ΒΑΒΥΛΩΝΑ
I
Οι ψυχαπάτες του μυαλού
Βαριανασαίνουν
μετά σωπαίνουν
νυχτοπερπατούν γι' αλλού.
Η αγκάλη του Μορφέα κίνδυνος επικείμενος
Ολομεμιάς
σα βασιλιάς
διατάζει, πά' σε θρόνο από ίασπη καθήμενος...
Βέλη πετάει δίχως στόχο, άπυρα
Τοξότες
όπως τότες
παρέα, στα νεανικά μου όνειρα.
II
Κάλπικες πυξίδες τυφλά 'κολούθησα
Λαβυρίνθους
ευχών ανθούς
ν' αργομαραίνονται παρακολούθησα.
Κήπους με ροδιές, ία και βιόλες
Κατάνυξη
χρωμάτων άνοιξη
τόξα ουράνια και καρμανιόλες.
Βαθειά με τρύπησε βελόνι, αγέρας
Λόγχη
από στάχυ
ηλιοκαμμένο, ο σουβλερός αθέρας.
III
Ποτέ, όχι ποτέ δε θά 'μενα της θλίψης όμηρος
Ξενιτεμένος
είδα μαγεμένος
τη Βαβυλώνα, σαν με προσγείωσε ο Ζέφυρος.
Ξάγρυπνοι εκεί φρουροί τη χαραυγή προσμένουν
Χειμώνα
στη Βαβυλώνα
πάντοτε τα φύλλα πράσινα στα δέντρα μένουν.
Γιατί τα τείχη όταν διαβείς, δάκρια θα λησμονήσεις
Πυλώνας
της Βαβυλώνας
μην ξεχνάς, είν' τα κέφια, οι χοροί κι αποπλανήσεις.
IV
Η επιθυμία, ως Ίππος Δούρειος κοντοζύγωσε δειλά
Άπιστη
πόρνη αψώνιστη
με μύρια λαμπερά φτιασίδια κι αισθήματα κιβδηλά.
Πυθίας χρησμός 'Στην τσέπη σου φύλαξε τον Παράδεισο'
Πλανεύτρα
αγάπη κλέφτρα
τι δε σου χάρισα και το φιλί μου θυσίασες στην άβυσσο;
Παλίοφιλ' έρωτα, άγιε μου λυτρωτή, διόλου μη χαίρεσαι
Μοιραία
ήρθαν νέα
τ' άκουσες; Ακόμα εσύ χορεύεις, μα η Βαβυλώνα έπεσε.
Πολύ ωραίο μπράβο σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ!
ΔιαγραφήΚΟΡΥΦΑΙΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφήTELEIO
ΑπάντησηΔιαγραφήιδιαίτερος ο στίχος. Νοιώθω σαν ο πρώτος στίχος της κάθε στροφής να τίθεται σε κριτική από τους επόμενους. Δεν ξέρω.. έχω δίκιο?
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τίθεται σε κριτική; Δώστε μου ένα παράδειγμα...
ΔιαγραφήΆψογος, μοναδικό ύφος, δεν υπήρξε άλλο τέτοιο! Συγχαρητήρια φίλε μου, συνέχισε!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ, αν και το "δεν υπήρξε άλλο τέτοιο" είναι υπερβολικό :-)
ΔιαγραφήΑκόμα εσύ χορεύεις, μα η Βαβυλώνα έπεσε... Εξαιρετικό ποίημα, μας μεταφέρει νοερά στην παρακμάζουσα Βαβυλώνα με μοναδικό τρόπο. Μπράβο στον δημιουργό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια!
ΑπάντησηΔιαγραφή