, βιαστική και βαθιά προσευχή, που κράτησε πάνω από δυο μέρες και που την Τρίτη είχε απομείνει ένα συνοθύλευμα από παρακλήσεις στο Θεό και πρακτικές συμβουλές για να μη ρίξουν κάτω το σπίτι τα κόκκινα μυρμήγκια, για να μην αφήσουν ποτέ να σβήσει το καντήλι μπροστά στη δαγκεροτυπία της Ρεμέδιος και να φροντίσουν ώστε κανένας Μπουενδία να μην παντρευτεί συγγενή του, γιατί τα παιδιά τους θα γεννιόνταν με γουρουνίσια ουρά. Ο Αουρελιάνο Σεγούνδο προσπάθησε να επωφεληθεί απ' το παραλήρημα για να μάθει πού βρισκόταν το θαμμένο χρυσάφι, αλλά γι' άλλη μια φορά μάταια παρακάλεσε. "Όταν εμφανιστεί ο ιδιοκτήτης", είπε η Ούρσουλα, "θα τον φωτίσει ο Θεός να το βρει".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.