Το βιβλίο έχει τη δική του ιστορία

Δευτέρα βράδυ στο κέντρο, ξεκινήσαμε από το Μοναστηράκι, μπήκαμε στην Πλάκα, περπατήσαμε τη Διονυσίου Αεροπαγίτου και ξαναβρεθήκαμε στο Μοναστηράκι για να καταλήξουμε κάπου εκεί μέσα, στα στενά σοκάκια, όπου ξεπρόβαλε σαν όαση ένα βιβλιοπωλείο με σπάνιες παλιές εκδόσεις κάνοντας λίγο πιο υποφερτή την υγρασία και τη ζέστη. Ένας πάγκος έξω από το βιβλιοπωλείο διέθετε κυριολεκτικά πάμφθηνα βιβλία στις τιμές του ενός και των πέντε ευρώ... Δε μπορώ να κρύψω το γεγονός ότι έπεσα με τα μούτρα στους πάγκους (έχω και το άλλοθι της νεοεισαχθείσας στους απολυμένους αυτού του τόπου, στους μη έχοντες εργασία - το γράφω με όλους τους τρόπους, φίλε αναγνώστη, μήπως και το συνειδητοποιήσω τελικά). Αγόρασα τέσσερα βιβλία: το θεατρικό έργο του Ντιέγκο Φάμπρι, τη Δίκη του Χριστού, τη Βασιλίσσα της Αφρικής του Σ.Σ. Φόρεστερ, την Αυλή των Θαυμάτων του Σερζάν Γκολόν και τον Τύραννο του Τζόζεφ Άρτσιμπαλντ Κρόνιν (τον οποίο απέφευγα υποσυνείδητα τόσα χρόνια)...

 

 

 

Η αγορά βιβλίων και δη φθηνών και παλιών ανέκαθεν ήταν για μένα συγκλονιστική διαδικασία, ακόμη και αν δεν είναι τίτλοι που εποφθαλμιώ κατά καιρούς, ακόμη και αν είναι βιβλία που δεν είχα την επιθυμία να αποκτήσω ή ακόμη και αν δεν τα γνωρίζω από πριν. Η μυρωδιά του παλιού μου ξυπνάει αναμνήσεις που δεν κατέχω, ξετυλίγει την ιστορία του προκατόχου του, τον τρόπο με τον οποίο έδωσε ή αναγκάστηκε να δώσει τα βιβλία του, εν γένει το ταξίδι που έκανε το βιβλίο μέχρι να φτάσει στα χέρια μου (περιττό να πω βεβαίως πως λόγω της προσωπικής μου τωρινής κατάστασης, έπλασα κυρίως ιστορίες φτώχειας, κάτι που εκ των υστέρων μου φάνηκε μάλλον κουτό, δεδομένου ότι σε άλλη περίπτωση μπορεί να φανταζόμουν ανθρώπους που δεν εκτιμούν τη βιβλιοθήκη τους ή που ξεφορτώθηκαν το τάδε ή το δείνα βιβλίο γιατί τους θύμιζε κάποιον που ήθελαν να ξεχάσουν - άπειρες είναι οι ιστορίες που μπορεί να σκεφτεί κανείς).

Βοηθά το γεγονός ότι οι εκδόσεις είναι παλιές ως επί το πλείστον, βοηθά ακόμη περισσότερο το γεγονός ότι πολλοί προκάτοχοι έχουν κρατήσει σημειώσεις, έχουν υπογράψει υπερήφανα με το όνομά τους στην πρώτη σελίδα, έχουν κρατήσει στοιχεία από τη ζωή τους με ημερομηνίες και χρονολογίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Τύραννος που αποτελεί έκδοση του 1956, ενώ διαβάζω παράλληλα το όνομα ενός άντρα με πνεύματα και περισπωμένες και επιπλέον τη μέρα που μάλλον αγόρασε το συγκεκριμένο βιβλίο: 30 - 9 - 59. Στο θεατρικό του Φάμπρι (έκδοση του 1977), ο προκάτοχος έχει κρατήσει σημειώσεις σκηνοθετικές παρακαλώ, ενώ δίπλα από τους πρωταγωνιστές έχει σημειώσει ονόματα γνωστών Ελλήνων ηθοποιών της δεκαετίας του '80...

 

Logotexnia-filoteo