Ημερολόγιο μιας εβδομάδας- Γιάννης Ρίτσος

ΑΘΗΝΑ 16 Νοεμβρίου 1973
Ωραία παιδιά με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια
ωραία παιδιά δικά μας με τη μεγάλη θλίψη των ανδρείων
αψήφιστοι, όρθιοι στα Προπύλαια στον πέτρινο αέρα, έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι
πως μεγαλώνει το μπόι, το βήμα κι η παλάμη του ανθρώπου

17 Νοεμβρίου
Βαριά σιωπή διάτρητη απ΄τους πυροβολισμούς, πικρή πολιτεία,
αίμα, φωτιά, η πεσμένη πόρτα, ο καπνός, το ξύδι,
ποιός θα πει περιμένω μέσα απ το μέσα μαύρο.
Μικροί σχοινοβάτες με τα μεγάλα παπούτσια μ΄έναν επίδεσμο φωτιά στο κούτελο,
 κόκκινο σύρμα, κόκκινο πουλί και το μοναχικό σκυλί στ΄ αποκλεισμένα προάστια
 ενώ χαράζει η χλωμότερη μέρα πίσω απ΄τα καπνισμένα αγάλματα
κι ακούγεται ακόμη η τελευταία κραυγή διαλυμένη στις λεωφόρους
 πάνω απ΄τα τανκς  μέσα στους σκόρπιους  πυροβολισμούς..
Πως μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε; πως μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;

"Κάτι να αλλάξεις": Ο τραγουδοποιός Βασίλης Μπαμπανιάρης διαδηλώνει με τον δικό του τρόπο!

Με αιχμηρό στίχο και έντονο rock ύφος, ο τραγουδοποιός ξανασυστήνεται μέσα από τη δεύτερη δισκογραφική του δουλειά που θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό, κι ένα τραγούδι που μας προτρέπει όλους με σθένος, να διεκδικήσουμε αυτά που αξίζουμε!
"ΚΑΤΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ" ο τίτλος του τραγουδιού, ενώ το video που μόλις αναρτήθηκε στο youtube βρίσκει εξαιρετική ανταπόκριση. http://www.youtube.com/watch?v=rRtovdWjI6E&feature=plcp

Οι στίχοι, η μουσική και η ενορχήστρωση είναι του ίδιου του δημιουργού, ο οποίος μετά το πρώτο του άλμπουμ και το "Μονόγραμμα" που αγαπήθηκε πανελλαδικά, είναι πιο ώριμος και φανερά συνειδητοποιημένος!

"Θέλεις να βγεις να φωνάξεις, αυτά που φοβάσαι να πεις
μα πρέπει κάτι να αλλάξεις, θα πρέπει να μάθεις να διεκδικείς
ΣΗΚΩ ΚΑΙ ΜΑΘΕ ΝΑ ΖΕΙΣ!"
 Ακούστε το δυνατά!

Νίκος Λυγερός - Ο χρόνος της δικαιοσύνης

Εντυπα λεξικά εναντίον ηλεκτρονικών

Λέξεις όπως «unfollow», «unfriend», «swaps» έχουν μπει στο καθημερινό μας λεξιλόγιο μέσα από τα social media και τη δημοσιογραφία της οικονομικής κρίσης, που εμπλουτίζουν διαρκώς τη γλώσσα με νέους όρους ευρείας χρήσης ή με νέες σημασίες σε λέξεις παλιές, όπως για παράδειγμα το «like».

Θα τις βρούμε στα λεξικά; Πόσο εύκολο και πόσο εφικτό είναι να παρακολουθούν τα λεξικά τις αλλαγές στη γλώσσα μέσα στον νέο ταχύτατο ρυθμό της ζωής μας; Αυτά σκέφτονταν οι εκδότες του βρετανικού εκδοτικού οίκου Macmillan και κατέληξαν στο συμπέρασμα από τη νέα χρονιά να μην ξανατυπώσουν τα ερμηνευτικά λεξικά τους της αγγλικής αλλά να τα διαθέτουν αποκλειστικά σε οnline εκδόσεις...

Νήματα & κρυφά Νοήματα . . • Κων/ντίνος Κοφινάς

Τι υπέροχη μέρα σήμερα! ..
Τώρα σίγουρα, θα νομίζεις πως μιλώ για τον καιρό,
μάλλον σε ξεγέλασα..

Ο χάρτης γράφει παρελθόν με στερητικά Α..
Η καρδιά μου όμως ζωγραφίζει άπειρα Μ,
όπως Μακάρι, Μπαλόνι, Μαγεύτρα..
με έχεις μαγέψει! . .

Μόλις φώναξα στον θεό! . .
..τον ευχαριστώ που σε γνώρισα..
Ξεκίνησε να βρέχει!
2 θαύματα σε 1 μέρα . .
Το 1 που έβρεξε μέσα στο καλοκαίρι, το άλλο
Εσύ . .

Με ρώτησες αν είμαι ερωτευμένος.. δεν απάντησα..
Ξαναρώτησες! Χαμογέλασα..
& σου ψιθύρισα..
‘’..μπλέχτηκα στα νήματα σου αράχνη.. ‘’

Copyright© Κων/ντίνος Κοφινάς | Νόμος Περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας Άρθρο 8 2557/1997

Νίκος Τσίντρος- Η σιωπή (17 Νοέμβρη)

Η σιωπή (17 Νοέμβρη)

Το θρόισμα των φύλλων φτάνει στ’ αυτιά σου,
σαν μελωδία από φωνές μικρών παιδιών.
Παιδιών που ζήσανε στις βροντές της καταιγίδας,
βλέποντας τη φωτιά του κεραυνού,
να σκορπίζει τις σιωπηλές κοινωνίες της αμάθειας στο θάνατο.
Οι φωνές αρχίζουν να σωπαίνουν.
Παίρνουν μορφή
σιωπηλού εμβατηρίου,

εξυμνώντας την επανάσταση
του ανθρώπινου είδους.
Του ανθρώπινου λογισμού.
Μα οι λέξεις για σένα είναι πλέον χωρίς νόημα.
Τώρα είδες.
Τώρα που δυστυχώς πεθαίνεις.

Ήτανε καλοκαίρι ή τέλος καλοκαιριού - Yehuda Amichai

Ητανε καλοκαίρι ή το τέλος του καλοκαιριού
Τότε που άκουσα τα βήματά σου να 'ρχονται από Ανατολή σε Δύση
Για τελευταία φορά. Κι από τον κόσμο
Είχανε λείψει τα μαντίλια, οι άνθρωποι και τα βιβλία.
Ητανε καλοκαίρι ή τέλος του καλοκαιριού
Οι ώρες του απογεύματος,
Ησουνα εσύ.
Φορούσες πρώτη φορά το σάβανό σου
Που δεν επρόσεξες ποτέ
Γιατ' ήταν κεντημένο με λουλούδια.






Μετάφραση: Τάκης ΜενδράκοςΠηγή

Διονυσίου Σολωμού - Η γυναίκα της Ζάκυθος: Παρουσίαση βιβλίου Μαρίας Δεληβοριά

Οι Εκδόσεις Άγρα και η Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία διοργανώνουν την παρουσίαση του βιβλίου της Μαρίας Δεληβοριά...

… με τίτλο «Διονυσίου Σολωμού: Η γυναίκα της Ζάκυθος», την Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012 στις 19.30, στην Αίθουσα Λόγου της Στοάς του Βιβλίου.


ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ - Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ, έχθρισσα θανάσιμη του έθνους
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΔΟΚΙΜΗ


Ομιλητές:
ΦΡΑΓΚΙΣΚΗ ΑΜΠΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ, ομότιμη καθηγήτρια Φιλολογίας, ΑΠΘ
ΣΑΒΒΑΣ ΜΙΧΑΗΛ, συγγραφέας

Info
Τοποθεσία	Στοά του βιβλίου, Πεσμαζόγλου 5 και Σταδίου, Αρσάκειο Μέγαρο, Αθήνα
Ημερομηνία	Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012, ώρα έναρξης: 19.30
Πληροφορίες	210.3253.989, 210.3244.538 Πηγή: http://www.culturenow.gr/events/Διονυσίου_Σολωμού_-_Η_γυναίκα_της_Ζάκυθος:_Παρουσίαση_βιβλίου_Μαρίας_Δεληβοριά.html

Εδώ πολυτεχνείο - Γιώργος Σαράντης

Τρείς νύχτες καίγανε οι φωτιές

την τελευταία ακούστηκαν καμπάνες

Κάπου αλλού θα παίζεται η ζωή μας σκέφτηκα

και τότε τον είδα

λαμπαδιασμένο απ’ τις ζητωκρυαγές

να τρέχει προς το θάνατο

Αλέξανδρε του φώναξα

Αλέξανδρε

κι ύστερα πιο σπαραχτικά Αλέξανδρεεε,

πάλι και πάλι

Καθώς έσκυψα να τον σηκώσω από την άσφαλτο

δε βρήκα παρά στάχτη

Σ’ όλους τους δρόμους

οι στρατιώτες πυροβολούσαν το φόβο τους.

 

 

 

Πηγή

Μπορείς; - Word Chimes

Αν δε μπορείς να εκφραστείς

βάλε το βλέμμα σου επάνω στη ματιά μου

 

Αν δε μπορείς να μοιραστείς

βάλε το χέρι σου επάνω στη καρδιά μου

 

Αν δε μπορείς να αισθανθείς

βάλε τα χείλη σου επάνω στα δικά μου







Πηγή: http://wchimes.blogspot.gr/2012_11_01_archive.html

Ξεκινώντας τη μέρα με Fernando Pessoa...

Αν η καρδιά μπορούσε να σκεφτεί, θα σταματούσε.

Καλό σαββατοκύριακο!

Μάτσου Πίτσου, η χαμένη πόλη των Ίνκας

Το Μάτσου Πίτσου (στη γλώσσα Κέτσουα σημαίνει «αρχαίο βουνό»), βρίσκεται σε υψόμετρο 2430 μέτρων στις περουβιανές Άνδεις. Η δυσπρόσιτη θέση του Μάτσου Πίτσου έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι ήταν το τελευταίο καταφύγιο των Ίνκας, στον αγώνα τους εναντίον των Ισπανών.
Ωστόσο, παρόλο που οι ακραίες καιρικές και κλιματολογικές συνθήκες δεν είναι χαρακτηριστικό της περιοχής, σε σύγκριση πάντα με το γενικό σύνολο των κορυφογραμμών των Άνδεων, η ανθρώπινη κατοίκηση για μεγάλο χρονικό διάστημα στην πόλη Μάτσου Πίτσου, δεν είναι εφικτή. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που οι αρχαιολόγοι δεν δέχτηκαν ότι αυτή η πόλη αποτέλεσε το τελευταίο καταφύγιο των Ίνκας στη διάρκεια της Ισπανικής κατάκτησης.

 

photo by: link

Η πραγματικότητα είναι ότι το Μάτσου Πίτσου χτίστηκε το 1460 και χρησίμευε ως αστρονομικό παρατηρητήριο με αρχείο χρονολόγησης, λατρευτικό κέντρο και ως θερινά ανάκτορα των βασιλέων. Η πόλη φαίνεται ότι εγκαταλείφθηκε όταν ο ηγεμόνας Μάνκο Ίνκα γνωστός και σαν Μάνκο Καπάκ ο Β’ ξεκίνησε τον αγώνα ανεξαρτησίας των Ίνκας από τους Ισπανούς κατακτητές, γιατί όπως φάνηκε από τα ευρήματα εκείνη την εποχή στη πόλη χτύπησε μια μεταδοτική ασθένεια. Έκτοτε κανένας δεν αναφέρθηκε σε αυτή τη πόλη, που ταυτίζεται με τη γενέτειρα των Ίνκας στη μυθολογία τους (Τάμπου-Τόκο), και κανένας δεν ξαναπάτησε εκεί μέχρι το 1911 που ανακαλύφθηκε....

Σε δημοπρασία επιστολές του Γεώργιου Καραϊσκάκη

Σημαντική ενότητα επιστολών του αρχιστράτηγου του 1821 Γεώργιου Καραϊσκάκη θα δημοπρατηθούν από τον οίκο «Π. Βέργος» την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου. Πρόκειται για επτά επιστολές που απευθύνονται στην επιτροπή των Ψαριανών προσφύγων της Αίγινας, μια επιστολή προς τη Διοίκηση της Ελλάδος και μια προς τον 'Αγγλο στρατηγό Ρίτσαρντ Τσέρτς. Σε μια από τις επιστολές προς τους Ψαριανούς ο Καραϊσκάκης περιγράφει τη μάχη της Αράχωβας που μόλις είχε ολοκληρωθεί με νικηφόρα για τους Έλληνες έκβαση (24 Νοεμβρίου 1826), γράφοντας μια από τις πιο ένδοξες σελίδες της Ελληνικής Επανάστασης: «... εις τας 18 του παρόντος εφθάσαμεν ενταύθα, επολεμήσαμεν την αυτήν ημέραν, περίπου 5 ώρες, και αφού εφονεύσαμεν αρκετούς, τους περιωρίσαμεν εις ένα τσουγκρί (βραχώδη πλαγιά), χωρίς ψωμί, χωρίς νερόν, και χωρίς να έχουν κανένα φυσέκι, ούτω λοιπόν έμειναν πολιορκημένοι επτά ημέρας, και σήμερον προς τας 10 ώρας της ημέρας έκαμαν γιουρούσι. Όθεν αφού επιάσαμεν τας προσδιορισμένας θέσεις εφονεύσαμεν περίπου χιλίους τριακοσίους, εφονεύσαμεν τον Κιαχαγιάμπεην, τον Μουστάμπεην, τον Καργιοφίλμπεην, τον αδελφόν του Μπανούση Σέβρανη, καθώς με δεύτερον κατόπιν θέλω σας στείλει τα κεφάλια τους, επιάσαμεν και ζωντανούς μερικούς σημαντικούς. Εθησαύρισαν όλοι εξίσου οι Έλληνες από λάφυρα, χρήματα, ασημένια άρματα, χρυσά φορέματα και περίπου χίλια άλογα...».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ- Αγάπη

Αγάπη

Μόνο εσύ κι εγώ

Έκρυψα πολύ βαθιά
μέσα στην καρδιά μου,
όσα απ' τ' όνειρά μου
φαίνονταν τρελά.

Έκλεισα με κλειδαριά
κάθε επιθυμία,
μα σε τρικυμία
βρίσκομαι ξανά.

Είχα φίλο τον καιρό,
συντροφιά μου εμένα,
τα πανιά δεμένα,
δίχως προορισμό.

Ηρθες σαν τον κεραυνό,
σαν την καταιγίδα,
στην κρυφή μου ελπίδα
π' άρχισε χορό.

Τόσα χρόνια η μοναξιά,
μόνη μου παρέα,
έμοιαζε ωραία,
μα όλα ακίνητα.

Αεράκι δροσερό
φύσηξε μια μέρα
κι όλα πήγαν πέρα,
μόνο εσύ κι εγώ.

Πηγή

Βραβείο Αναγνωστών 2012: Βραχεία λίστα

Συνολικά 19 μυθιστορήματα περιλαμβάνει η βραχεία λίστα με τα υποψήφια έργα για το Βραβείο Αναγνωστών 2012 που ανακοίνωσε την Πέμπτη το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ).

Πρόκειται για μυθιστορήματα που κυκλοφόρησαν από την 1/10/2011 ως την 30/9/2012 και επέλεξαν οι Λέσχες Ανάγνωσης από ένα κατάλογο 399 μυθιστορημάτων, τον οποίο τους έστειλε το ΕΚΕΒΙ, βάσει στοιχείων της ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ. Λόγω ισοψηφίας που προέκυψε στην καταμέτρηση, οι αναγνώστες θα βρουν στην εφετινή λίστα τέσσερα περισσότερα μυθιστορήματα από τις άλλες χρονιές.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί, σε συνεργασία με την ΕΡΤ, από τις 15 Νοεμβρίου ως τις 9 Δεκεμβρίου. Οι αναγνώστες μπορούν να αποστείλουν με sms (χρέωση απλού μηνύματος) τον κωδικό που αντιστοιχεί στο βιβλίο της επιλογής τους, στο 54160....

4 ΠΟΙΗΤΕΣ 4 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Κάνει θραύση η συλλογή του Εμπειρίκου στο εξωτερικό

Σε εξέλιξη βρίσκονται οι δημοπρασίες για τα έργα τέχνης από τη συλλογή του διάσημου συλλέκτη και εφοπλιστή Γιώργου Εμπειρίκου, με το πορτρέτο της ερωμένης του Μπέικον να περνάει σε Ελβετό συλλέκτη.

Ένας Ελβετός συλλέκτης, μιλώντας Γαλλικά, «χτύπησε» τηλεφωνικά κατά τη διάρκεια της δημοπρασίας του οίκου Sotheby's και εξασφάλισε τον πίνακα του Φράνσις Μπέικον «Σπουδή για κεφαλή της Ιζαμπέλ Ροσθρόουν» έναντι 9,3 εκατομμυρίων δολαρίων. Ποσό, μάλλον, μικρό σε σχέση με την τιμή εκτίμησης που ήταν μεταξύ 9 και 12 εκατομμυρίων ευρώ. Το έργο φιλοτεχνήθηκε το 1967 και είναι το πορτρέτο μιας από τις πλέον στενές φίλες (και ερωμένης) του ζωγράφου, της Ιζαμπέλ Ροσθρόουν. Το έργο αποτελεί τόσο μαρτυρία της στενής σχέσης που είχαν ο Μπέικον και η Iζαμπέλ όσο και σπάνιο έργο προσωπογραφίας, όπου τα όρια της αφηρημένης τέχνης με την αναπαράσταση μορφών συναντώνται ιδανικά. Η Ιζαμπέλ ήταν, μάλιστα, και η ίδια ζωγράφος και γνώρισε τον Μπέικον στα τέλη της δεκαετίας του '40, όταν τους σύστησε ο γκαλερίστας τους στο Λονδίνο....

Το όνειρο - Σύλβια Πλαθ

«Χθες βράδυ», είπε, «κοιμήθηκα μια χαρά

αν εξαιρέσεις δυο αλλόκοτα όνειρα

που ήρθαν λίγο πριν αλλάξει ο καιρός

όταν σηκώθηκα κι άνοιξα όλα

τα πατζούρια, για να μπει στα δωμάτια

ο ζεστός πουπουλένιος άνεμος με το υγρό του φτέρωμα.

 

Στο πρώτο όνειρο οδηγούσα

κατεβαίνοντας τα σκότη, μέσα σε μια μαύρη νεκροφόρα

με πολλούς ανθρώπους, ώσπου τράκαρα

σ ένα φως κι αμέσως μια γυναίκα

μαινόμενη μας ακολούθησε κι όρμησε καταπάνω μας

να σταματήσει το αυτοκίνητό μας.

 

Κραυγάζοντας ήρθε στο νησί

Που είχαμε σταματήσει και με μια βλαστήμια

απαίτησε να πληρώσω πρόστιμο

επειδή φέρθηκα σαν αγροίκος επιδρομέας

και κατέστρεψα όλο το αόρατο

εργοστάσιο ηλεκτροφωτισμού του Σύμπαντος.

Η νικήτρια του διαγωνισμού μας!

Ολοκληρώθηκε χτες και ο έκτος διαγωνισμός μας με νικήτρια την Ελένη Σιώζου. Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για τις συμμετοχές σας και το ενδιαφέρον σας, όπως βέβαια να ευχαριστήσουμε θερμά και την ποιήτρια την Νίκη Ταγκάλου και τις εκδόσεις U Publish, για την προσφορά του ηλεκτρονικού βιβλίου.



Μετά τις 20 του Νοέμβρη θα ακολουθήσει άλλος ένας διαγωνισμός, οπότε να παρακολουθήτε ταχτικά τις αναρτήσεις του ιστολογίου μας!

"Στον κήπο του αγαπημένου" - Τζελαλεντίν Ρουμί (μτφ. Κ. Κολύμβα)

Η Ευρυκόμη - Διονύσιος Σολωμός

«Θάλασσα, πότε θέλ᾿ ἰδῶ τὴν ὄμορφη Εὐρυκόμη;
Πολὺς καιρὸς ἐπέρασε καὶ δὲν τὴν εἶδα ἀκόμη.
Πόσες φορὲς κοιτάζοντας ἀπὸ τὸ βράχο γέρνω
Καὶ τὸν ἀφρὸ τῆς θάλασσας γιὰ τὰ πανιά της παίρνω!
Φέρ᾿ τηνε, τέλος, φέρ᾿ τηνε». Αὐτὰ ὁ Θύρσης λέει,
Καὶ παίρνει ἀπὸ τὴ θάλασσα καὶ τὴ φιλεῖ καὶ κλαίει·
Καὶ δὲν ἠξέρει ὁ δύστυχος ὁποῦ φιλεῖ τὸ κῦμα
Ἐκεῖνο, ποὺ τῆς ἔδωσε καὶ θάνατο καὶ μνῆμα.






Πηγή

Στο στέκι το ποιητικό - Σωκράτους Δαιμόνιο

Στο στέκι το ποιητικό
βάλαμε τα καλλιτεχνικά
μας τα φουλάρια,
το στίγμα μας να δώσουμε
για τη γραφή μας και τη δόξα...
Κ'όταν στο σπίτι γυρίσαμε
βγάλαμε το φουλάρι
και πέθανε η δόξα...








Πηγή: http://sokratousdaemon.blogspot.gr/2012/11/blog-post_7517.html

Πέρα από κάθε όριο - Ξένια Ανδρέου

Στο σκοτάδι φως διάπλατο του ήλιου

που τα μάτια σου κρύβουν,

στης παγωνιάς τη λευκή επιδερμίδα

φλόγες από τη φωτιά των χειλιών σου

δημιουργούν,

στα ποτισμένα από αλκοόλ γυαλιά

ζωγραφίζεις με τον ιδρώτα του κορμιού σου

του πόθου σου τη μορφή.

Στην αγωνία για τον κρυφό έρωτα μου

δώσε ένα τέλος, μια αρχή...

Βάλε φτερά και έλα να πετάξουμε μαζί

πέρα από κάθε όριο, έξω από κάθε λογική.

 

Πηγή: http://www.stigmeszwhs.blogspot.gr/2011/11/blog-post_25.html

Ξεκινώντας τη μέρα με Mark Twain...

Μια γάτα που κάθισε πάνω σε μια ζεστή σόμπα, δεν πρόκειται να καθίσει σε μια ζεστή σόμπα ξανά, αλλά δεν θα ξανακαθίσει ούτε πάνω σε μια κρύα σόμπα.

Χαρούμενο πρωινό!

Σκαλίζοντας …φύλλα δέντρων

Ο Ισπανός καλλιτέχνης Lorenzo Duran εκφράζει το ταλέντο του, σκαλίζοντας φύλλα δέντρων.
Η κοπή γίνεται με ψηφιακό τρόπο αλλά τα φύλλα είναι αληθινά.

Γουίλλιαμ Μπλέικ William Blake (1757-1827)

Τὸ ἀρνάκι

Πές μου, ἀρνάκι μου μικρό,
ξέρεις, σὲ παρακαλῶ,
ποιὸς σοῦ δίνει τὴ ζωή;
Ποιὸς σοῦ δίνει τὸ φαΐ,
τὸ νερό, τὸ χορταράκι;
Ποιὸς σοῦ φτιάχνει ρουχαλάκι
ἀπὸ φωτεινὸ μαλλί;
Ποιὸς σοῦ κάνει τὴ φωνὴ
τόσο, ἄχ, τόσο τρυφερή;
Πές μου, ἀρνάκι μου μικρὸ,
ξέρεις, σε παρακαλῶ;

Ὄχι; Τέντωσε τ᾿ αὐτιά σου!
Ξέρεις... ἔχει τ᾿ ὄνομά σου.
Ἔτσι λέει τὸν ἑαυτό του.
Τὸ παρουσιαστικό του
εἶναι ἥμερο πολύ.
Κάποτ᾿ ἔγινε παιδὶ
κι ἔτσι παίζουμε μαζί:
τὸ παιδὶ καὶ τὸ ἀρνί.
Ὁ Θεὸς νὰ σ᾿ εὐλογεῖ.

Λόγος και τέχνη

Το θαύμα των Ελλήνων - Γαλλικό Ντοκιμαντέρ με ελληνικούς υπότιτλους (Δείτε το!)

Επειδή πολλά μας τα λένε οι Ευρωπαίοι και ειδικά οι Γερμανοί κι επειδή η ψυχολογία μας είναι στα τάρταρα, καιρός να ξαναθυμηθούμε ορισμένα πράγματα από την ιστορία μας. Και να τα υπενθυμίσουμε και σ΄ όλους αυτούς που σήμερα μας αντιμετωπίζουν απαξιωτικά, έχοντας να αντιπαρατάξουν μόνο τις γνώσεις τους στην τοκογλυφία.

Το ντοκιμαντέρ "Το θαύμα των Ελλήνων" είναι από μια γαλλική σειρά που θα σας θυμίσει το πόσο περήφανοι πρέπει να είστε που γεννηθήκατε Έλληνες. Η σειρά ονομάζεται "
Ο Θρύλος των Επιστημών" και είναι μια σειρά βραβευμένων γαλλικών ταινιών τεκμηρίωσης (ντοκιμαντέρ) του Γάλλου φιλοσόφου και συγγραφέα Michel Serres που αναφέρονται στο “θαύμα των Ελλήνων”....

Αναγνώστης Κωνσταντινίδης- Δεν Μου Ανήκει Τίποτα

Δεν Μου Ανήκει Τίποτα

 Δεν μου ανήκει τίποτα και το ξέρω
ούτε το εγώ σε μένα
ούτε το εσύ στους πρόποδες μου
καμιά λύτρωση στις άκρες μου

Η φωλιά των στεναγμών προσευχή
οι ήχοι των κυττάρων σου
ανέμη στο αγέρι απόλυτης άγνοιας
πρανές θλίψης ηλιόλουστο.

Δεν μου ανήκει η έκρηξη των φιλιών
ούτε το χρώμα τους
ήχοι ιχνών σου αναδιπλώνουν ροές
νέκταρ θεών ερυθράς αναλαμπής

Η φωλιά των αστεριών μύθου χάδι
κομμάτια ρωγμών ολίσθησης
τυλιγμένα με μουσική αναμόρφωσης
αναζωπυρώνουν ευλογίες στιγμών

Δεν μου ανήκουν τα φτερά σου Ωδή
το σύμπαν αναδιπλώνει μηνύματα
αυτό τραγουδά αστροφόρα
συμπαγές σε παλίρροιες θαυμάτων

Η φωλιά σιωπής ανατέλλει στα λάθη
αντέστρεψε χείλη σύμπαντος γλώττας
αφής αυτής, ου γαρ οίκησαν ουρανών
βροχών βροχής προμαχών των μαχών.

Δεν μου ανήκουν ανταύγειες δακρύων
συνωμοτούν ηλιοθελώς στο απόλυτο
δεν μου ανήκουν έννοιες αίσθησης
ξένο το άπειρο ταραχής ξένια η υφή της

Η φωλιά οσμής αντίληψη αινιγμάτων
αινίγματα παραισθήσεων χοροί
χοροί αινιγμάτων χώροι φιλόξενοι αφής
τέλεια αίσθηση να μη μου ανήκει τίποτα..

«Όνειρο Καλοκαιρινής νύχτας» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Από τις 28 Νοεμβρίου
Θέατρο Rex – Σκηνή Κοτοπούλη
Τέσσερις μέρες χάνονται στη νύχτα, τέσσερις νύχτες λιώνουν τον καιρό σαν όνειρο…
(Πράξη Α’, Σκηνή Α’)

Η Σκηνή Κοτοπούλη υποδέχεται δύο χρόνια μετά και πάλι το κοινό με ένα από τα σπουδαιότερα και πιο αγαπημένα έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία του ανατρεπτικού Μιχαήλ Μαρμαρινού. 

Μια παράσταση - γιορτή γεμάτη εκπλήξεις, ποίηση και χιούμορ με το φανταστικό και το κωμικό στοιχείο να υφαίνουν έναν σαγηνευτικό ιστό περιμένει τους θεατές στη Σκηνή Κοτοπούλη από τις 28 Νοεμβρίου!

Λίγα λόγια για το έργο...

Το Όνειρο, μια πολύ όμορφη ιστορία.

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Απόρησε πραγματικά που η αλλαγή του καιρού τον είχε κάνει τόσο ευερέθιστο. Από το πρωί που ξυπνούσε μουρμούριζε ακατάπαυστα. Πότε για τη βροχή, πότε για το κρύο, πότε για τους πόνους στα κόκκαλα. Κι αυτό το συνεχές μουρμουρητό καθώς οι μέρες περνούσαν έμοιαζε με κάτι μόνιμο, του σπιτιού. Με τον ήχο από τις κατσαρόλες ή το σφύριγμα της τσαγιέρας, με έναν ήχο που ανήκει στο σπίτι και κάποια στιγμή τον συνηθίζεις τόσο ώστε παύεις να τον ακούς. Μονάχα μια μέρα που εκείνη ένιωθε βαθιά πληγωμένη και αδύναμη, μόνο τότε ύψωσε τη φωνή της και φώναξε: «πάψε πια!» κι αυτό ήταν όλο. Δεν ξαναείπε τίποτε.
Τα βράδια καθόταν κοντά στη λάμπα και διάβαζε μέχρι αργά. Κι όταν ένιωθε να την κατακλύζει η ιστορία, όταν ένιωθε να γίνεται κι αυτή πρόσωπο του μύθου, μόνο τότε έκλεινε το βιβλίο αποκαμωμένη μα χαμογελαστή. Γεμάτη εικόνες, συναισθήματα, ικανοποίηση.
Ένα βράδυ πετάχτηκε απ’ το κρεβάτι τρομαγμένη. Είχε δει στον ύπνο της ότι έχασε το δρόμο και μάταια πάσχιζε μες στο σκοτάδι να τον βρει. Ώσπου μια κυρία με μαύρα ρούχα της πρότεινε να την ακολουθήσει. Ακολουθώντας τη όμως χάνονταν ακόμα πιο πολύ, σε σκοτεινά στενά με μεταλλικές ράγες κι έπειτα από λίγο βούλιαζε στην πηχτή λάσπη που κάλυπτε τα πάντα. Και βούλιαζε και βούλιαζε…

Βάσια Τζανακάρη: Ο ρομαντισμός της συγγραφής έγκειται στο τι συμβαίνει μέσα μας.

«Η δουλειά που πάντα ονειρευόμουν να κάνω. Να γράφω αργά το βράδυ, με ένα ποτό δίπλα μου, ακούγοντας jazz»....


Χαμογελάω αυθόρμητα και λέω «δεν είναι ακριβώς έτσι» ξέροντας ότι σε λίγα λεπτά θα έχω καταστρέψει τη ρομαντική φαντασίωση ενός επίδοξου συγγραφέα, εξηγώντας του πώς δουλεύει πραγματικά ένας συγγραφέας.
Η έμπνευση είναι στ’ αλήθεια θείο δώρο. Είναι όμως και κάτι φευγαλέο που εξαφανίζεται εν ριπή οφθαλμού. Επίσης, δεν μπορείς να κάθεσαι άπραγος και να περιμένεις να εμφανιστεί. Πρέπει να την ψάχνεις, να την ξετρυπώνεις. Πρέπει να ξυπνάς πρωί, όταν η πόλη γύρω σου κοιμάται ακόμα και επικρατεί η αστική σιωπή, και να αρχίζεις το κυνήγι της έμπνευσης με όπλο ένα καθαρό μυαλό, λίγο καφέ και πολλές σελίδες - αμέτρητες σελίδες word. Όσο περισσότερο γράφει κανείς τόσο πλησιάζει η έμπνευση. Η έμπνευση είναι ακριβοθώρητη αλλά δεν το ‘χει πάρει πάνω της. Αναγνωρίζει τους κόπους σου και σε ανταμείβει φωτίζοντας τον δρόμο που μέχρι πρότινος έμοιαζε με λαβύρινθο. Η έμπνευση δεν χαρίζεται, θέλει πειθαρχεία, πρόγραμμα και σκληρή δουλειά.

Απόσπασμα από το βιβλίο ''Για την Πατρίδα'' της Πηνελόπης Δέλτα

Ο Αλέξιος χάιδεψε τα μαλλιά της, τ' αγαπημένα καστανά μαλλιά που τη στόλιζαν τόσο πλούσια.
-Για την πατρίδα πρέπει να ξέρει κανείς και την τιμή του να θυσιάζει, είπε σιγά. Η τιμή μου έχει σημασία μόνο για την εαυτό μου, Θέκλα. Κι εγώ είμαι ένας, θα περάσω και θα ξεχαστώ. Η πατρίδα όμως θα μείνει και η πατρίδα είναι όλες οι γενιές που πέρασαν και οι γενιές που είναι κι εκείνες που θα έλθουν. Το σκοπό μου μόνο βλέπω. Δε σημαίνει τι στοιχίζει η εκτέλεσή του, φθάνει που εκτελείται...
Τα μάτια του ήταν πλημμυρισμένα όνειρα και σκέψεις. Ήταν σαν να έβλεπε πέρα από τη Θέκλα, σε άλλους κόσμους.
-Το άτομο που χάνεται είναι τόσο ασήμαντο... εξακολούθησε συλλογισμένος. Όταν σκεφθεί κανείς το μεγαλείο του έργου που είναι να γίνει, η θυσία ενός ή δύο ή δέκα ανθρώπων δε λογαριάζεται. Φθάνει που γίνεται η δουλειά...




(εκδόσεις Σμυρνιωτάκης)

Προσμονή - Ναπολέων Λαπαθιώτης

Τὶς βαριὲς τὶς ὦρες ποὺ εἶμαι μόνος
Καὶ δὲν εἶναι γύρω μου κανεὶς
Ποὺδὲν εἶμαι παρὰ μόνο πόνος,
- περιμένω, Μάνα, νὰ φανεῖς.

Κι ὅμως ἤξερε ὅλες σου τὶς πράξεις
Πρίν, Σὰ ρόδο, σπάσεις καὶ σαπεῖς
Σχεδὸν ξέρω πὼς θὰ μὲ κοιτάξεις
Καὶ τὰ λόγια ἀκόμα, ποὺ θὰ πεῖς...

Ξέρω ἀκόμα, πὼς θὰ μὲ χαϊδέψεις
Μ᾿ ἕνα τρόπο τόσο τρυφερό,
Ποὺ θὰ σβήσεις ὅλες μου τὶς σκέψεις
Ποὺ μὲ βαραίνουν, τόσο καιρό...

Κι ἅμα νιώσεις ὅλο μου τὸν πόνο,
Τί μεγάλος εἶναι καὶ βαθὺς
Φτάνει τὴ ματιά μου νὰ δεῖς μόνο,
- δὲν θὰ φύγεις... θὰ μὲ λυπηθεῖς!







Πηγή

Στείλε - Θεόδωρος Σαντάς

Στείλε δυο λόγια καρδιάς

κι ας είναι νοτισμένα

τα έχω ανάγκη

ένα στίχο σου πληγωμένο

κι εγώ θα τον ραντίσω

με βασιλικό και με ύσσωπο.

θα τον γιατρέψω με βάλσαμο.

Το φεγγάρι απόψε ,το βλέπεις

είναι λειψό

κι εγώ θα στο επιστρέψω Πανσέληνο

θα προσευχηθώ σαν χαμόκλαδο

κι ας ματώσουν τα γόνατα

στους σχιστόλιθους

για τρεις ψυχές που απαρτίζουν

την ευτυχία σου.

Κι αν το τελευταίο σου δάκρυ

πίσω απ’τα μαύρα γυαλιά

ήταν κρυφός πόνος για μένα

δε φταίνε οι ποιητές

αν χλοΐζουν οι έρωτες

κι ένας κεραυνός εν αιθρία

κλείνει τους δίαυλους

και γίναμε απρόσιτοι!

Χειμωνιάτικο τοπίο - Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος

Έφυγε η ηλιόλουστη ξανθή καλοκαιριά,

έφυγε για να ξαναρθεί τον άλλο χρόνο πάλι.

Τα ξεροκλάδια μείνανε στα χέρια του βοριά

κι έχει ο βοσκός στο χειμαδιό τα πρόβατά του βάλει.

Λάμπει το τζάκι του σπιτιού καθώς τριζοβολά.

Ντύθηκεν η βουνοκορφή με το λευκό της σάλι.

Έρημοι ‘μείναν οι αγροί. Στον ουρανό ψηλά

Κάποιο σπουργίτι τριγυρνά μες στην ανεμοζάλη.

Σπουργίτι έρημο κι εγώ στο διάβα μου θωρώ

τούτο το χειμωνιάτικο τοπίο που με ζώνει

και που το νιώθω μέσα μου να μπαίνει παγερό

κι ύπουλα τα σημάδια του βαθειά ν’ αποτυπώνει.

Ξεκινώντας τη μέρα με κάτι πολύ σοφό για να χαθεί στο πέρασμα του χρόνου...

Ο νόμος είναι σαν τον ιστό της αράχνης. Οι μικρές μύγες πιάνονται, ενώ οι μεγάλες σχίζουν το δίχτυ και φεύγουν.


-Ανάχαρσις, 6ος π.Χ. αιών, Σκύθης ηγεμόνας & φιλόσοφος



Πηγή: http://www.gnomikologikon.gr/

Καλημέρα!

Τα ομορφότερα φυσικά… spa!

Από τη Γουατεμάλα και την Τουρκία, μέχρι την Κίνα και την Αμερική τα δημιουργήματα της φύσης δεν γνωρίζουν σύνορα! Φυσικές πισίνες, μικρές γαλάζιες λίμνες επάνω σε ασβεστολιθικά πετρώματα διαδέχονται η μία την άλλη στη σειρά, συνθέτοντας εντυπωσιακές εικόνες όπου το γαλαζοπράσινο χρώμα κυριαρχεί στο τοπίο. Κι όταν, μάλιστα, αποτελούν τα διασημότερα φυσικά spa στον κόσμο με σπουδαίες ιαματικές ιδιότητες, τότε η «χρηστικότητά» τους αποκτά άλλο ενδιαφέρον και η δημοφιλία τους είναι δεδομένη!
1. Semuc Champey Pools, Γουατεμάλα

Μικρές λίμνες και φυσικές πισίνες στη σειρά, ανάμεσα στα βράχια του ποταμού Cahabon. Πεντακάθαρα νερά σε έναν μοναδικό φυσικό σχηματισμό με αποχρώσεις από ανοιχτό πράσινο και σμαραγδί σε σκούρο μπλε και ζαφειρί.

Ο άνθρωπος της γέφυρας- Νίκος Λυγερός...

Ο άνθρωπος της γέφυρας πρόσεχε το σκάφος του πάνω από τον ποταμό της θάλασσας και κοίταζε τα κύματα των βουνών που περίμεναν την ώρα τους για να πιέσουν το ξύλο και να γίνει το φέρετρό του. Όμως εκείνος δεν γονάτιζε κι αν λύγιζε ήταν μόνο και μόνο για να νιώσει τη δύναμη του ανέμου με όλο το κορμί του. Έπρεπε να προβλέψει τον καιρό για να ταξιδέψει ακίνητο μέσα στο χρόνο δίχως να χαθεί μέσα στις λεπτομέρειες της ζωής που δεν ήξερε για τα μυστικά του πολιτισμού του. Είχε αγγίξει με τα χέρια του όλη τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία μέχρι τα όρια της Τραπεζούντας δίχως να ξεχάσει τα λιμάνια της Κύπρου, για να δει το φως της Ανατολής μετά τα βασίλεια της Δύσης κι όταν ήρθε η ώρα της επανάστασης ήταν ήδη έτοιμος να πετάξει πάνω στα πέτρινα κύματα της θύελλας για να δέσει τον ουρανό πάνω στην πέτρα της μνήμης. Είχε μάθει να χτίζει πάνω στο νερό για ν’ αγγίξει τον αέρα μέσω της γης. Μ’ αυτόν τον τρόπο ακολουθούσε την τέχνη της στρατηγικής και περπατούσε πάνω στα οράματα των ανθρώπων για να δείξει την ουτοπία μέσω του αδιανόητου. Ο άνθρωπος της γέφυρας ήταν ο πρωτομάστορας του Ελληνισμού που αγγίζει όλα τα μέρη των ανθρώπων του με τη δύναμη της θάλασσας, διότι ο χρόνος ήταν πάντα μαζί του για την Ανθρωπότητα.

Μαθητές ανεβάζουν στο Εθνικό την «Ιστορία του Θουκιδίδη»

Μετά την επιτυχημένη Ιλιάδα και τους Πλατωνικούς Διαλόγους, το Εθνικό Θέατρο στο πλαίσιο της «Άλλης Διάστασης» και του Κύκλου «Αρχαία Κληρονομιά, Νέα Προοπτική» δίνει φέτος το βήμα σε εφήβους προκειμένου να παρουσιάσουν με τη δική τους φρέσκια ματιά και το εκρηκτικό ταπεραμέντο τους ένα εμβληματικό έργο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας.

Οκτώ θεατρικές ομάδες από οκτώ λύκεια της Αττικής αναλαμβάνουν να παρουσιάσουν σκηνικά τα οκτώ αντίστοιχα κεφάλαια της Ιστορίας του Θουκυδίδη στην αίθουσα εκδηλώσεων του Εθνικού Θεάτρου από τις 23 Νοεμβρίου και κάθε Παρασκευή στις 18:00.

Η σκηνοθέτις Μάρθα Φριντζήλα δίνει τις κατευθυντήριες γραμμές και έχει την εποπτεία του όλου εγχειρήματος, μέσω μιας διαρκούς συνεργασίας με τους καθηγητές των σχολείων ενώ στις πρόβες των μαθητών είναι παρόντες και σπουδαστές της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου -συνεργάτες της Μάρθας Φριντζήλα....

Πολυδούρη Μαρία- Θα 'ρθεις Αργά

Θα 'ρθεις Αργά

Ως πότε πια θα καρτερώ να ξαναρθείς και πάλι
σαν από χρόνους μακρινούς και ξένες χώρες πέρα;
Λιγόστεψε η ζωούλα μου και μέρα με τη μέρα.
ανήμπορη και τρυφερή, σβήνεται αγάλι-αγάλι...

’Ακου στα δέντρα πένθιμα πώς τρίζουνε τα φύλλα,
μηνάνε το φθινόπωρο. Δες, τ' ουρανού το χρώμα
το θόλωσαν τα σύννεφα... Μια κρύα ανατριχίλα
στα λουλουδάκια χύνεται... κι αργείς, αργείς ακόμα!

Θα 'ρθεις αργά, με τη νυχτιά και με τον κρύο χειμώνα,
με το χιονοσαβάνωμα, με του βοριά το θρήνο
και δε θα βγεις ούτ' ένα ρόδο, ούτ' ένα αθώο κρίνο
να μου χαρίσεις... ούτε καν μια πένθιμη ανεμώνα.






Πηγή

Ο Ντουρς Γκρινμπάιν στο Ινστιτούτο Γκαίτε Αθηνών

 

 Ενας από τους σημαντικότερους γερμανούς ποιητές, κάτοχος του περίφημου βραβείου Μπύχνερ

Ο Ντουρς Γκρινμπάιν, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της σύγχρονης γερμανικής ποίησης, κάτοχος πολλών επαίνων και διακρίσεων με κορυφαίο το βραβείο Μπύχνερ, της μεγαλύτερης γερμανικής λογοτεχνικής διάκρισης, θα βρεθεί στην Αθήνα την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου, προσκεκλημένος του Ινστιτούτου Γκαίτε.  Στο πλαίσιο του λογοτεχνικού αναλογίου που διοργανώνεται στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ινστιτούτου (Ομήρου 14-16, στις 20.00, είσοδος ελεύθερη για το κοινό) ο Γκρινμπάιν θ΄απαγγείλει ποιήματά του και θα συζητήσει με το κοινό...\

Νίκος Καββαδίας- YARA YARA

YARA YARA

Καθώς αποκοιμήθηκες φύλαγε βάρδια ο κάβος.
Σε σπίτι μέσα, ξέχασες προχτές το φυλαχτό.
Γελάς, μα εγώ σε πούλησα στο Rio για δυο centavos
κι απέ σε ξαναγόρασα ακριβά στη Βηρυτό.

Με πορφυρό στα χείλη μου κοχύλι σε προστάζω.
Στο χέρι το γεράκι σου και τα σκυλιά λυτά.
Απάνωθέ μου σκούπισε τη θάλασσα που στάζω
και μάθε με να περπατώ πάνω στη γη σωστά.

Κούκο φορούσες κάτασπρο μικρός και κολαρίνα.
Ναυτάκι του γλυκού νερού.
Σε πιάνει μην το πεις αλλού σα γάτα η λαμαρίνα
Και σε σαστίζει ξαφνικό προβέτζο του καιρού.

Το ντύμα πάρε του φιδιού και δος μου ένα μαντίλι.
Εγώ, - και σ' έγδυσα μπροστά στο γέρο Τισιανό.
Βίρα, Κεφαλλονίτισσα, και μάινα το καντήλι.
Σε λόφο γιαπωνέζικο κοιμάται το στερνό.

Σου πήρα από τη Νάπολη μια ψεύτικη καμέα
κι ένα κοράλλι ξέθωρο μαζί.
Πίσω απ'το φριγκορίφικο στην άδεια προκυμαία
Έβενος, - γλώσσα της φωτιάς, στο βάθος κρεμεζί.

Φώτα του Melbourne. Βαρετά κυλάει ο Yara Yara
ανάμεσα σε φορτηγά πελώρια και βουβά,
φέρνοντας προς το πέλαγος, χωρίς να δίνει δυάρα,
του κοριτσιού το φίλημα, που στοίχισε ακριβά.

Γερά την ανεμόσκαλα. Καφέ για τον πιλότο.
Λακίζετε, αλυσόδετοι του στεριανού καημού.
Και σένα, που σε κέρδισα μιανής νυχτιάς σε λότο,
σμίγεις και πας με τον καπνό του γκρίζου ποταμού.

Μια βάρκα θέλω, ποταμέ, να ρίξω από χαρτόνι,
όπως αυτές που παίζουνε στις όχθες μαθητές.
Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός; - Ματώνει, δε σκοτώνει.
Ποιος είπε φούντο; Ψέματα. Δε φτάσαμε ποτές.

Melbourne 1951

Πηγή

Μια υπενθύμηση για το διαγωνισμό μας

Μία μέρα έχει μείνει ουσιαστικά για να γίνει η κλήρωση και να ανακοινωθεί ο τυχερός που θα κερδίσει την ποιητική συλλογή (με τη μορφή του ηλεκτρονικού βιβλίου) "Μάχη ερώτων" της Νίκης Ταγκάλου, από τις εκδόσεις U Publish. Μέχρι και αύριο το απόγευμα στις 19:00 θα γίνονται δεκτές οι συμμετοχές σας.

Αν δεν έχετε δηλώσει ακόμα συμμετοχή και επιθυμείτε να το κάνετε μπορείτε πολύ απλά με ένα e-mail στη διεύθυνσή μας poihshkailogotexnia@yahoo.gr να το κάνετε. Μην ξεχάσετε στο θέμα του μηνύματος να γράψετε την λέξη Διαγωνισμός.


Σας ευχαριστούμε πολύ για τις συμμετοχές σας που ξεπέρασαν τις προσδοκίες μας και μείνετε συντονισμένοι στο "Ποίηση και Λογοτεχνία" θα ακολοθουθήσουν και άλλοι διαγωνισμοί προσεχώς!

Πως μας θέλει η "αληθής δημοκρατία" - Κώστας Βάρναλης

Να μην ακούω και να μη βλέπω να πατώ.
Να μη νογάω και να' χω το στόμα βουλωτό.
Να μη με φαρμακών' η μπόχα του καιρού μου.
Χωρίς αυτιά και μάτια, μύτη και μυαλό,
μουγκός να πηαίνω, όποτε μου 'ρθει, προς νερού μου,
κι άμα τσινάει ο Γάιδαρος να μη γελώ.
Και σα με καρυδώνουνε μουνούχο σκλάβο
οι Αμερικάνοι, εγώ να βλαστημάω το Σλάβο.

Πηγή

Τριαντάφυλλα στο στήθος - Κωνσταντίνος Μακρής

Περπατούσες αυγή, χαράματα

 

με μια δέσμη τριαντάφυλλα στο στήθος.

Περπατούσες αυγή, χαράματα

και το αίμα που στάλαζε απ' τα στήθια σου στο χώμα

χρύσιζε το φως του ήλιου που σε τύφλωνε...

 

Πηγή: http://konstandinosmakris.blogspot.gr/

Η Ντίνα Κίτσου μιλάει για το βιβλίο της " Η Μαγική Θάλασσα"

Άνθος του Γιαλού - Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Ένα μικρό δείγμα από το audio book "Άνθος του γιαλού" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανθός.



 

Ξεκινώντας τη μέρα με Γιώργο Σεφέρη...

Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί.

Καλημέρα με Αρκά!

Το μεγαλύτερο ακατοίκητο νησί του Αιγαίου

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, πιο είναι το μεγαλύτερο νησί του Αιγαίου Πελάγους, το οποίο δεν έχει κατοίκους;
Είναι το νησί Πολύαιγος που έχει έκταση 17 τ.χλμ. και βρίσκεται δίπλα από τα νησιά της Μήλου (6χλμ) και της Κιμώλου (2 χλμ). Έχει μέγιστο μήκος 6 χλμ και πλάτος 4 χλμ, ενώ η περίμετρός του είναι περίπου 27 χλμ.
Η Πολύαιγος σε σχέση μεγέθους είναι κατά μερικά τετραγωνικά χιλιόμετρα, πιο μεγάλη από την Δονούσα η οποία έχει περίπου 165 μόνιμους κατοίκους.

Κάποτε υπήρχε στο νησί ανθρώπινη δραστηριότητα. Το 1951 είχε 14 κατοίκους, ενώ ακόμη παλαιότερα αναφέρεται ότι κατοικούσαν εκεί 170 άτομα.
Χρησιμοποιείται κυρίως ως βοσκότοπος κάτι που δικαιολογεί και το όνομα της «Πολύαιγος», από το «πολλές αίγες», δηλαδή «πολλές κατσίκες».
Από το 1898 υπάρχει στο νησί φάρος, στο ακρωτήρι Μάσκουλα, σε ύψος 138 μέτρων. Στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού υπάρχουν ερείπια της Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ο ναός της οποίας ήταν βασιλική με τρούλο, που είχε ιδρυθεί το 1622. Η ανθρώπινη δραστηριότητα είναι επίσης εμφανής από δυο λατομεία στο ίδιο τμήμα όπου γινόταν εξόρυξη τραχείτη, χρησιμοποιούμενου για μυλόπετρες.

Κώστας Μόντης

Δεν ήρθαν

Δεν ήρθαν οι θεατές που περιμέναμε,

δεν ήρθαν οι θεατές που περίμεναν τ' αναμμένα φώτα

και ματαιώθηκε η παράσταση

και καθήσαμε μονάχοι στην πλατεία

τριγυρισμένοι απ' τ' άδεια καθίσματα

με πολλή κατάθλιψη

και μ' ένα παράξενο ηδονισμό,

μ' ένα εντελώς ανεξήγητο ενδόμυχο ηδονισμό.

ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

 

Είναι δύσκολο να πιστέψω

πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας,

είναι δύσκολο να πιστέψω

πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ

 

Ελάχιστοι μας διαβάζουν

ελάχιστοι ξέρουν τη γλώσσα μας

μένουμε αδικαίωτοι κι αχειροκρότητοι

σ' αυτή τη μακρινή γωνιά

όμως αντισταθμίζει που γράφουμε ελληνικά.

Αφιέρωμα στους ποιητές των δρόμων...

Τα βλέπουμε κάθε μέρα, ίσως μας χαλάνε την αισθητική, κάποιες φορές βρομίζουν ένα φρεσκοβαμμένο κτίριο και άλλες βεβηλώνουν αρχαίους ή χριστιανικούς ναούς κτλ.
Μέσα στα τόσα κακά τους, τα συνθήματα- στιχάκια που βλέπουμε γύρω μας γραμμένα με φτηνές μαύρες μπογιές στους τοίχους ορισμένες φορές είναι πανέξυπνα και επιτυχημένα. Πρόκειται ενδεχομένως για ένα άλλο είδος ποίησης. Η ποίηση των δρόμων.
Δείτε μόνοι σας... 

Οι υποψήφιοι για τα Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης 2012

 

 Ανακοινώθηκαν τη Δευτέρα από τα μορφωτικά ινστιτούτα που λειτουργούν στην Ελλάδα

Τρεις μεταφραστές της αγγλόφωνης, της γερμανόφωνης και της ισπανόφωνης λογοτεχνίας θα τιμήσουν το νεοσύστατο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Λογοτεχνικής Μετάφρασης της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, το Goethe-Institut Athen και το Instituto Cervantes de Atenas συνεχίζοντας τον θεσμό Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης, που απονέμονταν ως πρότινος από το πάλαι ποτέ Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης Λογοτεχνίας και Επιστημών του Ανθρώπου (ΕΚΕΜΕΛ) και τα ξένα μορφωτικά ινστιτούτα της Αθήνας.

Τα βραβεία αφορούν μεταφράσεις μυθιστορημάτων, διηγημάτων, ποίησης και θεατρικών έργων που εκδόθηκαν το 2011. Η τελική λίστα των μεταφραστών που προκρίνονται ανά κατηγορία είναι: 

Μπαλάντα στους άδοξους ποιητές των αιώνων...

Παρακάτω θα ακούσετε τη μελοποίηση του ποιήματος του Κώστα Καρυωτάκη ''Μπαλάντα στους άδοξους ποιητές των αιώνων'' από τον Βασίλη Παπακωνσταντινου και μουσική Μίκη Θεοδωράκη. Μαζί με τον ίδιο τον ποιητή αφιερώνουμε αυτή την μπαλάντα στους άδοξους ποιητές των παλαιότερων ή μελλοντικών αιώνων (γιατί έχουμε κι εμείς τις αδυναμίες μας.)

Νίκος Τσίντρος- Το χάδι

Το χάδι

Μάτια που καίνε.
Τα χείλη στεγνά.
Τα γόνατα τρέμουν.

Το μυαλό θολό,
την εικόνα σου ψάχνει.

Τη φωνή σου,

λαχταρώ ν’ ακούσω,
σαν Κυριακή στην εκκλησιά.
Ψαλμούς και χερουβείμ,
το Ναι να μου χαρίσει.

Χαρά, στο σώμα μου φωτιά.
Μέλι να μου προσφέρει.

Ασύλληπτος μηχανισμός,
Θεού κι εξουσίας,
υγείας κι αρρώστιας,
ζωής και θανάτου…
το Χάδι.

Ρόδο στο χιόνι - Εύη Γκάλαβου

Ήμουν στον διπλανό διάδρομο. Έβαζα τα παγοπέδιλα όλο χαρά μέσα στον σάκο μου. Έπιασα το φερμουάρ σαν να ’ταν το χρυσό που χρόνια επιθυμούσα και μοχθούσα για να το κερδίσω. Μέσα στη ζάλη της χαράς, άκουσα τα κλάματα της. Ένας διάδρομος από ντουλάπες σαν στρατιωτάκια μας χώριζαν. Μα όταν άκουσα τα αναφιλητά της, κατάλαβα πως μας ένωναν πολλά περισσότερα από τη δίψα για τη νίκη.
- Είσαι αξιολύπητη Έλια έλεγε και ξανάλεγε δυνατά και θυμωμένα, σαν λυσσασμένος σκύλος δεμένος με λουρί σφιχτά στο λαιμό του. Ήταν ο πατέρας της. Οι άγριες φωνές του, μου θύμισαν τον δικό μου.
Ξαφνικά ένιωσα ξανά ένα από εκείνα τα παλιά και δυνατά χαστούκια. Πού έβρισκε τη δύναμη, πάντα αναρωτιόμουν. Φιλάσθενος, κοκαλιάρης, έκρυβε τόση δύναμη, τόσο μίσος μέσα του, για ποιόν; Για μένα! Ευτυχώς εγώ ήμουν τυχερή! Μπήκε εκείνη τη στιγμή η μητέρα μέσα, πάγωσε προς στιγμήν. Δε θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα της. Τι φθόνο πέταξαν εκείνα τα γαλάζια μάτια που όταν με αγκάλιαζε θαρρείς και δεν υπήρχε πιο όμορφο χρώμα στη γη επάνω!
Το νεύμα των ματιών εκείνων που πέταγαν φλόγες και τον έκαψαν ζωντανό, ακολούθησα πιστά και πήγα στο δίπλα δωμάτιο. Έκλεισα τα αφτιά και άρχισα να σιγοτραγουδώ, να μην ακούω…
Δεν έμαθα ποτέ τι έγινε πίσω από την κλειδωμένη πόρτα.
- Θέλεις να κερδίσεις το πρωτάθλημα έτσι δεν είναι; Με απογοήτευσες Έλια και ακούστηκε ήχος βαρύς σαν να σκίζονται οι ουρανοί, έτοιμοι να ρίξουν αστραπές και κεραυνούς. Κι εκείνη σώπασε.
Έκανα ένα βήμα να σηκωθώ μα παιδάκι εγώ, πώς να τα βάλω με τον μεγάλο; Δεν την άκουγα. Η καρδιά μου χτυπούσε τώρα δυνατά, ήθελε να βγει απ’ το σώμα μου, να τρέξει δίπλα της, να τιμωρήσει τον σακατεμένο άνδρα, να χαϊδέψει την Έλια. Να ακουμπήσει το χέρι στον λαιμό, να ψάξει για μιαν ένδειξη ζωής.
Άκουσα την πόρτα βάρβαρα να κλείνει και η καρδιά μου έκανε τη χάρη και επέστρεψε στο σώμα μου. Δούλεψε γοργά, τροφοδότησε τα αγγεία βιαστικά με τροφή και πήρα δύναμη να σηκωθώ. Τα πόδια θαρρείς και δεν ακουμπούσαν στο πάτωμα. Έβγαλα πρώτα το κεφάλι μου να δω αν είχε φύγει.
Αυτό που αντίκρισα ήταν ανατριχιαστικό! Το πρόσωπο της γεμάτο αίματα και εκείνη χάμω στο πάτωμα. Το τριανταφυλλί λαστιχένιο κοκαλάκι είχε φύγει απ’ τα μαλλιά της, πεσμένο κι εκείνο εκεί δίπλα της, να την κοιτάει θλιμμένο. Πήγα κοντά της, τη σκούντησα, της μίλησα... τρόμαζα μόνο που την έβλεπα έτσι. Έτρεξα για βοήθεια. Έμαθα, αργότερα πως έχασε την ακοή της από το αριστερό αφτί και το αριστερό μάτι λοξοδρόμησε και κοιτούσε πάντα πίσω της. Θαρρείς και φοβόταν μήπως και τον ξανασυναντήσει…

Όπως δημοσιεύτηκε στο Πολιτιστικό περιοδικό Λόγου και Τέχνης ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ Ο Θεσσαλός, τεύχος 37




Πηγή: http://gynaika-g.blogspot.gr/

Πέθανε η σύζυγος του ποιητή Τ. Σ. Έλιοτ

Η Βάλερι Ελιοτ, η χήρα του νομπελίστα και κορυφαίου ποιητή του βρετανικού μοντερνισμού Τ. Σ. Ελιοτ, πέθανε την Παρασκευή 9 Νοεμβρίου στο σπίτι της στο Λονδίνο έπειτα από σύντομη ασθένεια σε ηλικία 86 ετών.

Η Εσμέ Βάλερι Φλέτσερ ήταν η δεύτερη σύζυγος του Ελιοτ. Γνωρίστηκαν στον εκδοτικό οίκο Faber & Faber στο Λονδίνο, όπου εκείνος ήταν διευθυντής και εκείνη γραμματέας του από το 1949.

Παρά τη διαφορά ηλικίας –τους χώριζαν 38 χρόνια– ο γάμος τους έγινε τον Ιανουάριο του 1957 και διήρκεσε ως τον θάνατο του Ελιοτ το 1965 και, σε αντίθεση με τον ταραγμένο γάμο του με την πρώτη του σύζυγο Βιβιέν Χέιγουντ, ήταν ευτυχισμένος.

Μετά το θάνατο του Ελιοτ, η Βάλερι ήταν η διαχειρίστρια του έργου του. Επιμελήθηκε την έκδοση της αλληλογραφίας του και εξέδωσε ένα πανομοιότυπο του προσχεδίου της «Ερημης Χώρας».

Υπακούοντας στις τελευταίες επιθυμίες του ποιητή, αρνήθηκε να συνεργαστεί με συντάκτες της βιογραφίας του.








Πηγή