Φυλακισμένη στο κελί μου με τις πόρτες ορθάνοιχτες... Ζωγραφίζω πουλιά, ουρανούς... Κι ένα μικρό παράθυρο...κλειστό...με προστατεύει απ'την αρρώστια τους, μην αναπνεύσω καταλάθος τον μολυσμένο τους αέρα.
Όμως κάθε βράδυ προσπαθώ να ζωγραφίσω σ'έναν μικροσκοπικό τοίχο τη μορφή του. Μια μορφή ενός παραμορφωμένου διαβόλου. Ο δικός μου ο έρωτας δεν έχει φτερά. Πέφτει σε γκρεμούς και τσακίζεται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.