"Η Σιωπή του Έρωτα" Oscar Wilde, Απαγγελία Μαριάντζελα Γκίντη

Έτσι όπως συχνά ο ήλιος με την εντυπωσιακή του λάμψη
διώχνει το θαμπό φεγγάρι, όσο και αν αντιστέκεται
στη σκοτεινή σπηλιά του, χωρίς να ακούσει
ούτε ένα τραγουδι από το αηδόνι
έτσι η ομορφιά σου μου σφραγίζει τα χείλη
και κάνει παράφωνα για μένα τα πιο όμορφα τραγούδια

Κι όπως την αυγή πάνω από τα λιβάδια
περνά ο άνεμος με τα ορμητικά του φτερά
και σπάει τα καλάμια με τα δυνατά φιλιά του
που αυτά μόνο, μπορούν να γίνουν όργανα τραγουδιού
έτσι τα ορμητικά μου πάθη, παραδέρνουν συνέχεια μέσα μου
και η τόσο μεγάλη αγάπη κάνει την αγάπη μου βουβή

Όμως τα μάτια μου σου έδειξαν εσένα
γιατί είμαι σιωπηλός και η λύρα μου ακούρδιστη
πριν γίνει ο χωρισμός μας μοιραίος
και πριν μας αναγκάσει να φύγουμε
εσύ για άλλα χείλη που τραγουδούν με αρμονία
κι εγώ εδώ να αναπολώ μάταια
φιλιά που δεν σου έδωσα, τραγούδια που δεν σου είπα.
Oscar Wilde -η Σιωπη του έρωτα ....

"το τέλος της παράκαμψης", Βερόνικα Πραμούκοβα

ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΒΡΙΣΚΩ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ

Το τέλος της παράκαμψης
Κοίταξε πόσα αυτοκίνητα επιστρέφουν κι έρχονται
Καθώς αφήνουμε τα σύρματα πίσω μας
Οι μάρκες τους εκτοπίζουν τις λέξεις μας
Στέκομαι στο έδαφος
Μα δε με θέλεις...
Χωρίς εσένα, θα είμαι πιο μπροστά από σένα
Δεν έχω τίποτα να σου δώσω
Κι είναι τόσο δύσκολο να σου εξηγήσω
Περισσότερο από κάθε άλλη φορά
Γιατί μου αρέσουν τα εργοστάσια
Κάθε φορά που κοιτάζω εσένα
Ένα ταξίδι από τα γόνατα ως τα δάχτυλα
Η αντανάκλαση της σύγχυσης
Οι μέρες και τα ισόμετρα πέταλα
Η ανακάλυψη του οίκτου
Σαν αεροπλάνο πετά και μας εγκαταλείπει

Κι αν δεν ήταν τόσο ωραία εδώ
Θα μπορούσα να έρθω μαζί σου
Μα έχω βαρεθεί να σου ζητώ συγγνώμη
Κι είναι βέβαιο πως δεν μπορώ ν’ αλλάξω
Γιατί ο κόσμος είναι μια χούφτα από εκατομμύρια μόρια
Κι η κατανόηση δείχνει ν’ αργοπεθαίνει
Λεπτό με το λεπτό
Αστέρι μ’ αστέρι
Δορυφόρο με δορυφόρο
Δώσ’ μου τα χέρια σου
Κράτησε μακριά τα ψέματα
Χάρισέ τα σ’ αυτούς που μπορούν να σε πιστέψουν
Θέλεις ν’ ακούσεις τόσα πολλά
Κι εγώ θέλω να κλάψω
Να κοιτάξω το χώμα σαν τη μόνη αλήθεια
Σε σκέφτομαι...
Μέσα από εσένα είδα εμένα
Τη στρογγυλή άκρη της Γης
Την απέραντη ακινησία που επεκτείνει την απόσταση
Κι εξαλείφει το φως..."