Robert Lowell- Ιστορία

Ιστορία

Η Ιστορία πρέπει να αποδεχτεί ό,τι πέρασε από δω,

σφίγγοντας και φηλαφώντας κοντά όλα όσα είχαμε -

είναι τόσο ανιαρός και φρικαλέος ο τρόπος που πεθαίνουμε,

αντίθετα με ό,τι γράφουμε, η ζωή ποτέ δεν τελειώνει.

Ο Άβελ ήταν ξεγραμμένος· ο θάνατος δεν είναι μακρινός,

ένα πυροτέχνημα ηλεκτρίζει τον σκεπτικιστή,

της ταραχής του τα κοπάδια στριμώχνονται σα 

               νεκροκεφαλές πάνω σε σύρμα υψηλής τάσης,

το μωρό του ουρλιάζει όλη τη νύχτα σα μια καινούρια 

                                                                         μηχανή.

Σαν και στις Βίβλους μας, πρόσωπο-πανί, επιδρομικό,

το όμορφο, φεγγάρι τού από πάχνη μεθυσμένου κυνηγού ανεβαίνει -

ένα παιδί θα τού 'δινε ίσως ένα πρόσωπο: δύο τρύπες, δυο τρύπες,

τα μάτια μου, το στόμα μου, ανάμεσά τους ενός κρανίου η μη-μύτη -

Ω είναι μια τρομακτική αθωότητα στο πρόσωπό μου

βρεμένη με την ασημένια λύτρωση του πρωινού ψύχους...

απόδοση: Μαρία Θεοφιλάκο

History

History has to live with what was here,
clutching and close to fumbling all we had -
it is so dull and gruesome how we die,
unlike writing, life never finishes.
Abel was finished; death is not remote,
a flash-in-the-pan electrifies the skeptic,
his cows crowding like skulls against high-voltage wire,
his baby crying all night like a new machine.
As in our Bibles, white-faced, predatory,
the beautiful, mist-drunken hunter's moon ascends -
a child could give it a face: two holes, two holes,
my eyes, my mouth, between them a skull's no-nose -
O there's a terrifying innocence in my face
drenched with the silver salvage of the mornfrost. 

  

Robert Lowell

1917-1977

Στο τρένο της ποίησης