μικρές νύμφες τριγύρω αλυχτούσαν…
Πάνω στο στήθος του
ξεθύμαινε μια ζωή ακόμα,
γινόταν ιερότερος γιατί μέσα σε τούτο τον κατακερματισμό του θανάτου
τραγουδούσε…
Τον πέρα γιαλό
Την πέρα αόρατη όχθη
Ένα άφαντο ολοστρόγγυλο φεγγάρι
Που πείσμωνε να λείπει…
Ζύγωσε βραχνά
δίπλα μου,
σα σκιά που ξεκολλάει
απ΄το ανάδοχο σώμα,
να φτύσει
μια ορυκτή λέξη
θαμμένη σε κάτεργο νιότης
κι είπε «σ αγαπώ»
Τα βότσαλα της θάλασσας
άστραψαν φωτοστέφανα
Κι η φωνή του δεν ξαναμπήκε μέσα
Από τότε…
ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΛΑΝΩ…
R
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.