Ζήτησα να ελευθερωθείς;
Αυτό κάνω.
Το κλουβί σε κρατά;
Ασφάλεια, γνώριμο μέρος.
Τα μαστιγιά τους;
Ενδόμυχα σ'αρέσουν τα σημάδια;
Ή γέρασε το πνεύμα;
Συνήθισε τα ίδια...
Παίξε κουτσό,
μα μην κουτσαίνεις,
παιχνίδι αν δεν είναι.
Κι'όταν μαζί σου παίξω,
για πάντα θα'ναι.
Χωρίς νικητή, χωρίς έπαθλο.
Δάφνες από χρυσά μαλλιά.
Μούσκεμα,
σε κάθε στάλα ιδρώτα,
στα πόδια να φυτρώνουνε βιολέτες,
λίγο πιό κει,
το φορεμά σου κρεμασμένο στις ρίζες του χεριού μου.
Τ'άλλο σου δέρμα,
το παλιό,
γεμάτο αποτυπώματα,
στο κομοδίμο πεταμένο.
Σ'έγδαρα,
γιατί αλλιώς δεν γίνονταν,
δεν το'χες καταλάβει πώς πνιγόσουν.
Το πλάσανε στραβά τα χάδια του πατέρα και άλλων τόσων εραστών.
Λίγες εισπνοές, ταχυπαλμία.
Τ'ακούς;
Ακόμα προσπαθεί,
να αναπνεύσει,
πάνω στο κομοδίνο.
Τζούρα την τζούρα,
στάχτη γίνεται,
κι ύστερα πάει.
Να ξέρεις,
μέχρι να ξαναβγάλεις,
το δέρμα το καινούργιο,
ακούμπα στο δικό μου,
σε ντύνει μ'ότι ζήτησες,
χωρίς μεταξωτά.
Μονάχα τα σωστά.
κιχεμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.