*** 
Απουσία του Χοακίν
Από τώρα, σαν μια αναχώρηση εξακριβωμένη μακριά,
σε νεκρικούς σταθμούς καπνού ή σε μοναχικές προκυμαίες,
από τώρα τον βλέπω να κατρακυλάει στο θάνατό του,
και πίσω του ακούω να κλίνουν οι μέρες του χρόνου.
Από τώρα, απότομα, τον ακούω να φεύγει,
κατρακυλώντας στα νερά του, σε ορισμένα νερά, σε ορισμένο ωκεανό,
κι ύστερα, στο πέσιμό του, σταγόνες σηκώνονται, κι ένας θόρυβος,
ένας καθορισμένος υπόκωφος θόρυβος γεννιέται,
ένα χτύπημα νερού μαστιγωμένο από το βάρος του,
κι από κάποιο σημείο, από κάποιο σημείο ακούω που πηδάνε και καταβρέχουν αυτά τα νερά,
επάνω μου πέφτουν αυτά τα νερά, και ζούνε σαν βιτριόλια...
Η συνήθεια των ονείρων του και οι αχαλίνωτες νύχτες,
η ανυπάκουη ψυχή του, η προετοιμασμένη ωχράδα του
κοιμούνται επιτέλους μαζί του, κι εκείνος κοιμάται,
γιατί στη θάλασσα των νεκρών καταρρέει το πάθος του,
βουλιάζοντας οργισμένα, παγερά σχετιζόμενη.
μετάφραση: Ρήγας Καππάτος
από την Γενική Ανθολογία σύγχρονης
Λατινοαμερικανικής ποίησης 1892-1975 του Ρήγα Καππάτου
εκδ. Εκάτη, 2011
Tο είδαμε στο Ποίημα για σένα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.