Άνυδρη φύση
δίψας αιώνιας,
πλάγιασμα ικετευτικό
της δροσιάς των ουρανών σου
Μάτια σταγόνας
Μάτια νερού
ολάκερο το σώμα μάτια…
Βρύσες κυλούν ανάμεσα μου
παρακλητικές
ενός θαύματος
υγρής πεμπτουσίας.
Στέργω φιλί…
Καθώς ανεμόπτερο χορεύει
κρυσταλλικό σχήμα που αναπνέει
ιδρωμένο
Πόθο…
Γύρω μου και μέσα μου
Γυμνά κι αδυσώπητα
Τα πέρατα των χειλιών σου…
Γητεύομαι από φως
λευκά ιερουργώ
πληθαίνω στον παφλασμό
προσμονής.
Κοίτα,
τα μισά μου δάχτυλα
χάθηκαν σ αυτό το μεσουράνημα.
Ένα μαύρο πουλί
ασελγεί στο σάρκινο
εργαστήρι της λευκής μου μαγείας
καθώς,
έτσι,
ΕΤΣΙ
Ε Τ Σ Ι…
ΟΛΑ μου τα πληγωμένα
αιμοδοτούν…
R
Όσα αριστουργηματικά κι αν γραφτούν για το ΦΙΛΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήκαμία συλλαβή δεν εμπεριέχει τη ΓΕΥΣΗ της ΕΠΑΦΗΣ και του ΒΙΩΜΑΤΟΣ.....
ΦΙΛΙ..................... ποίημα..............
;-)))))