Μιχάλης Γκανάς: "Είσαι ακοίμητη θάλασσα στην υδρόγειο χούφτα μου"

Γκανάς Μιχάλης, Τα μικρά, Καστανιώτης, Αθήνα, 2000.

Φέρτε τους άρχοντες

να ευθυμήσουμε λιγάκι

να θυμηθούμε τις ευθύνες μας.

                  ~*~

Έτσι ήταν η Ελλάδα πάντοτε

ένας δίσκος με αντίδωρα.

Κανένας δεν τη χόρτασε.

                ~*~

ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ

Από δω έφυγε

η μισή πατρίδα

για τα ξένα.

        ~*~

Από χάδι σε χάδι

έγινε βότσαλο.

Καμιά παλάμη δεν τη θυμάται.

                  ~*~

 Καθώς κοιμάσαι

τα φύκια του ύπνου

προβαίνουν απ’τα βλέφαρά σου.

                  ~*~

 Είσαι ακοίμητη θάλασσα

Στην υδρόγειο χούφτα μου.

Ανασαίνεις και με πλημμυρίζεις.

                        ~*~

 Κι αν κουραστούν απ’ το τοπίο

κι αν κουραστούν από την κάμαρα

πώς ν’αποδράσουν τα παράθυρα.

                         ~*~

 Θα ‘χουμε σε παλιό καθρέφτη γνωριστεί

κι έμεινε αυτό το ράγισμα στα μάτια.

                          ~*~

 Κάποτε πέφτει η ψυχή

Εκεί που το κορμί σκοντάφτει.

Πέφτει σαν αρμαθιά κλειδιά

μένεις απ’ έξω.

                    ~*~

 Χρόνια που πέσαν πάνω μας σαν προβολείς.

Μας ντουφεκίζουν έναν έναν

σαστισμένους λαγούς. 

                  ~*~

 ΑΝΤΙΤΙΜΟ

Μόνο το φίδι ξέρει τι θα πει

ν’ αλλάζεις το πετσί σου.

Γι΄αυτό του περισσεύει το φαρμάκι.

                  ~*~

 Ψηλή γυναίκα

μού ρίχνεις τον ίσκιο σου

και σουρουπώνω.

Πηγάδι γίνομαι βαθύ

και με πονάνε τ’άστρα.

ΣΥΝΕΙΡΜΟΙ

«Έτσι ήταν η Ελλάδα /ένας δίσκος με αντίδωρα/ ποτέ κανείς δεν τη χόρτασε». Αυτά τα αντίδωρα πλάθονται μέσα σε θαλασσινό νερό. Αλμυρά προς αφύπνιση και δίψα.  Άνθρωποι πάνω τους αντί για θεία κοινωνία: ζύμη για ξηρά και νερό για θάλασσα. Έτσι κάποτε κάποιος γλύπτης δημιούργησε την Ελλάδα. "Τα νησιά χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα". Μικρά σχήματα δουλεμένα με μαστοριά. Κι αν χάσεις το δρόμο σου, μπορείς να τα ακολουθήσεις και να φτάσεις στον προορισμό σου. Φτάνει να μην έχουν περάσει από εκεί τα γνωστά πουλιά των παραμυθιών.

«Κι αν κουραστούν από το τοπίο/ κι αν κουραστούν από την κάμαρα/ πώς να αποδράσουν τα παράθυρα».  Τα παράθυρα είναι ταλαντούχοι φωτογράφοι. Ούτε μία χαμένη λήψη κατεγεγραμμένη στο βιογραφικό τους. Εικοσιτετράωρα ωράρια δίχως διαλείμματα. Καταδικασμένα να απαθανατίζουν ηλιόλουστες μέρες και σιωπηλές νύχτες. Αυτόπτες μάρτυρες των ανθρώπινων αποφάσεων.

                                                                        Ε.Ν.

"Η ζωή, ο θάνατος κι αναμεσίς η Τέχνη"