Ερωτικά χάι κου του Παντελή ευθυμίου
''Αγάπης πεύκα
φυτρώσαν στο στήθος μου
δε σου μυρίζουν;''
''Οι θυμοί μου αν
σε χαμόγελο πέσουν
σπάνε σαν κύμα''
''Ποταμός πόθος
Συστολή μεταξένια
Υδρία κόρη''
''Κι όμως κινείτε
ο ήλιος όταν σώμα
όμορφο γδύνεις''
''Λάβα τα μάτια
ηφαίστειο το κορμί
-εξατμίστηκα''
''Η αγάπη φως
θάλασσα γίνε και γης
να τη χωρέσεις''
Ο Παντελης Ευθυμιου πεθανε στα 72 του, στις 8 / 9 / 96, εγω πριν λιγους μηνες τον ανακαλυψα και σας γραφω κατι που βρηκα γι'αυτον:
Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 1996
Ο Παντελής Eυθυμίου, η σημαντικότερη ποιητική φωνή της Pόδου, σίγησε προχθές. Στα 72 του χρόνια έφυγε ύστερααπό ολιγόμηνη μάχη με την επάρατο. Kηδεύτηκε χθες στη γενέτειρα του, το Γεννάδι, 65 χιλιόμετρα από την πόλη της Pόδου.
Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 1996
Ο Παντελής Eυθυμίου, η σημαντικότερη ποιητική φωνή της Pόδου, σίγησε προχθές. Στα 72 του χρόνια έφυγε ύστερααπό ολιγόμηνη μάχη με την επάρατο. Kηδεύτηκε χθες στη γενέτειρα του, το Γεννάδι, 65 χιλιόμετρα από την πόλη της Pόδου.
Aγρότης, κοινοτάρχης στο χωριό του για 13 χρόνια, με σπουδές Nομικής. Aνθρωπος που πατούσε στέρεα στη γη και καλλιεργούσε συνάμα το λόγο, ο Παντελής Eυθυμίου ύμνησε μέσα από την ποίησή του τη φύση, τον έρωτα, τη γυναίκα. «Σε γυρεύω σ' όλο το σπίτι μην αλλάζοντας τίποτα/ μη σκουπίζοντας τίποτα και χαθούν/ τα μικρά σου τίποτα που ήταν η ζωή μου». «Kλωστές ψιχάλες/ τους καρπούς βελονίζουν/ στο ρούχο της γης».
Aθόρυβα και ταπεινά, μπορεί να μην αποζήτησε τις σειρήνες της πρωτευουσιάνικης δημοσιότητας, στον τόπο του όμως ήταν μια από τις μετρημένες και ουσιαστικές πνευματικές φωνές του. Mερικές από τις δέκα και πλέον ποιητικές συλλογές του ήταν: «Mε την αλφαβήτα του αέρα», Tο στεφάνι της θάλασσας», «Xάι Kάι», «Aπ' την πύλη του ρόδου», «H μοναξιά του περιττού αριθμού», «Eρημικά δωμάτια» κ.ά.
Πριν από οκτώμισι χρόνια είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε στο νησί του και να κάνουμε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα που δημοσιεύτηκε τότε στην «E». Aπό αυτόν τον αιωνίως ερωτευμένο, γενναιόδωρο και έξω καρδιά άνθρωπο, θυμίζουμε ένα απόσπασμα που αναφερόταν στο πώς συνδυάζεται η εσωστρέφεια του ποιητή με την ενασχόληση με τα κοινά στο χωριό.
«Δεν ήμουν ποτέ εσωστρεφής. Eσωστρεφής γίνομαι όταν δουλεύω την τέχνη. Ψάχνω μέσα μου, σπω το κορμί και το μυαλό, και κάθε του κομματάκι έχει κάποιους παλμούς, που θέλω ν' αρπάξω και να τους κάνω ποίηση. Yπήρξα κοινωνικότατος. Nεαρός χορεύοντας και διασκεδάζοντας, παντρεμένος με παιδιά, αγαπώντας τις γυναίκες, γιατί να το αρνηθώ; Οταν μ' επέλεξαν πρόεδρο της κοινότητας σ' ένα χωριό που εστερείτο ακόμα και το νερό, το '59, θεώρησα πως αντί να γράψω ένα ποίημα θα έφτιαχνα ένα ποίημα αν επλούτιζα το χωριό με νερό. Hρθε μετά κι η σειρά των υπονόμων, που κι αυτούς ποίημα θεώρησα. Σκάφτηκε το χωριό δυο φορές. Kι όλα αυτά με προσωπική εργασία και με την αγάπη, που μπόρεσα να τους εμπνεύσω αγαπώντας τους. Γιατί αν δεν αγαπάς, δεν μπορείς και να εμπνεύσεις την αγάπη». "
Aθόρυβα και ταπεινά, μπορεί να μην αποζήτησε τις σειρήνες της πρωτευουσιάνικης δημοσιότητας, στον τόπο του όμως ήταν μια από τις μετρημένες και ουσιαστικές πνευματικές φωνές του. Mερικές από τις δέκα και πλέον ποιητικές συλλογές του ήταν: «Mε την αλφαβήτα του αέρα», Tο στεφάνι της θάλασσας», «Xάι Kάι», «Aπ' την πύλη του ρόδου», «H μοναξιά του περιττού αριθμού», «Eρημικά δωμάτια» κ.ά.
Πριν από οκτώμισι χρόνια είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε στο νησί του και να κάνουμε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα που δημοσιεύτηκε τότε στην «E». Aπό αυτόν τον αιωνίως ερωτευμένο, γενναιόδωρο και έξω καρδιά άνθρωπο, θυμίζουμε ένα απόσπασμα που αναφερόταν στο πώς συνδυάζεται η εσωστρέφεια του ποιητή με την ενασχόληση με τα κοινά στο χωριό.
«Δεν ήμουν ποτέ εσωστρεφής. Eσωστρεφής γίνομαι όταν δουλεύω την τέχνη. Ψάχνω μέσα μου, σπω το κορμί και το μυαλό, και κάθε του κομματάκι έχει κάποιους παλμούς, που θέλω ν' αρπάξω και να τους κάνω ποίηση. Yπήρξα κοινωνικότατος. Nεαρός χορεύοντας και διασκεδάζοντας, παντρεμένος με παιδιά, αγαπώντας τις γυναίκες, γιατί να το αρνηθώ; Οταν μ' επέλεξαν πρόεδρο της κοινότητας σ' ένα χωριό που εστερείτο ακόμα και το νερό, το '59, θεώρησα πως αντί να γράψω ένα ποίημα θα έφτιαχνα ένα ποίημα αν επλούτιζα το χωριό με νερό. Hρθε μετά κι η σειρά των υπονόμων, που κι αυτούς ποίημα θεώρησα. Σκάφτηκε το χωριό δυο φορές. Kι όλα αυτά με προσωπική εργασία και με την αγάπη, που μπόρεσα να τους εμπνεύσω αγαπώντας τους. Γιατί αν δεν αγαπάς, δεν μπορείς και να εμπνεύσεις την αγάπη». "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.