Γραφίδες απόψε οι κεραυνοί
αιθεροχαράξαν σύμβολα,
δάμασαν τη βροχή
που σβήνει ασύστολα
- ωσάν από ατροπίνη σπόγγος -
τ' ουρανού τον μαυροπίνακα.
"Έλα," φώναξες,
"μαζί, τα σύμβολα να 'ρμηνεύσουμε!"
Βιαστικά, από την ταραχή
που μου δώρισες, χίμηξα
γυμνός, στους ώμους ολόγυρα
τη ζέση των ματιών σου τύλιξα.
Το υγρό μου κι αναγεννημένο κορμί
ιπποτικά μονομιάς υποκλίθηκε...
"Γέλα!” Πρόσταξες,
με βλέμμα γλαρό, με χροιά ασημένια.
Δυο κύκλοι αγκαλιασμένοι,
ουράνιες αστερωτές ανεμώνες,
σύμβολο 'αντοχής στο χρόνο',
το μαβί άπειρο, ατέλειωτοι αιώνες.
Έτσι κι οι έρωτές μας, κύκλοι
ομόκεντροι από κουτσούς διαβήτες.
"Θα ζήσω,” τραγούδησες,
“με πάθος, με χείλια βρεγμένα.”
Ο βόμβος των σταλαγματιών
στακάτος, βαγκνερική μελωδία,
με το τσαχάλεμα των φύλλων
σμίξαν σφιχτά, κάνανε χορωδία.
Κόπασε κι η νεροποντή, τα σύμβολα
ντραπήκαν, λιώσανε, δίχως ερμηνεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.