Κρεμάστρες
Γιορτές και γενέθλια
Ξένες κρεμάστρες
Να πετάμε επάνω τα ρούχα μας
Για να μην κρυώνουν από μοναξιά
Δικιά σου κρεμάστρα καμία
Το ξέρω άλλωστε
Πως αν έριχνα παλτό επάνω σου
Θα σε βάραινε
Κασκόλ, θα σ’ έπνιγε
Πετάω λοιπόν μια ζώνη μονάχα
Στο πάτωμα
Να δέσει τη μνήμη
Μήπως έτσι δεν φύγει ο άνθρωπος
Εκεί την πετάω
Στο χώμα
Πάνω απ τα πεθαμένα
Και γύρω κρεμάστρες με ρούχα αφόρετα
Φορέματα βραδινά με φιόγκους
Και καπέλα να κρύβουν φαλακρά τοπία ψυχής
Το μυαλό μου όμως μονάχα στη ζώνη
-τη μοναδική αφορμή
γιορτής.
Μεγαλειώδεις πάντα οι
επέτειοι στη μνήμη νεκρών
Σκέφτομαι ενώ μέσα
μου κρυφά παρακαλάω
Φίδι να γίνει ν
’αλλάξει το δέρμα της
Μαζί και το δικό μας.
Περιστέρι
Προς το παρόν
Περιστέρι ήρθε μόνο
Χωρίς γράμμα κανένα
Το ταΐζω λοιπόν
Και το χαιδεύω στο κεφάλι
Μήπως και μου μιλήσει
«Τα περιστέρια μιλούν μονάχα στα παραμύθια»
Ψιθύρισε ο κόρακας απ το παράθυρο
Του απαντάω
«κι οι κόρακες το ίδιο»
Μείναμε λοιπόν οι δυο μας με το περιστέρι
Το θέμα είναι
Ότι κι αν δεν μιλήσει
Κι αν γράμμα δεν φέρει
Πάντα αθώο θα είναι
Πραγματικά, υπέροχα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπραβο Βίκη μου! Πολυ ωραία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σου!Συνέχισε, μήπως έτσι δεν φύγει ο άνθρωπος.
ΑπάντησηΔιαγραφή