Κάρρολλ Λούις, Οι Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, μτφρ. Μένη Κουμανταρέα, Ερμείας, Αθήνα, 1982.
Βλέποντας την Αλίκη, ο Γάτος συνέχεια χαμογελούσε. Φαινόταν ένας αγαθός γάτος, ωστόσο επειδή διέθετε τρομερά νύχια και πολλά δόντια, η Αλίκη ένιωσε πως έπρεπε να του φερθεί με σεβασμό.
«Ψιψίνε του Τσεσάιρ», δοκίμασε να κάνει δειλά την αρχή, μιας και δεν ήξερε καθόλου, καταπόσο θα του άρεσε αυτή η προσφώνηση˙ παρ’ όλα αυτά, εκείνος συνεχώς φάρδαινε το χαμόγελό του. «Άντε, το πετύχαμε, μέχρι στιγμής μοιάζει ευχαριστημένος», σκέφτηκε η Αλίκη και συνέχισε: «Παρακαλώ σε, Γάτε, μπορείς να μου πεις ποιο δρόμο πρέπει να ακολουθήσω για να φύγω από δω;»
«Αυτό εξαρτάται κυρίως από το πού θέλεις να πας», είπε ο Γάτος.
« - αρκεί να φτάσω κάπου», συμπλήρωσε σαν επεξήγηση η Αλίκη.
«Τότε οπωσδήποτε θα φτάσεις», είπε ο Γάτος˙ «αρκεί να είναι μακρύς ο δρόμος σου».
Η Αλίκη ένιωσε πως σ’ αυτό πάνω δεν χωρούσε καμιά αντίρρηση, έτσι δοκίμασε να ρωτήσει κάτι άλλο: «Τι σόι κόσμος ζει εδώ γύρω;»
«Προς αυτήν την κατεύθυνση», είπε ο Γάτος κουνώντας αόριστα το δεξί του ποδάρι, «κατοικεί ένας Καπελάς˙ και προς εκείνη την κατεύθυνση», κουνώντας το άλλο του ποδάρι, «μένει ένας Μαρτιάτικος Λαγός. Επισκέψου όποιον απ’ τους δύο θέλεις: είναι και οι δύο τρελοί».
«Μα δεν θέλω να πάω σε τρελούς», παρατήρησε η Αλίκη.
«Α, ξέρεις αυτό δεν μπορείς να το αποφύγεις», είπε ο Γάτος˙ «είμαστε όλοι τρελοί εδώ. Είμαι τρελός όπως κι εσύ είσαι τρελή».
«Πώς ξέρεις ότι είμαι τρελή;», είπε η Αλίκη.
«Πρέπει να είσαι», είπε ο Γάτος, «διαφορετικά δεν θα βρισκόσουν εδώ».
Η Αλίκη δεν φάνηκε να πείστηκε εντελώς˙ ωστόσο, συνέχισε «Καλά εσύ πώς ξέρεις ότι είσαι τρελός;»
«Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους», είπε ο Γάτος, «ένας σκύλος δεν είναι ποτέ τρελός. Συμφωνείς;»
«Έτσι πρέπει νάναι όπως τα λες», είπε η Αλίκη.
«Ωραία, τότε», συνέχισε ο Γάτος, «όπως ξέρεις ένας σκύλος σκούζει όταν είναι θυμωμένος και κουνάει την ουρά του όταν είναι ευχαριστημένος, Λοιπόν, εγώ σκούζω όταν είμαι ευχαριστημένος και κουνάω την ουρά μου όταν είμαι θυμωμένος. Επομένως, είμαι τρελός».
[...] Ύστερα από καναδυό λεπτά, η Αλίκη άρχισε να βαδίζει κατακεί όπου υποτίθεται ότι ζούσε ο Μαρτιάτικος Λαγός. «Καπελάδες έχω ξαναδεί», είπε μόνη της, «αλλά Μαρτιάτικο Λαγό, ποτέ˙ θα είναι πολύ πιο ενδιαφέρον. Και καθώς μάλιστα έχουμε Μάη, δε θάναι τρελός για δέσιμο – τουλάχιστον όχι τόσο τρελός όσο ήταν τον Μάρτη».
ΣΧΟΛΙΟ
Η Βιρζίνια Γουλφ είχε την άποψη ότι Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων «δεν είναι παιδικό βιβλίο, είναι το μοναδικό βιβλίο με το οποίο γινόμαστε παιδιά». Αν πιούμε από αυτό το παραμύθι, όμοια με τα μαγικά φίλτρα που πίνει η Αλίκη στην ιστορία της, «μικραίνουμε» και δίνουμε την ευκαιρία στους εαυτούς μας να περπατήσουν κι αυτοί στο λησμονημένο -ενίοτε εξαναγκαστικά- τοπίο που ζει μέσα μας. Οι στεγνοί και ενήλικοι ρυθμοί του συστήματος που βιώνουμε, δεν μπορούν να αφανίσουν ριζικά τις δικές μας χώρες των θαυμάτων. Γιατί οι τελευταίες ανήκουν στη σύστασή μας, όπως και όλα τα άλλα στοιχεία που μάς απαρτίζουν και μάς βοηθούν να επιβιώσουμε. Ξεχνούμε καμιά φορά (υπο)στηριζόμενοι στη λογική, ότι ο κόσμος είναι τρελός και χαώδης και είναι αδύνατον να εξηγήσει όλα μας τα γιατί. «Γιατί έτσι», μάς βροντοφωνάζει. Κι εμείς συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε - είναι κι αυτό όμως μέρος του σκοπού της ύπαρξής μας. Στη Χώρα των Θαυμάτων, όπου τα μεγέθη και οι ταυτότητες αλλάζουν διαρκώς μέσα σε χρόνο «με πρόσωπο», παρόλο που μικραίνουμε, το πνευματικό ανάστημά μας μεγαλώνει. Η Αλίκη, παρόλο που περιστοιχίζεται από το χάος σ’έναν άγνωστο κόσμο, βρίσκει το θάρρος να φωνάξει στο τέλος στην αυταρχική βασίλισσα Κούπα και στους υπηρέτες της: «Δεν είσαστε όλοι παρά ένα μάτσο τραπουλόχαρτα!».
Ε.Ν.
Το είδαμε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.