Πώς το λες ότι έφυγα;
Αφού ποτέ δεν ήρθα.
Της αντάμωσης λαχτάρα, εξήγειρε τα σωθικά. Γέμισε φλύκταινες με πύο.
Η καρδιά μου σκορποχώραφο κι η αρπάγη του έρωτα υνί.
Κλαδί ελιάς θ' άνθιζε, φύτρωσαν όμως τεντωτές δυο σάρισες
μες από λέαινας χέρια ροζιασμένα.
Καράβι γερμένο η ψυχή, γώ 'μαι καπετάνιος. Πλέω με σκάρτο γυροσκόπιο.
Γροίκησα Σειρήνας κάλεσμα, ηχώ, ακόμα μέσα μου θρηνεί.
Χείλη που σμίξανε μόνο στ' όνειρο, κλέψαν του νου τις θύμησες
σημαία τις κρεμάσανε στ' άρμενα...
Αισθήματα άωρα. Ταξίδι με πασαπόρτι ανώνυμο, ξεθωριασμέν' απ' τ' όπιο.
Καμβάδες από βράχι' απόκρημνα και βασιλέματα νεκταρινί.
Τόλμησε η παγερή σκιά σου μ' άγγιξε, πως πλησιάζεις νόμισες
κοντά μου απομακρύνεσαι ολοένα.
Το είδαμε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.